Sillage

Πόσο πολύ, πόσο πολύ πόσο πολύ σ' αγάπησα ποτέ δε θα το μάθεις απ' τη ζωή, απ' τη ζωή απ' τη ζωή μου πέρασες κι αλάργεψες κι εχάθης καθώς τα διαβατάρικα κι αγύριστα πουλιά Πόσο πολύ σ' αγάπησα ποτέ δε θα το μάθεις Κι αν δεν προσμένεις να με δεις κι αν δεν προσμένεις να με δεις κι εγώ πως θα ξανάρθεις εσύ του πρώτου ονείρου μου γλυκύτατη πνοή Αιώνια θα το τραγουδώ αιώνια θα το τραγουδώ κι εσύ δε θα το μάθεις πως οι στιγμές που μου 'δωσες αξίζουν μια ζωή Πόσο πολύ σ' αγάπησα ποτέ δε θα το μάθεις Χρήστος Θηβαίος http://www.youtube.com/watch?v=EijA1ZY0lhQ

Υπάρχουν οι 300 άνθρποι της Βουλής που ψηφίστηκαν για να πληρώνονται αδρά, να πάρουν μια γερή σύνταξη στα χέρια τους και να κάνουν μια διόλου αδιάφορη περιουσία, παρά για να αφήσουν το στίγμα τους στην πολιτική ιστορία. Γιατί για να το κάνεις αυτό, πρέπει πρώτα και πάνω απ' όλα να διαθέτεις κότσια, πολιτική ευφυία που βασίζεται στην καινοτομία και άποψη που τη στηρίζεις με λόγο και δυνατή φωνή στη Βουλή. Ενώπιον όλων! Σήμερα το Κονοβούλιο έχει κατανήσει ένα θέατρο του παραλόγου. Θέατρο γιατί ο καθένας ενσαρκώνει το δικό του ρόλο με δήθεν κόντρες και δήθεν επικλήσεις στο καλό της πατρίδος (η οποία μας έχει αφήσει χρόνους προ πολλού) και παραλόγου γιατί τη λογική την έχουν απωλέσει χρόνια τώρα, με αποτέλεσμα το σύστημα, που εμφανίζουν ως μάννα εξ ουρανού για μια ουτοπική θεωρία της σωτηρίας, να φθίνει, να γερνά και να ξερνά όσα κακά έβγαιναν στην επιφάνεια και έτρωγαν λίγο λίγο την ίδια του την καρδιά, το χρήμα, που συντηρεί και σχεδίαζε να συντηρεί γενιές πολλές ακόμα! Σαν τους καλ...

Τον τελευταίο καιρό, εν όψει Χριστουγέννων, παίρνω μικρά γλυκά δωράκια από αγαπημένους φίλους! Πιο πολύ μου άρεσαν τα σοκολατάκια, οι μικρές εκπλήξεις στις χαριτωμένες τσαντούλες. Σε στιγμές στυγνού ρεαλισμού και αυτοκριτικής... καταναλώνονται με λαιμαργία, να ξέρετε. Όλο αυτό το γιορτινό κλίμα που δείχνει ενδιαφέρον, διάθεση για αληθινές ευχές αγάπης και χρόνων καλών και ήρεμων, σε ατμόσφαιρα επιβλητική υπό το φως των κεριών και με τη σκιά αόρατων "δυνατών" φύλων, φέρνει μια όψη μελαγχολίας. Με τους σωρούς των εξωτερικών σκουπιδιών, με το χάος από την παράλυση του κράτους, το σπίτι μοιάζει ξαφνικά καταφύγιο που κλείνει ανάμεικτα συναισθήματα για ανθρώπους φρέσκους! Τριγύρω ανάμεσα σε τόση κενότητα, υπάρχουν άνθρωποι που είναι πλούσιοι και μαζί τους γίνεσαι κι εσύ! Είναι πολύ σπουδαίο πράγμα να έχεις φίλους, αλλά και να συναναστρέφεσαι με ανθρώπους διαφορετικούς από τους άλλου, που σε κάνουν να πιστεύεις ότι τελικά υπάρχει αυτή η αχαϊρευτη ελπίδα, που σε αναζωογονούν! Ακόμα ...

Ζούμε σε έναν κόσμο μαγικό με φόντο την Ακρόπολη, το Λυκαβητό γεμάτα τα μπαλκόνια πολιτικά αηδόνια υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρωμα μπαλόνια για ευτυχισμένα χρόνια Κι εσύ, Ελένη και κάθε Ελένη της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη Κι εσύ, Ελένη και κάθε Ελένη της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη Η ζωή σου να το ξέρεις είναι επικηρυγμένη να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει Κι εσύ, Ελένη και κάθε Ελένη της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη Ζούμε σε έναν κόσμο μαγικό υποχθόνια δουλεύει με μοναδικό σκοπό να σε μπάσει στο παιχνίδι τη ζωή σου πώς θα φτιάξει να σου τάξει να σου τάξει τη ζωή σου να ρημάξει κι όταν να ελέγχει της ελπίδας σου τον πόνο δεν του φτάνει τούτο μόνο Με γλυκόλογα σε παίρνει απ' το χέρι σε βαφτίζει της Ελλάδας νοικοκύρη κι εκεί που λες αλλάξανε τα πράγματα και σηκώνεις το ποτήρι αρπάζει, κλέβει το όνειρό σου και του κάνει χαρακίρι Κι εσύ, Ελένη και κάθε Ελένη της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη Κι εσύ,...

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή ενός ανθρώπου, που τον κάνουν να θαυμάζει κάποιον περισσότερο από τη γοητεία της πρώτης συνάντησης. O τρόπος που κινείται στο χώρο και τον γεμίζει, ο τρόπος που κοιτάει, ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται, ο τρόπος που ψιθυρίζει δυο λέξεις λίγο πριν χαθεί όλη η βραδιά, θυμίζει τους λόγους για τους οποίους αξίζει το ρίσκο και την προσοχή σου. Και είναι τόσο παράξενα, απίστευτα αληθινή και μεγάλη η ευγένεια που σε σαστίζει, σε γοητεύει και σε βγάζει από το αδιέξοδο της πρώτης αμήχανης σκέψης για απόμακρη στάση. Ακόμα, όμως, και δυο λέξεις που εκφράζουν έναν γλυκό θαυμασμό και ενός αυθεντικού κολακευτικού και γοητευτικού λόγου επιβεβαιώνουν την αξιοπρέπεια της αύρας. Αισθάνομαι την τύχη να γνωρίζω και να αναπνέω τον ίδιο αέρα, τις ίδιες στιγμές με μερικούς από αυτούς τους ανθρώπους. Λυπάμαι που έχασα αλλά είμαι περήφανη για τα ρίσκα μου, για τις μεγάλες μου διακινδυνεύσεις που, ευτυχώς, επιβεβαίωσαν τον κανόνα μου και την στάση ζωής μου. Πολλές φορές, βέβαια, ν...

You got a fast car I want a ticket to anywhere Maybe we make a deal Maybe together we can get somewhere  Anyplace is better Starting from zero got nothing to lose Maybe we'll make something But me myself I got nothing to prove  You got a fast car And I got a plan to get us out of here I been working at the convenience store Managed to save just a little bit of money We won't have to drive too far Just 'cross the border and into the city You and I can both get jobs And finally see what it means to be living  You see my old man's got a problem He live with the bottle that's the way it is He says his body's too old for working I say his body's too young to look like his My mama went off and left him She wanted more from life than he could give I said somebody's got to take care of him So I quit school and that's what I did  You got a fast car But is it fast enough so we can fly away We gotta make a decision We leave tonig...

Μόλις χθες στο Κοινοβούλιο υπερψηφίστηκαν οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις σε ΔΕΚΟ και ιδιωτικό τομέα, που θα πλήξουν μικρές και μεσαίες τάξεις! Σύσσωμη η κυβέρνηση τάχθηκε υπέρ του, σύσσωμη η αντιπολίτευση κατά! O βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Βαγγέλης Παπαχρήστος ψήφισε ΟΧΙ στη χθεσινή ψηφοφορία και αμέσως διαγράφηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Ερώτηση: Για ποιον ακριβώς λόγο γίνεται ψηφοφορία αν επιβάλλονται προγραμματικά σαφείς θέσεις στους βουλευτές; Να ζήσει η δημοκρατία, η ελευθερία και η κρίση μας! "Δε θα επηρεαστεί ο ιδιωτικός τομέας", διαβεβαίωνε πριν από λίγο καιρό ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Να, λοιπόν, που μετά τον δημόσιο τομέα οι σαρωτικές αλλαγές στο εργασιακό με συρρίκνωση μισθών και συντάξεων επήλθαν και στον κατά τα άλλα "ευέλικτο" ιδιωτικό τομέα. ΔΝΤ είναι αυτό! Από τη στιγμή που κλήθηκε από τον ίδιο τον πρωθυμουργό, προκειμένου να δανειοδοτήσει μια οικονομικά κατεστραμμένη και ανεπισήμως πτωχευμένη χώρα, με σκοπό ...

Ήτανε που λες κατακαλόκαιρο Κι ο δρόμος σ ένα διάφανο ουρανό Μες στην αγκαλιά μου ό,τι ακριβότερο Κι ο κόσμος ένα βότσαλο μικρό Κι εσύ μου λες να ξεχαστώ Τον Αύγουστο να σβήσω από τους μήνες Μα κι αν τις μνήμες πολεμώ Στον Αύγουστο με πάνε πάλι εκείνες Έκαιγε η ανάσα του στο σώμα μου Κι έφεγγα σαν ήλιος στο κενό έφυγε και μπήκα στο χειμώνα μου Και πάγωσα σαν άστρο μακρινό Κι εσύ μου λες να ξεχαστώ Τον Αύγουστο να σβήσω από τους μήνες Μα κι αν τις μνήμες πολεμώ Στον Αύγουστο με πάνε πάλι εκείνες Έλλη Πασπαλά http://www.youtube.com/watch?v=jLzdGXbPLFE&feature=related

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου και το μετά απ' το μετά γνωρίζω Αν είχα θάρρος για να πω το έλα τώρα δε θα είχα τη φωτιά στο αίμα αν είχε χρώμα θα ήταν άσπρη τρέλα αν είχε σώμα θα ήταν πάλι ψέμα Κοίτα τα χέρια πώς γυρνούν στον τοίχο σαν να χορεύουν με τη σιωπή μου κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου Μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη και τη χαρίζω σε όποιον μου εξηγήσει να έχει το μέλλον μου να επιλέξει ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει Τίποτα σημαντικό ζω μονάχα εν λευκώ Τίποτα σημαντικό ζω μονάχα εν λευκώ Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου καλά τα λένε οι έγχρωμοί μου φίλοι το πρόβλημά μου η υπερβολή μου κι ότι αργεί απάντηση να στείλει Αν είχε θάρρος να φανεί ο λόγος τώρα δε θα ήταν φωτιά στο αίμα αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο ο φόβος αν είχε σώμα θα ήταν σαν κι εμένα Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε κι αν δεν στο πουν να μάθεις να το κλέβεις κι αν θες να δεις τα αληθινά ...

Μύρισα αρώματα, περπάτησα στο χιόνι σε μέρη τόσο γνώριμα, άκουσα μουσικές που θυμίζουν χειμώνα, φόρεσα σκουφί, κουκουλώθηκα με μανία κάτω από τη ζεστή μου κουβέρτα και έκανα μακρινές σκέψεις! Μπήκα μέσα στο κλίμα δηλαδή! Πήρα μια μυρωδιά από ζεστή ατμόσφαιρα στα ενδότερα του σπιτιού ενώ έξω έπεφταν νιφάδες χιονιού. Και πάντα το χαζοκούτι παίζει αυτές τις ταινίες που δεν ξέρεις αν θες να βάλεις τα γέλια ή τα κλάματα για την χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα! Τζάκι, ένας απροσδιόριστος αριθμός από φλοκάτες, ζεστές κούπες πάνε κι έρχονται, παντού μικρές φωτεινές δροσιλίτσες και μάτια που δακρύζουν από την κρύα κόντρα του αέρα. Ζευγάρια μάτια που συναντιούνται χωρίς φόβο και ζευγάρια χέρια που αγγίζονται έτσι που να δείχνει ο ένας στον άλλον μια παρουσία που λίγοι καταλαβαίνουν. Πολλές φορές η σιωπή είναι τόσο ταιριαστή στη στιγμή που απλά σου προκύπτει, σαν να είπες περισσότερα από αυτά που ήθελες ή που έπρεπε. Άλλες πάλι μοιάζει αφόρητη, απροσπέλαστη. Μια φράση μπορεί και να έσωζε τα πάντα......

There I go, there I go, there I go There I go  Pretty baby, you are the soul Who snaps my control Such a funny thing but every time I'm near you I never can behave You give me a smile and then I'm wrapped up in your magic Music all around me, crazy music Music that keeps calling me so very close to you Turn me into your slave Come and do anything with me that you want to Anything baby, just let me get next to you Am I insane or do I really see Heaven in your eyes ? Bright as stars that shine up above you  In the clear blue skies How I worry about you Just can't live my life without you Baby come here, don't have no fear Oh, is there a wonder why I'm really feeling in the mood for love So tell me why you stop to think About this weather, my dear This little dream might fade away There I go talking out of my head again So baby won't you come and put our two hearts together? That would make you strong and brave  Oh, when we are one, I'm not afraid, I...

Return to innocence That's not the beginning of the end That's the return to yourself The return to innocence Love Devotion Feeling Emotion Don't be afraid to be weak Don't be too proud to be strong Just look into your heart my friend That will be the return to yourself The return to innocence If you want, then start to laugh If you must, then start to cry Be yourself, don't hide Just believe in destiny Don't care what people say Just follow your own way Don't give up and use the chance To return to innocence That's not the beginning of the end That's the return to yourself The return to innocence Don't care what people say Follow just your own way Follow just your own way Don't give up, don't give up To return, to return to innocence If you want then laugh If you must then cry Be yourself, don't cry Just believe in destiny Enigma http://www.youtube.com/watch?v=Rk_sAHh9s08

Κάποιο βράδυ σου χα πει πως θέλω να γυρίσω όλο το κόσμο, όλο το κόσμο Και συ μου γέλασες γλυκά και μου πες το φιλί μου μυρίζει δυόσμο, μου μυρίζει δυόσμο Κάποιο βράδυ σου χα πει πως θέλω να πετάξω σαν πουλί πάνω από το κόσμο Και συ ζωγράφισες φτερά σ' ένα λευκό χαρτί και μου πες φως μου, μη φύγεις φως μου Έμεινα εδώ να μη σου λείψει τίποτα Έμεινα εδώ να μη φοβηθείς Να μη μείνεις μόνη σου και 'γω στο τίποτα Έμεινα εδώ να μη μαραθείς Κάποιο βράδυ μου χες πει πως πρέπει να γεννήθηκα για σένα, μόνο για σένα Και 'γω σε πήρα αγκαλιά και χάθηκα στα μάτια σου τα μαγεμένα, τα μαγεμένα Κάποιο βράδυ μου χες πει πως δε μπορείς να ζήσεις μια στιγμή χωρίς εμένα Και γω δε μίλησα ξανά γιατί στα χέρια μου είχα εσένα μόνο εσένα Έμεινα εδώ να μη σου λείψει τίποτα Έμεινα εδώ να μη φοβηθείς Να μη μείνεις μόνη σου και γω στο τίποτα Έμεινα εδώ να μη μαραθείς...     Στέλιος Ρόκκος http://www.youtube.com/watch?v=C-p5vvkNGK4

Σ' αυτή τη φράση ο αγαπητός κύριος Σωμερίτης κρύβει το νόημα του αιώνα και ολόκληρης της γενιάς του! Δυο χρόνια συμπληρωμένα από τη δολοφονία ενός παιδιού που έτυχε να βρεθεί στο σωστό μέρος, τη λάθος στιγμή, απέναντι στον λάθος άνθρωπο, με τη γενιά μας (και εννοώ τη γενιά του σήμερα, που διαμορφώνει το αύριο και τις ρίζες του, τους νέους) να βγαίνει στους δρόμους και να τα σπάει, στην κυριολεξία, με την Ελλάδα να μπαίνει κάτω σπό καθεστώς διεθνούς οικονομικής επιτήρησης και τους πολίτες να υφίστανται μια πρωτοφανή ιδιωτική πτώχευση! Η ανεξαρτησία και η ελευθερία, θα συμπληρώσω εγώ, δεν είναι ποτέ απόλυτες. Για να υπάρξει ισορροπία και τα δυο αυτά αγαθά γίνονται αρετές όταν η εδραίωσή τους στον κόσμο φέρνει την ευτυχία και την ανάπτυξη. Και, ναι, είναι προκλητικό όταν μερικοί άνθρωποι ερχόμενοι από "βεβαρυμένο" πολιτικό (και μόνο, το ξεκαθαρίζω!) παρελθόν προτείνουν αόριστες λύσεις που μόνο να εκφράσουν το κύμα οργής πετυχαίνουν και όχι τον άνεμο αλλαγής, που λένε και οι ...

Παντελής Θαλασσινός Ο κόσμος είναι ένα βουνό τα λόγια που πετούνε Αντιλαλούνε στις πλαγιές σε μας ξαναγυρνούνε Καλύτερα να μη μιλάς κακιές αν κάνεις σκέψεις μα αν συλλογάσαι όμορφα είναι χρυσές οι λέξεις Μα, αν συλλογάσαι όμορφα... Ο κόσμος είναι ποταμός και θάλασσα που αφρίζει άμα μολύνεις το νερό πια δε σε καθαρίζει Καλύτερα να μη μιλάς αν δεν πολυκατέχεις μα, αν ξέρεις μην κρατάς κρυφό το θησαυρό που έχεις Μα, αν ξέρεις μην κρατάς κρυφό... http://www.youtube.com/watch?v=gTcVdbOw8ss

Γυρνώντας από μια πραγματικά γεμάτη ημέρα πήρα το μετρό για το καταφύγιό μου, το μετα-φοιτητικό μου, πλέον, σπίτι. Στη στάση Κεραμεικός έπαιζε μια τάνγκο μελωδία. Ξέρετε, μόλις που προλαβαίνεις να ακούσεις το ρυθμό στα δευτερόλεπτα που ανοίγουν και κλείνουν οι πόρτες του συρμού για να αφήσει και να παραλάβει επιβάτες. Ένας σχετικά μεγάλος άντρας χόρευε μια δεσποινίδα στο ρυθμό της μουσικής. Αγνοώντας τους περαστικούς, τα βλέμματα και το ενοχλητικό μόνιτορ με τη συχνότητα των δρομολογίων. Το βλέμμα μου έμεινε καρφωμένο εκεί και οι φιγούρες τρεμούλιαζαν και ξεθώριαζαν καθώς αναχωρούσε ο συρμός, ξέρετε! Άφηναν το παραστατικό αποτύπωμά τους. Σαν κινούμενη ηχώ! Τελικά, ο χορός υπάρχει παντού μέσα σε μια πόλη που τίποτα δεν κινείται ρυθμικά. Ξαφνικά μοιάζουν όλα να κινούνται! Να χορεύουν σε λάτιν ρυθμούς!

Eddie Vedder Από την ταινία "Into the wild" It's a mystery to me we have a greed with which we have agreed You think you have to want more than you need until you have it all you won't be free Society, you're a crazy breed I hope you're not lonely without me When you want more than you have you think you need and when you think more than you want your thoughts begin to bleed I think I need to find a bigger place 'cos when you have more than you think you need more space Society, you're a crazy breed I hope you're not lonely without me Society, crazy and deep I hope you're not lonely without me There's those thinking more or less less is more but if less is more how you're keeping score? Means for every point you make your level drops kinda like it's starting from the top you can't do that... Society, you're a crazy breed I hope you're not lonely without me Society, crazy and deep I ...

Αυτοί οι Θεσσαλονικείς πάντα με εκπλήσοουν! Μετά από 24 χρόνια, ο Δήμος της πόλης τους, περνά στη διοίκηση ενός πολιτικού που δε βρίσκεται στη συντηρητική ιδεολογία. Όχι γιατί αυτός υποστηριζόταν από το ΠΑΣΟΚ αλλά γιατί μέσα σε τόσο συντηρητισμό οι ιδέες του και οι προτάσεις του, που συμπορεύονται με την ιδέα της εξέλιξης και θα έπρεπε να είναι αυτονόητες σε ένα σύγχρονο κράτος, θεωρούνται καινοτόμες. Θα μου πείτε, η αναχρονιστική αντίληψη για τη διαχρονική διένεξη με τη γειτονική Τουρκία που έχει τις ρίζες της πριν και από το προπατορικό αμάρτημα και συνεχίζεται με σύγχρονες αιγαιακές αφορμές, θα σταματήσει αν ένας από τους δρόμους της Θεσσαλονίκης πάρει το όνομα του Κεμάλ Ατατούρκ, την ίδια ώρα που το σχολείο καλλιεργεί την ξενοφοβία, τον εθνικισμό και τη μισσαλλοδοξία στα παιδιά; Δεν ξέρω! Πάντως, είναι μια αρχή για ένα μεγάλο βήμα μπροστά, σε μια περιοχή της Ελλάδας που οι τοπικοί άρχοντες, όπως ο Άνθιμος και ο κ. Ψωμιάδης, έχουν μείνει στην ιδέα της Ελλάδας του Μεγάλου Αλεξάνδρου ...

Μέχρι να γίνουμε άγγελοι να βγάλουμε φτερά ας μείνουμε με γρατζουνιές στους ώμους και στην πλάτη να μαρτυράνε πως κι οι δυο πετάξαμε ψηλά σαν κοιμηθήκαμε μαζί στο ίδιο το κρεβάτι Μέχρι να βρούμε ουρανό άσε με να παραμιλώ να καίγομαι να καίγομαι στο σώμα σου και να φιλώ το στόμα σου Μέχρι να βρούμε ουρανό άσε με να παραμιλώ να καίγομαι να καίγομαι στο σώμα σου και να φιλώ το στόμα σου Μέχρι να γίνουμε άγγελοι να βγάλουμε φτερά ας μείνουμε με γρατζουνιές στους ώμους και στην πλάτη τις νύχτες να σε προσκυνώ με λόγια φλογερά σαν θα σε ρίχνω στης φωτιάς ξανά το μονοπάτι Μέχρι να βρούμε ουρανό άσε με να παραμιλώ να καίγομαι να καίγομαι στο σώμα σου και να φιλώ το στόμα σου Μέχρι να βρούμε ουρανό άσε με να παραμιλώ να καίγομαι να καίγομαι στο σώμα σου και να φιλώ το στόμα σου                                ...

"Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου" Βρεγμένο ρούχο η μοναξιά μου καθώς βαθαίνει η νύχτα την άλλη όψη της καρδιάς μου όσο κι αν έψαξα δε βρήκα Βρεγμένο ρούχο η μοναξιά μου που το φορώ και στάζει το μόνο που έμεινε κοντά μου το δρόμο που έφυγες κοιτάζει Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου και το έχεις πάρει μακριά φόρεσες τον ήλιο στο λαιμό σου κι εδώ δεν ξημερώνει πια Στην ανεμόσκαλα του πόνου κι απόψε ανεβαίνω μια σπίθα στη βροχή του χρόνου πάλι ξεχνάς πως περιμένω Στην ανεμόσκαλα του πόνου χωρίς φιλί και χάδι σε μια γωνιά αυτού του τόπου πως να το αντέξω το σκοτάδι Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου και το έχεις πάρει μακριά φόρεσες τον ήλιο στο λαιμό σου κι εδώ δεν ξημερώνει πια http://www.youtube.com/watch?v=wwSNBMYXs10

Διαβάζοντας από χθες το πρωί τους τίτλους των σημαντικότερων εφημερίδων και τα άρθρα των αρθρογράφων τους, δεν διαπίστωσα κάποια ποικιλία στις απόψεις και τα συμπεράσματα του πρώτου γύρου των εκλογών, πλην ελαχίστων αρθρογράφων που αφήνουν πάντα το στίγμα τους με τον ξεχωριστό τρόπο γραφής τους. Αποχή, ήττα για το δικομματισμό, αυξημένα ποσοστά για το ΚΚΕ και ηχηρή υποχώρηση για ΛΑΟΣ και ΣΥΡΙΖΑ. Λίγο πολύ γνωστά δηλαδή. Αντιμνημονιακή μπλόφα, διλληματική ψήφος που θα έκρινε την προκύρηξη ή όχι πρόωρων εκλογών, λαϊκίστικες πολιτικές, επικοινωνιακές περιπτύξεις. Το στοιχείο που ξεχωρίζει έναν μεγάλο και ισχυρό πολιτικό ηγέτη που μένει στην ιστορία, είναι η συνέπεια και το θάρρος να παίρνει το κόστος μιας απόφασής του. Εν προκειμένω, ο κ. Παπανδρέου είτε μπλόφαρε είτε όχι, έπρεπε να επωμιστεί τις συνέπειες της πολιτικής που ακολούθησε χωρίς να θέσει καν ζήτημα πρόωρων εκλογών που ούτως ή άλλως θα κόστιζαν πολλαπλά για τη χώρα μας σε διεθνές και εθνικό επίπεδο. Άλλωστε, μετά τις δηλώσεις ...

Radiohead "No surprises" A heart that's full up like a landfill, a job that slowly kills you, bruises that won't heal. You look so tired-unhappy, bring down the government, they don't, they don't speak for us. I'll take a quiet life, a handshake of carbon monoxide, with no alarms and no surprises, no alarms and no surprises, no alarms and no surprises, Silence, silence. This is my final fit, my final bellyache with no alarms and no surprises, no alarms and no surprises, no alarms and no surprises please. Such a pretty house and such a pretty garden. No alarms and no surprises (get me outta here), no alarms and no surprises (get me outta here), no alarms and no surprises, please. http://www.youtube.com/watch?v=u5CVsCnxyXg

Ήμασταν κολλημένοι στο 703, στην οδό Θηβών, στο κλασικό φανάρι, σε ώρα αιχμής! Έπρεπε να βγω. Ένα δέμα με περίμενε! Σ' αυτή τη διασταύρωση ο δρόμος δεν είναι αρκετός για την κίνηση των διερχομένων αυτοκινήτων που προέρχονταν από το φανάρι. Έτσι η μεγάλη ουρά εμποδίζει τη διέλευση των άλλων που απελευθερώνονται από το κόκκινο. Πίσω μας βρισκόταν ένα αυτοκίνητο ο οδηγός του οποίου είχε εμφανώς φορτιστεί με την κυκλοφοριακή συμφόρηση. "Έλα, έλα. Τι σε νοιάζει εσένα τι θα κάνω.", λέει ο οδηγός του δικού μας πολιτικού οχήματος, βγάζοντας το χέρι του έξω από το παράθυρό του απευθυνόμενος στον άλλο οδηγό. Τη στιγμή που ανάβει το πράσινο και υπό το μελωδικό ήχο από τις κόρνες των αυτοκινήτων ο οδηγός μας κλείνει με το λεωφορείο τη διέλευση του κάθετου δρόμου προκειμένου να κινηθεί η δική μας λωρίδα κυκλοφορίας. Με τον όγκο του λεωφορείου προστάτευσε το αυτοκίνητο που ήθελε να περάσει από τα αυτοκίνητα του κάθετου δρόμου. "Έλα, πέρασε, μη φοβάσαι." Το αμάξι αύξησε ταχύτη...

Η Εκκλησία συνηθίζει να εμπλέκεται στην κεντρική εξουσία και να οικειοποιείται τις πολιτικές αποφάσεις. Το πρόσφατο σχέδιο που εξετάζει η κυβέρνηση για την αντικατάσταση της αστυνομικής ταυτότητας με μια κάρτα που αυτομάτως όποιος ενδιαφέρεται, θα έχει τη δυνατότητα πρόσβασης στα στοιχεία του κατόχου (ΑΦΜ και ΑΜΚΑ), ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τους κύκλους της Ιερωσύνης. Η αλήθεια είναι ότι ενώ η ελευθερία και η ελευθεριότητα μοιάζουν το σύγχρονο αστείο των κοινωνιών και η προστασία της δημοκρατίας επικαλείται από τις κυβερνήσεις ως κίνητρο για την αναρρίχησή τους στην εξουσία, είναι ντροπή να μιλάμε για περεταίρω φακέλωσή μας. Καλύτερα να μη διαθέτεις ΑΜΚΑ ούτε και ΑΦΜ δηλαδή. Και αν θέλεις να κάνεις κάτι για να ΠΑΤΑΞΕΙΣ (δε μου αρέσει καθόλου αυτή η λέξη, αλλά αυτή συνηθίζουν να χρησιμοποιούν) τη φοροδιαφυγή όπως υποστηρίζεις χρόνια και χρόνια τώρα κάνε κάτι δραστικό. Μη λες "εξετάζουμε... μήπως....". Κολοκύθια νερόβραστα! Κλείσε μέσα όσους πρέπει να κλείσεις, όσους κλέ...

Την προηγούμενη Κυριακή, κάπου στα μεσάνυχτα ο Σταύρος Θεοδωράκης παρουσίασε την μετά το τροχαίο εποχή! Κάθε χρόνο παιδιά κάτω αλλά και πάνω των 18, ξοδεύουν την τελευταία τους στιγμή στην άσφαλτο. Δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Άλλοτε "την πληρώνει" αυτός που κρατάει το τιμόνι άλλοτε μόνο όσοι δεν το κρατούν άλλοτε και οι δυο. Μια στραβοτιμονιά, η παράβαση ενός ΣΤΟΡ, η βιασύνη και η ανυπακοή στο κόκκινο φανάρι, το αλκοόλ ή ακόμη και οι ακτίνες του ήλιου, το απαράδεκτο οδικό δίκτυο και οι κατεστρεμμένες σημάνσεις, οι κατεδαφισμένοι δρόμοι και η έλλειψη οδικής παιδείας, οι γονείς. Στο χωριό μου, τα παιδιά μπαίνουν από μικρά στα βάσανα. Μπορείς συχνά να δεις την παρακάτω εικόνα. Πριν καλά καλά ολοκληρωθεί το εφηβικό τους πρόσωπο, πριν μεγαλώσει σωστά το μουστακάκι τους παίρνουν θέση πίσω από το τιμόνι. Η δουλειά όμως γίνεται σωστά. Υπάρχει ποικιλία στο μέσο. Από τρακτέρ για τις αγροτικές εργασίες μέχρι 4x4 και ΙΧ. Μπροστά στο θόρυβο και τις τεράστιες ρόδες των τρακτέρ, π...

(απόσπασμα) "Δε θα βαφτίζω. Θα δουλεύω στα χωράφια, στα πράσινα χωράφια, και θα βρίσκομαι κοντά στους ανθρώπους. Δε θα πασχίσω να τους κάνω διδαχή. Θα πασχίσω να διδαχτώ εγώ. Θα διδαχτώ για ποιο λόγο πήραν των ματιών τους τόσοι άνθρωποι, θα τους ακούσω να κουβεντιάζουν, θα τους ακούσω να τραγουδούν. Θ' αφουγκραστώ τα παιδιά την ώρα που θα τρώνε μπομπότα. Θ' αφουγκραστώ τα αντρόγυνα τη νύχτα σαν θα ντουκουντίζουν πάνω στο στρώμα. Θα τρώγω μαζί τους και θα διδαχτώ". Τα μάτια του ήταν υγρά και λάμπανε. "Θα ξαπλώσω πάνω στο γρασίδι, με την καρδιά στο χέρι και με ειλικρίνεια για όποιον με καταδέχεται. Θα βλαστημάω κι εγώ, και θ' ακούω την ποίηση που έχουν οι κουβέντες των ανθρώπων. Αυτά όλα είναι ιερά, αυτά όλα είναι που δεν είχα καταλάβει. Όλ' αυτά είναι πράγματα καλά". Η μητέρα είπε:"Αααμήν".

Μπορείς να μιλάς αν θες πάντα με τη βροχή να σε χαϊδεύει απαλά στα μάγουλα, να σου ανακατεύει τα μαλλιά και να μη σε νοιάζει, με πρόσωπα που σου ξυπνούν στιγμές που ακόμα δεν έχεις ζήσει αλλά λαχταράς, τρίβεις τα χέρια σου και περιμένεις. Η παρέα είναι λύτρωση όπως και η καλοκαιριάτικη βροχούλα. Κουβέντες, ζεστές λέξεις και απομακρυσκμένες σκηνές ενός μακρινού μέλλοντος και ενός μακρινού παρελθόντος. Ο προσωρινός αποχαιρετισμός, ένα παραμύθι, ζεστή προσφορά και συμβολική απεικόνιση της δικής μου κινηματογραφικής ζωής, δίνει ελπίδες και ερωτηματικά για την υπόσχεση του καλοκαιριού και του άχαρου σεπτεμβριανού ξανασμίγματος. Μα πόσο άχαρη είναι η επιστροφή και πόσο άκομψος είναι ο αποχαιρετισμός σε σταθμούς. Δεν έχεις τι άλλο πια να πεις και παρακαλάς να γράψει το μόνιτορ 0'0'' για να έρθει ο συρμός, να γλιτώσεις από την ισοπέδωση της στιγμής και να μην ψελλίσεις ένα δεύτερο αντίο. Αυτή τη στιγμή την έχω ζήσει 4 φορές. Αλλά δεν ξέρω... Αυτή είναι κάπως διαφορετική. Ακριβώς γι...

Φοβάμαι όλους εκείνους που φεύγουν. Φοβάμαι τους προδότες και τους ψεύτες. Φοβάμαι τους δειλούς, τους ρεαλιστές, τους ήσυχους και τους άμουσους, τους ανελεύθερους και τους αγέλαστους. Φοβάμαι όσους δε μου σφίγγουν το χέρι στην πρώτη χειραψία και όσους δε με κοιτούν ποτέ στα μάτια. Φοβάμαι όσους φοβούνται και δε με παρασύρουν, όσους με κάνουν να ξεχνώ και να προσπερνώ. Φοβάμαι τις σκέψεις τους και τη σκυθρωπιά τους. Φοβάμαι τα άγχη τους και τους χειμώνες τους. Φοβάμαι τους κλέφτες, τα ένοχα μυστικά και τα άσκοπα λάθη. Φοβάμαι τους τέλειους και όσους αιωρούνται για να μην τσαλακωθούν. Φοβάμαι το μίσος τους και την αδικία τους, την απανθρωπιά τους και τους άπληστους. Φοβάμαι όσους σκύβουν το κεφάλι και όσους κοιτούν τα γήινα, όσους δε στρέφονται ποτέ στον ουρανό. Φοβάμαι όσους δεν αισθάνονται και όσους δεν προσδοκούν, όσους δεν έχουν φαντασία και δε νοσταλγούν, όσους δεν ανατριχιάζουν ούτε και παθιάζονται. Φοβάμαι όσους δεν αγαπούν, όσους δεν τρέφονται με αέρα. Φοβάμαι όσους κρύβονται και...

Την Τετάρτη αντίκρυσα από κοντά τη χλιδή ενός επίσημου κτιρίου και ακόμα μιας επίσημης αίθουσας, αυτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην οποία διεξάχθηκε μία ημερίδα με θέμα την οικολογική συνείδηση των ΜΜΕ. Κόκκινα χαλιά, φύλακες στην είσοδο και διεθνείς σημαίες που δέσποζαν πίσω από την στρογγυλή τραπέζη με τους συνέδρους. Εγώ πάτησα τα κόκκινα χαλιά της επισημότητας με το ζεστό για την αφόρητη ζέστη αλλά κατά τα άλλα άνετο τζιν μου με τα όμορφα σανδάλια μου. Μέσα σε μια πλειοψηφία ώριμων δημοσιογράφων που πλαισίωναν το κοινό της ημερίδας για να ετοιμάσουν το απαραίτητο ρεπορτάζ για εφημερίδες και τηλεοράσεις ήμουν κι εγώ η μικρή της ημερίδας και της δημοσιογραφίας. Απέναντι τρεις κάμερες που κάλυπταν το γεγονός και οι cameramen και μια γνώριμη φυσιογνωμία στους παρατεταγμένους χειριστές της κάμερας. Ωστόσο, οι προσιτοί και σοβαροί δημοσιογράφοι-ομιλητές έσπαγαν τον πάγο των κόκκινων χαλιών και της δικής μου άχαρης μικρότητας. Ο Σταύρος Θεοδωράκης με το σακίδιο στον ώμο και τα ακανόνι...

Μέρος μιας αλήτισσας μοίρας η ζωή μας! Είναι λυτρωτικό να πιστεύει κανείς ότι μια αόρατη δύναμη κινεί τα νήματα και τον καθοδηγεί για κάποιον ανεξήγητο λόγο σε έναν άνθρωπο, σε ένα χαμόγελο. Λυτρώνει από τις αμαρτίες, τα λάθη και τις μίζερες προσδοκίες μας... Δίνει την εξήγηση σε πολλά ακατανόητα της ζωής και βοηθά να συνεχιστεί αυτή σα να μη συνέβη απολύτως τίποτα. Σε βοηθά να προχωράς χωρίς τύψεις για τις επιλογές σου και σε οπλίζει με μεγαλύτερη δύναμη και θάρρος. Και η μεγάλη δοκιμασία της μοίρας είναι αν θα μπορέσεις να σταθείς στο ύψος της ύστατης αυτής στιγμής που έρχεται να σου εξυγιάνει την ψυχή και το νου, της τραγικής (με την έννοια του αναπόφευκτου) συνάντησης της ζωής σου με τη μοίρα σου. Υπάρχει μια ακατανίκητη έλξη σε ό,τι αγαπάς. Στο είδος της μουσικής σου, στους φίλους σου, στον σύντροφό σου, στη δουλειά σου βρίσκεις αυτό που πάντα σε εκφράζει, αυτό που πάντα αγαπάς να αγαπάς. Λες, έχω γεννηθεί γι' αυτό, είμαι γεννημένος να λιώνω την ενέργειά μου χορεύοντας, τραγου...

Πιστεύετε στη θεία δίκη; Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που είναι απίστευτα αλαζόνες επειδή στάθηκαν ευνοημένοι από την τύχη ή τη μοίρα. Περπατούν με βλέμμα ευθύ, δεν στρέφουν το κεφάλι δεξιά ή αριστερά, είναι σοβαροφανείς (γιατί δε σημαίνει ότι είναι και σοβαροί, κάθε άλλο), πιστεύουν ότι ελέγχουν τον κόσμο ή μάλλον ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από αυτούς και ότι αυτό θα διαρκέσει για πάντα. Ο σοφός μας λαός λέει ότι όταν κάνεις σχέδια ο Θεός γελάει! Αυτοί οι σύγχρονοι άθλιοι, οι άθλιοι μιας διχασμένης μοίρας που είναι τόσο άδικη, αδιαφορούν για τις πονεμένες φωνές, χαμογελούν ειρωνικά όταν τους ζητούν βοήθεια. Ξέρετε "και τι με νοιάζει εμένα"; Πρόσφατα είχαμε αυτή τη συζήτηση με μία φίλη.. Κι εκείνη μου είπε ότι πιστεύει. Περίεργο πράγμα.. Η μόνη επιδίωξη των ανθρώπων να είναι εικονικά πράγματα, τα ευτελή και ανούσια. Να πας κομμωτήριο, να μοστράρεις πάνω στο τραπεζάκι που πίνεις τον καφέ σου φυσικά σε κάποιο από τα inn μέρη της πόλης το ΓΑΜΑΤΟ κινητό σου, να παρκάρεις την αυ...

Συρτάκι, ζεϊμπέκικο, ήλιος, θάλασσα, ντομπροσύνη, Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Παρθενώνας. Ίσως είναι η Ελλάδα, ίσως είναι και η εικόνας της. Το τελευταίο σποτάκι του ΕΟΤ έχει τον τίτλο Kalimera!. Καλημέρα. Μια λέξη που ακούει ένας τουρίστας φτάνοντας στη χώρα μας. Μια λέξη που έμαθαν οι ξένοι να σιγοψυθυρίζουν τη δεκαετία του ’60 με το Ζορμπά και τη Μελίνα. Τα γαλανά νερά της Ελλάδας, το κυκλαδίτικο στυλ με τα άσπρα σπιτάκια και τις μπλε σκεπές, χρώματα ελληνικά, ο έρωτας και το φλερτ, η πίστη μας στην παράδοση και τις αξίες, το γλέντι, ο χορός και η ξεγνοιασιά, η χαρά, η ελευθερία, η ιστορία, αποτυπωμένη και στεγασμένη στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Αυτή είναι η διαφήμιση του ΕΟΤ για το 2010. Το 1960 οι Κάννες υποτάσσονται στην ελληνική νοοτροπία. Η Μελίνα Μερκούρη στο Ποτέ την Κυριακή ερμηνεύει τον καλύτερό της ρόλο και αποσπά το βραβείο καλύτερης ερμηνείας. Μαζί με τα Παιδιά του Πειραιά του Μάνου Χατζηδάκι και το μπουζούκι του Γιώργου Ζαμπέτα. Μια ταινία, σύμβολο για την σκιαγράφηση του ...