Αναρτήσεις

Οι "Αθηναίες" της Σοφίας Κροκιδά, είναι ένα ταξίδι στον ανθρώπινο χωροχρόνο

Εικόνα
Εννέα γυναίκες στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ. Στην πόλη του κόκκινου, στα μωβιά δειλινά και τις γκρι μπορντούρες της αθηναϊκής ρουτίνας, ανάμεσα στη μαγεία και τον ρεαλισμό, στις λεπτές γραμμές μεταξύ ρομαντισμού/ ευαισθησίας και πραγματικότητας, οι Αθηναίες ξαναγεννιούνται, χαράσσουν ξανά τη ζωή τους, θυμούνται, επιβιώνουν και ανακαλύπτουν τη ζωή απ’ την αρχή. Με σημείο αναφοράς την Αθήνα, η Σοφία Κροκιδά, θέτει στο κέντρο των διηγημάτων της τον γυναικείο ψυχισμό και ιδεαλισμό, ιδωμένο μέσα από την αθηναϊκή παραζάλη, από τις αμέτρητες όψεις που παίρνει η πόλη που μας γοητεύει και παράλληλα μας απογοητεύει. Η μνήμη που προκαλεί πόνο, τα αστικά ερεθίσματα οξύνουν τις θύμησες και αναπόφευκτα, οι Αθηναίες προσδιορίζονται και επαναπροσδιορίζονται, μέχρι να βρουν τη δική τους απανεμιά. Η Σοφία χρειάστηκε να επιστρατεύσει μεγάλες δόσεις λυρισμού, κατασκευάζοντας με ιδιαίτερη μαεστρία τα διηγήματα που μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής. Μικρές καθημερινές ιστορίες ηρώων, μιας ατελεύτητης Αθ

Η "Πλωτή Πατρίδα" του Δημήτρη Παπαχρήστου

Εικόνα
Όπως σε κάθε βιβλίο που ξεκινώ έτσι και στην «Πλωτή Πατρίδα» υπήρχε η αγωνία του τι ακολουθεί στις επόμενες σελίδες καθώς προχωράει η πλοκή. Και η αλήθεια είναι ότι στις πρώτες του σελίδες, το βιβλίο μου θύμιζε κάτι από το σουρρεαλισμό στους πίνακες του Νταλί. Μια υποψία από έννοιες που νοηματοδοτούν την ύπαρξή μας και την καθημερινότητά μας. Όλα αυτά που μας φέρνουν αντιμέτωπους με τη μοίρα ή την τύχη. Ο κ. Δημήτρης Παπαχρήστος, έφτιαξε μια οικουμενική πατρίδα για όλους τους ανθρώπους, μια Πλωτή Πατρίδα και είναι αυτή η πατρίδα που χωράει τα βάσανα, την ευτυχία, τη λαχτάρα, την αγωνία απέναντι σε ό,τι επιφυλάσσει η ιστορία και η κοινωνία μας. Όπως ο ήρωας του βιβλίου, ο Γιάννης Σιταράς, ο άνθρωπος απάτρις που - δανείζομαι τη φράση του βιβλίου- «ξεκινάει απ’ το πουθενά και ταξιδεύει στο παντού». Το καφενείο του Φώντα στην καρδιά της Αθήνας, γίνεται η καθημερινή συνήθεια μιας παρέας 5 ανθρώπων με διαφορετικές καταβολές, πολιτικές πεποιθήσεις, αλλά με μια κοινή αφετηρία, το κυνήγι της ευ

Το «Ταξίδι στα Κύθηρα» είναι ένα αληθινό ταξίδι.

Εικόνα
"Γυρισμένη το 1984, τριανταπέντε περίπου, χρόνια μετά τον εμφύλιο, μέρος της τριλογίας της Σιωπής, η ταινία στέκεται στο ύψος της ιστορικής μνήμης και τοποθετεί στο κάδρο της, την σύνθλιψη της ψυχής του ανθρώπου, το ταξίδι χωρίς γυρισμό, την εμμονή στη μνήμη και την αδυναμία της λήθης όσων γεγονότων σημάδεψαν για πάντα τις ανθρώπινες ζωές". Ολόκληρο το άρθρο για την ταινία - δίδαγμα σε επίπεδο περιεχομένου και αισθητικό, στο Influencemag.gr  https://influencemag.gr/%cf%84%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b4%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%b1-%ce%ba%cf%8d%ce%b8%ce%b7%cf%81%ce%b1/

Στη Μέσα (μας) Μάνη

Εικόνα
Επειδή τα ημίμετρα δε χωρούν στις μεγάλες αγάπες, τη Μάνη ή θα τη λατρέψεις ή θα τη μισήσεις. Η εξάμηνη παραμονή μου στη βασίλισσα της Λακωνίας, μου άφησε χαμόγελο, λαχτάρα για επιστροφή και αυτονόητη πρόταση για απόδραση σε γνωστούς και φίλους. Θα χρειαστεί να οδηγήσετε για περίπου 3,5 ώρες από την Αθήνα και το εξαιρετικό οδικό δίκτυο, τουλάχιστον μέχρι τη Σπάρτη, είναι βασικά συστατικά που κάνει την απόφαση να την επισκεφτεί κανείς, ευκολότερη. Στις αποσκευές δεν απαιτούνται πολλά, αλλά αρκετή όρεξη και σωστός προγραμματισμός για όσα επιθυμείτε να ρουφήξετε από αυτόν τον τόπο με την ιδιαίτερη ομορφιά. Στον απέραντο αυτοκινητόδρομο που θα ακολουθήσετε μέχρι να φτάσετε στον τελικό προορισμό, δεν υπάρχει περίπτωση να αισθανθείτε μοναξιά, γιατί σταθεροί συνοδοιπόροι είναι η πράσινη πανδαισία κατά μήκος, μπερδεμένη με ορεινούς όγκους, ιδιαίτερα όσο πλησιάζετε στον επιβλητικό Ταΰγετο και η άγουρη μυρωδιά της ελιάς, που έχει ποτίσει τη μανιάτικη γη και στα σίγουρα θα κάνει το στέρνο σας ν

Μάθε παιδί μου γράμματα

Μάθε, παιδί μου, γράμματα, μας έλεγαν και είχαμε τα όνειρά μας για ελπίδα Μάθε, παιδί μου, γράμματα, μας έλεγαν για να είσαι περήφανος, να υποστηρίζεις το δίκαιο, να έχεις δύναμη να τάσσεσαι με τον αδύναμο, να μην υποτάσσεσαι, να ακολουθείς το ασυμβίβαστο, να στέκεσαι στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Μάθε, παιδί μου, γράμματα, μας έλεγαν. Μάθε, παιδί μου, γράμματα, μας έλεγαν, για να ορίσεις εσύ την τύχη σου. Μάθε, παιδί μου γράμματα, μας έλεγαν στα κρύα, υποβαθμισμένα σχολειά που βγάζουν διαμάντια αντί για τα διαμαντένια κολέγια των αρίστων. Μάθε, παιδί μου, γράμματα, μας έλεγαν για να διεκδικείς με τους αγώνες σου τη λευτεριά σου, την ανεξαρτησία σου, την επαγγελματική σου εποποιία. Μάθε, παιδί μου, γράμματα, μας έλεγαν. Μάθε, παιδί μου, γράμματα, μας έλεγαν για να βλέπεις, πέρα απ' τα σύνορα των ματιών σου, για να παγώνει η ψυχή σου, με τις εν ψυχρώ δολοφονίες παιδιών, για να βουβαίνεσαι, στην εικόνα των ανέστιων, των απόκληρων. Μάθε, παιδί μου, γράμματα, μας έλεγαν γιατί είναι επ

Wedding dress: 3 options to sunshine

Εικόνα
At your most important day of your life, you may seem unique within your elegance. Choosing your wedding dress is the sweetest confusing process you’ve ever taken. I can admit that you should challenge yourself, dare to try more than 3 kind of styles and be prepared to change your initial mind. But, as a wedding planner, I have gathered two articles that help you out finding your own dress style, aligned with your personality without being confused. Sarah Z. Wexler and Blair Donovan at her article “How to Choose Your Dream Wedding Dress: 70 Things to Know” exhibits in a sharp-witted way the appropriate elements to choose the dress of your dream. She highlights 70 points including the cost/budget, style choices and the way you look like with any of them.   The second article titled “5 Easy Steps for FindingYour Perfect Wedding Dress” written by Hillary Hoffower is more comprehensive than the first and describes the five most famous loads to follow making your choice. She enga

Lockdown, ηρωισμός και ήθος

Εικόνα
Λίγο πριν ευθυγραμμιστεί η ζωή μας στην κανονική λειτουργία, η κοινωνία διέρχεται μια βαθιά κρίση. Πολιτική, ουμανιστική, οικονομική. Για σταθείτε λίγο. Σε ποια κανονικότητα αναφερόμαστε. Η κανονικότητα της προηγούμενης δεκαετίας υποχρέωσε χιλιάδες δανειολήπτες να χάσουν τα σπίτια τους, εκτόξευσε την ανεργία, υποβάθμισε τη στοιχειοθετημένη μόρφωση των νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας, μειώνοντας μισθούς και υποτιμώντας εργασιακά κεκτημένα έναντι των πολυεθνικών συμφερόντων. Η έξοδος της οικονομικής κρίσης μας κληροδότησε μια ζοφερή αύξηση. Την περίοδο 2009-2015 το ποσοστό των αυτόχειρων αυξήθηκε κατά 33%, με τα στοιχεία να αναφέρονται τα υψηλότερα ποσοστά αυτοχειρίας στις περιοχές με υψηλότερα τα αντίστοιχα ποσοστά ανεργίας. Βιώσαμε σαν κοινωνία αλλά και σαν ανθρωπότητα, εν πολλοίς, παρατηρώντας τα γεγονότα ανά τον κόσμο, μια τεκτονική κρίση που ξεπερνάει την κρίση χρέους. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στους ανθρωπιστές και τους υλιστές, όμως η ομαλή λειτουργία των κοινωνιών προϋπ