Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούλιος, 2012

Σαν πλανόδιο τσίρκο

Εικόνα
Σαν πλανόδιο τσίρκο τη ζωή μου τη σκόρπισα σε σταθμούς και πλατείες που με πας δε σε ρώτησα τώρα δίχως πυξίδα τα ταξίδια μου κάνω τη φωνή σου ακούω μα τι λες δε σε πιάνω Ελλάδα Βέμπο μου και Μέριλιν Μονρόε Ελλάδα Ελύτη μου και Έντγκαρ Άλαν Πόε Ελλάδα μάγισσα, παρθένα και τροτέζα μου Ελλάδα Τούμπα, Αλκαζάρ και Καλογρέζα μου Μια φορά μου γεννούσες ένα πάθος παράφορο τώρα παίζεις παιχνίδι που μ' αφήνει αδιάφορο δεν κερδίζω δε χάνω σ'αγαπώ και σ'αρνιέμαι κι από ένα κλαράκι του γκρεμού σου κρατιέμαι Ελλάδα Βέμπο μου και Μέριλιν Μονρόε Ελλάδα Ελύτη μου και Έντγκαρ Άλαν Πόε Ελλάδα μάγισσα, παρθένα και τροτέζα μου Ελλάδα Τούμπα, Αλκαζάρ και Καλογρέζα μου Δημήτρης Μητροπάνος

Κράτησα τη ζωή μου

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αραποσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί που δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά. τ' άστρα του Κύκνου κι εκείνο τ' άστρο του Αλδεβαράν Κράτησα τη ζωή μου, κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξυάς καμιά φωτιά στην κορυφή τους. βραδιάζει. Κράτησα της ζωή μου, στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατό σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί που φύσηξε ο βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα που βλέπω δε ρωτούν, μήτε η γυναίκα περπατώντας σκυφτή, βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά, μελανιασμένες λαγκαδιές,ο χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ο χιονισμένος κάμπος, τίποτα δε ρωτούν μήτε ο