Sillage

Λίγο πριν ευθυγραμμιστεί η ζωή μας στην κανονική λειτουργία, η κοινωνία διέρχεται μια βαθιά κρίση. Πολιτική, ουμανιστική, οικονομική. Για σταθείτε λίγο. Σε ποια κανονικότητα αναφερόμαστε. Η κανονικότητα της προηγούμενης δεκαετίας υποχρέωσε χιλιάδες δανειολήπτες να χάσουν τα σπίτια τους, εκτόξευσε την ανεργία, υποβάθμισε τη στοιχειοθετημένη μόρφωση των νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας, μειώνοντας μισθούς και υποτιμώντας εργασιακά κεκτημένα έναντι των πολυεθνικών συμφερόντων. Η έξοδος της οικονομικής κρίσης μας κληροδότησε μια ζοφερή αύξηση. Την περίοδο 2009-2015 το ποσοστό των αυτόχειρων αυξήθηκε κατά 33%, με τα στοιχεία να αναφέρονται τα υψηλότερα ποσοστά αυτοχειρίας στις περιοχές με υψηλότερα τα αντίστοιχα ποσοστά ανεργίας. Βιώσαμε σαν κοινωνία αλλά και σαν ανθρωπότητα, εν πολλοίς, παρατηρώντας τα γεγονότα ανά τον κόσμο, μια τεκτονική κρίση που ξεπερνάει την κρίση χρέους. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στους ανθρωπιστές και τους υλιστές, όμως η ομαλή λειτουργία των κοινωνιών προϋπ

Προσωπικά, δε θυμάμαι να έχει συμβεί ξανά στο παρελθόν, όλοι οι κάτοικοι της γης ταυτόχρονα, να αντιμετωπίζουν τον ίδιο κίνδυνο και πιστέψτε με μετράω αρκετά χρόνια ζωής. Παρακολουθώ δημοσιεύσεις ανθρώπων από την άλλη άκρη του κόσμου, από διπλανά κράτη και από τη δική μας Ελλάδα που έχουν ένα κοινό μήνυμα, αυτό της προστασίας της ανθρώπινης ζωής από την προσβολή του ιού Covid -19. Μηνύματα συμπαράστασης και θαυμασμού για τους ανθρώπους που υπηρετούν αδιάκοπα το σύστημα υγείας, φροντίζοντας όσους τους χρειάζονται και μηνύματα παρακίνησης για τήρηση των μέτρων για περιορισμό των μετακινήσεων, με σκοπό τη διατήρηση της δημόσιας υγείας. «Μένουμε σπίτι» για εμάς, « stay home » για τους αγγλόφωνους ή « io resto a casa » για τους πολύπαθους αδερφούς Ιταλούς. Ταυτόχρονα. Ενώ οι φωτογραφίες από πολλές μητροπόλεις του κόσμου, προκαλούν θλίψη, με δρόμους άδειους, τοπία-φαντάσματα, υπηρεσίες και κοινωνικές δομές σε αναστολή λειτουργίας, μου δημιουργείται η αίσθηση ότι γνωρίζω πολλούς κατ