Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2009

Ένας μεγάλος έφυγε..

Με τα πόδια του σαν κάποιο θαλάσσιο κύμα να τα κινεί, με φωνή σαν κάποιο ανεξέλεγκτο πάθος να εκτοξεύεται στο κοινό, ο Michael Jackson λατρεύτηκε όσο κανείς. Οι ψηφίδες απίστευτων περιπετειών οδηγούν τα βήματά του στο ψηφιδωτό μιας παράξενης και βαθιά ανεξήγητης για πολλούς ζωή ενός αληθινού σταρ. Ο καλλιτέχνης με τα μοναδικά ρεκόρ στην παγκοσμιότητα της μουσικής, με τις χαρακτηριτικότερες νότες και την απόλυτη πρωτοτυπία εισήγαγε νέους νόμους στην ποπ. Όσοι χρόνια τώρα προσπάθησαν να πάρουν λίγη από τη λάμψη του και να εκμεταλλευτούν κάποια από τα ίσως και παρεξηγήσιμα ατού του, δε σταμάτησαν ούτε και στη στιγμή του θανάτου του. Όταν χάνεται κάποιος σβήνονται όλες οι κακές του συνήθειες για χάρη της τηλεθέασης, λες και όλοι οι λοιδοροί των πάνελ αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση μιας ενάρετης και αλάνθαστης ζωής. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι έκρυβε στο μυαλό του, την ψυχή του και στο σώμα του καθώς χόρευε στις τεράστιες σκηνές των συναυλιών του ή όταν τα φώτα έσβηναν και απολάμβα

Νο smoking, no cry..

Η μεγάλη ώρα έχει φτάσει!Τι έχει φτάσει δηλαδή..έφτασε. Μας έχουν μείνει σχεδόν 4 μόλις ώρες από την 1η Ιουλίου, την ημέρα που μαντεύω θα τη θυμούνται οι περισσότεροι από εμάς. Η στιγμή, που θα πρέπει να χαρούν και λίγο ακόμη και εκείνοι που δεν έτυχε να εθιστούν στη νικοτίνη, έχει ήδη υποβάλλει τους καπνίζοντες στο αίσθημα του πανικού. Έχουν ακουστεί πολλές εξυπνακίστικες γνώμες για την απαγόρευση του καπνίσματος στους κλειστούς δημόσιους χώρους και πιο πολύ για την τήρηση του μέτρου που πολύ πολύ σύντομα(είπαμε σε 4 ώρες) θα εφαρμοστεί. Ο Έλληνας, λέει, πώς αλλιώς μπορεί να εκφράσει τον πόνο του, τον έρωτά του, τη χαρά του και όλα τα βαθιά συναισθήματα παρά με μόνο με μια ρουφηξιά που για κάποιους είναι σα ναρκωτική ηδονή. Άλλωστε ποιο μέτρο έχει ισχύσει με απόλυτη αυστηρότητα στην Ελλάδα για να ισχύσει και αυτό; Άλλη μια περιττολογία που στερείται νοήματος και υπευθυνότητας. Το γεγονός ότι συνηθίσαμε να ζούμε σε μια κοινωνία που ποιεί μόνο ανηθικότητα και που κληρονομήσαμε την αδιαφ

Διαμορφώνοντας συνειδήσεις

Εφημερίδες που κλείνουν, μάτια που κοιμούνται και μυαλά που εφησυχάζουν. Βιώνουμε άραγε μια δυλλήβδην κοινωνική κρίση ή απλά έτσι ήταν πάντοτε τα πράγματα; Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν εποχές στην ιστορία που οι πολίτες στην πραγματικότητα έδειχναν ενδιαφέρον για όλα όσα συνέβαιναν γύρω τους ακόμη ακόμη και για αυτά που μπορεί να μην τους αφορούσαν άμεσα. Αλλά συμμετείχαν στην αλλαγή. Σήμερα κλείνουν σταθμοί και εφημερίδες και η αντίδραση της κοινωνίας είναι σαν εκείνα τα μηχανήματα που δείχνουν ότι ο ασθενής έχει πεθάνει. Μια ευθεία, χωρίς ενδιαφέρον. Λίγοι σκέφτηκαν τους δημοσιογράφους εκείνους που βρέθηκαν στην ανεργία. Και βέβαια, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι μετοχές των οποίων αγγίζουν και τον τομέα της ενημέρωσης σαν από ανάγκη ή υποχρέωση ή καθήκον να παρέχουν πληροφόρηση στους πολίτες, εξελίσσουν τις επιχειρήσεις τους σύμφωνα με τους νόμους της αγοράς και της ζήτησης. Αν οι επιχειρήσεις τους αποφέρουν κέρδη τότε συνεχίζουν το έργο τους πιστεύοντας ότι με τη δύναμή τους μπορούν

Δημοσιογραφική γκάφα

Τόσα έχουν ακουστεί για τη μεροληψία των εφημερίδων και εν γένει του Τύπου και την προπαγάνδα που, με τη δύναμη της διαμόρφωσης της δημόσιας άποψης που έχουν, επιχειρούν να επιβάλλουν. Από όποια σκοπιά(δημοσιογραφική ή του απ΄λού πολίτη) κι αν δει κανείς τη δημοσιογραφική γκάφα τριών κυριακάτικων εφημερίδων για την... "ψεύτικη" συνάντηση του κ. Καραμανλή με τον κ. Ερντογάν εν όψει των εγκαινίων του νέου Μουσείου της Ακρόπολης θα συμφωνήσει σε ένα πράγμα. Ότι τουλάχιστον κάποιοι ιθύνοντες του Τύπου που καθορίζουν την κοινή γνώμη μάλλον δεν είναι και τόσο επαγγελματίες όσο διατείνονται. Η ευθύνη ενός ανθρώπου που στην ουσία δημοσιεύει τα νέα του κόσμου και της χώρας και βρίσκεται στο κέντρο των εξελίξεων είναι τεράστια. Η μεγαλύτερη πρόκληση για έναν δημοσιογράφο, έστω και καταξιωμένο, είναι η συνέπεια που έχει απέναντι στο κοινό του και πάνω απ' όλα στον εαυτό του. Στην προκειμένη περίπτωση η αξιοπιστία απαξιώθηκε και ανταλλάχθηκε με το μέγιστο αριθμό των πωλήσεων των φύλω

Στα βήματα του πάθους...

Πόδια που μπερδεύονται και αφήνονται στη μαγεία της έντασης της στιγμής. Η καρδιά διατάζει και το σώμα ακολουθεί χωρίς δισταγμό. Βήματα που παραδίνονται στο πάθος.. Τάνγκο. Ο αργεντίνικος χορός που κουνά την ψυχή και χορεύει τους παλμούς της καρδιάς.. Ώρα 21:00 και το θέατρο Badminton επιβλητικό ως προς το μέγεθος ενέπνεε κάτι μεγαλειώδες… Στη σκηνή η ομάδα Tango Pasión και η ορχήστρα που καθοδηγεί τις φιγούρες των χορευτών. Σώματα που ενώνονται, πρόσωπα που έρχονται αντικριστά και βλέμματα που συναντιούνται με τη δύναμη της ερωτικής φλόγας. Η χορευτική αφήγηση ξεκινά με τη ζωή των χορευτών να διαδραματίζεται σε ένα café-bar εποχής δεκαετίας του '60. Ο άντρας διεκδικεί τη γυναίκα. Η γυναίκα παραδίνεται στη γοητεία του και τον τρελαίνει χαρίζοντάς του ένα τάνγκο στο ερωτικό παιχνίδι. Χέρια που με αριστοτεχνικό τρόπο κρατιούνται και εμπιστεύεται το ένα το πάθος και την ένταση του άλλου. Γίνονται ένα, σαν προέκταση ενός και μόνο χεριού. Μια γυναίκα με αισθαντική ισπανική φωνή μεταφέρε

Λιθανθρακική σωτηρία για το Αλιβέρι

Μεταστροφή στους όρους διαχείρισης της ενέργειας και αλλαγές στα σχέδια που προωθεί η ΔΕΗ Α.Ε. στην Εύβοια επιφέρει η νέα πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Υπουργού Ανάπτυξης κ. Κώστα Χατζηδάκη «η κυβέρνηση δε θα προχωρήσει τα προγράμματα σε σχέση με την ίδρυση μονάδων λιθάνθρακα», πράγμα που σημαίνει ότι μένουν στα χαρτιά οι αποφάσεις για την ίδρυση του νέου εργοστασίου στην περιοχή ανακουφίζοντας τους κατοίκους και τοπικούς φορείς. Δυο χρόνια σχεδόν μετά την αρχική έγκριση για την κατασκευή λιθανθρακικής μονάδας 800 MW στο Αλιβέρι, τα σχέδια της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ για το νέο εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής ματαιώνονται μετά και τις αντιδράσεις των πολιτών και των οικολογικών οργανώσεων της περιοχής. Η μονάδα θα αντικαθιστούσε τη λειτουργία των παλιών εργοστασίων που έχουν επιβαρύνει ήδη το περιβάλλον της Νότιας Εύβοιας(ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ, ΔΕΗ και μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας). Από την αρχή ακόμη, οι συζητήσεις για την ίδρυση της μονάδας υπήρξαν κακές. Οι διαδικασίες παραχώρ

Τα συμπεράσματα των εκλογών και η επόμενη μέρα

Πίσω από τα πραγματικά αποτελέσματα της κάλπης, κρύβεται ένα μήνυμα που αφήνει υποσχέσεις για την πορεία του μέλλοντος ευρωπαϊκά και εθνικά. Πολλά ακούστηκαν για την πολυσυζητημένη αποχή που έφτασε το 48,3% πανελλαδικά. Έφταιγε η παραλία, η εκμετάλλευση του τριημέρου ή απλά δηλώθηκε μια ξεκάθαρη απαξίωση για το πολιτικό σκηνικό της χώρας; Συγκριτικά, πάντως, με τις Ευρωεκλογές του 2004 και αντίστοιχα εκείνες των προηγούμενων ετών, η αποχή αυτή καταλαμβάνει τα μεγαλύτερα ποσοστά στην ιστορία και των βουλευτικών. Η απώλεια των 11 μονάδων της Ν.Δ. από τις προηγούμενες ευρωεκλογές, έφερε τη νίκη στο ΠΑΣΟΚ (36,71% έναντι 32,37% της κυβερνητικής παράταξης) και μετέτρεψε τα δεδομένα μάλλον στο παιχνίδι των εντυπώσεων περισσότερο δεδομένης και της προεκλογικής προπαγάνδας με το φιάσκο των προβλέψεων και των αποτελεσμάτων των exit polls. Η άνοδος του σοσιαλιστικού κόμματος δε συνεπάγεται και την ανάκτηση του ζητουμένου της συσπείρωσης στο εσωτερικό του, κάτι που φαίνεται και από την οριακή άνοδ

Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω πόλεμος

Πόσο συγκλονιστική μπορεί να είναι η απάντηση ενός παιδιού πρώτης δημοτικού στην ερώτηση "Τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις"; "Θέλω να γίνω πόλεμος". Πόσο πολύ μπορεί να έχει εντυπωθεί στο μυαλό ενός μικρού παιδιού η βία; Κι όταν του εξηγήσεις ότι ο πόλεμος δεν είναι καλός, σκοτώνει παιδάκια, και όλα τα σχετικά που λέμε όλοι για να υποδείξουμε σε ένα παιδί ότι ο πόλεμος είναι αποτρόπαιο πράγμα εκείνο δεν αλλάζει όνειρα. Η βία, όμως, είναι ένα περίπλοκο φαινόμενο. Ενυπάρχει μέσα μας και μάλιστα από παιδική ακόμα ηλικία. Ένα μικρό παιδί γοητεύεται από τη δύναμη που μπορεί να συσσωρεύσει στα χέρια του και να εξουσιάσει. Το θέμα είναι να την τιθασεύσεις, να την καλύψεις με τα όμορφα στοιχεία του χαρακτήρα σου και να μάθεις να τη διαχειρίζεσαι. Γι' αυτό, η μόρφωση και τα δείγματα καλής ζωής αποτελούν τους φωτεινούς σηματοδότες που θα μας συνοδεύουν μια ζωή...

Αποχή

Έχουμε στα χέρια μας όλοι μια δύναμη με την οποία μπορούμε να αλλάξουμε πολλά από τα πράγματα που σήμερα δε μας αρέσουν, μας θλίβουν και ενίοτε μας καταθλίβουν, μας φοβίζουν και μας κάνουν να ντρεπόμαστε και αυτή είναι η ψήφος. Είναι λογικό να πιστεύουν κάποιοι ότι δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι ουσιαστικό και να φτάσουμε σε μια ιδεατή κοινωνία με τους ιδανικούς ανθρώπους. Γιατί απλούστατα το τέλειο δε δύναται να υπάρξει και να λυτρώσει τις ψυχές των ανθρώπων. Αλλά το πιο σπουδαίο είναι η συμμετοχή σε μια δειλή προσπάθεια αλλαγής. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να πούμε ότι γράψαμε ιστορία, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να πούμε ότι αλλάζουμε κι εμείς και ότι διαφέρουμε. Με την ψήφο μπορείς να δείξεις ότι ενδιαφέρεσαι, με την αποχή επικροτείς την αδιαφορία και αποφασίζεις για σένα χωρίς εσένα. Θα φοβούνται όλα τα πράγματα που θα γίνουν για αυτούς χωρίς αυτούς. Αλλά αυτός ο φόβος υπήρχε η κατάλληλη ευκαιρία να ξεπεραστεί και να διαπιστωθεί η δύναμη που μπορεί να τον προσπεράσει. Είναι άδικο που οι

Υπάρχουν όρια στην ελευθερία του λόγου;

Λένε, ότι η αξία του ανθρώπου μετριέται από το πόση ελευθερία μπορεί να βαστάξει. Αυτό κάποτε μπορεί να ηχούσε στα αυτιά κάποιου σαν έκφραση του καθολικού δικαιώματος της ανθρώπινης ελευθεριότητας και νόησης. Σήμερα, όμως, τα πράγματα ακολουθούν μια πιο περίπλοκη τροχιά που προϋποθέτει πολλά σημαίνοντα και σημαινόμενα. Ποια είναι τα όρια της ελευθερίας του λόγου; Ποιος μπορεί να απαντήσει με ακρίβεια σε ένα τόσο αμφιλεγόμενο και πολλαπλά συζητημένο θέμα. Η αλήθεια είναι ότι η αληθινή ελευθερία στηρίζεται σε κίβδηλα θεμέλια και υποδηλώνει ένα μεγάλο ψευδοδίλλημα το οποίο έχει επιφορτίσει τους ανθρώπους με ευθύνη. Από πολλούς προφέρεται και «χρησιμοποιείται» προσχηματικά, για να πείσει, να συγκινήσει, να επηρεάσει τους ανθρώπους προσεγγίζοντάς τους ακριβώς σε εκείνο το σημείο που τους αγγίζει ιδιαίτερα, την ελευθερία. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό που γίνεται είναι να χάνει ολοένα και περισσότερο την αυθυπαρξία της ως έννοια και ως ανώτερο ιδανικό. Στην ουσία όλοι είναι δυνάμει ελεύθερ