Διαμορφώνοντας συνειδήσεις

Εφημερίδες που κλείνουν, μάτια που κοιμούνται και μυαλά που εφησυχάζουν. Βιώνουμε άραγε μια δυλλήβδην κοινωνική κρίση ή απλά έτσι ήταν πάντοτε τα πράγματα; Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν εποχές στην ιστορία που οι πολίτες στην πραγματικότητα έδειχναν ενδιαφέρον για όλα όσα συνέβαιναν γύρω τους ακόμη ακόμη και για αυτά που μπορεί να μην τους αφορούσαν άμεσα. Αλλά συμμετείχαν στην αλλαγή. Σήμερα κλείνουν σταθμοί και εφημερίδες και η αντίδραση της κοινωνίας είναι σαν εκείνα τα μηχανήματα που δείχνουν ότι ο ασθενής έχει πεθάνει. Μια ευθεία, χωρίς ενδιαφέρον. Λίγοι σκέφτηκαν τους δημοσιογράφους εκείνους που βρέθηκαν στην ανεργία. Και βέβαια, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι μετοχές των οποίων αγγίζουν και τον τομέα της ενημέρωσης σαν από ανάγκη ή υποχρέωση ή καθήκον να παρέχουν πληροφόρηση στους πολίτες, εξελίσσουν τις επιχειρήσεις τους σύμφωνα με τους νόμους της αγοράς και της ζήτησης. Αν οι επιχειρήσεις τους αποφέρουν κέρδη τότε συνεχίζουν το έργο τους πιστεύοντας ότι με τη δύναμή τους μπορούν να νικήσουν Θεούς και δαίμονες και να αφυπνίσουν συνειδήσεις, χωρίς να λογίζονται το βάρος αυτής της φράσης. Με τον ίδιο τρόπο που μπήκαν ενεργά στο χώρο του Τύπου για την εξασφάλιση μιας θέσης στο παιχνίδι των ενυπώσεων και της επιρροής της κοινής γνώμης με τον ίδιο ακριβώς τρόπο βγαίνουν από αυτό υπολογίζοντας μόνο την προσωπική ανάγκη ικανοποίησης συμφερόντων. Και το χειρότερο είναι ότι από αυτά εκπορεύουν και τη δύναμη και την ύπαρξή τους και διαμορφώνουν τη δημοσιογραφική "θέση" τους απέναντι στα πράγματα. Η διαμόρφωση των συνειδήσεων όμως δε χτίζεται έτσι. Ο κόσμος αλλάζει και κατανοεί ακόμα περισσότερα. Έχει ήδη αρχίσει να υποπτεύεται το παιχνίδι της τρέλας και της παράνοιας που έχει στηθεί γύρω του.
Κι αν η ενημέρωση έχει πάρει ήδη τη μορφή επιχείρησης που τα συμφέροντα της μιας συγκρούονται με τα συμφέροντα της άλλης τότε καμιά πληροφόρηση δε θα παλεύει για την ίδια την ενημέρωση και την είδηση, αλλά ο ένας δημοσιογράφος με τον άλλον. Πολλοί διατείνονται ότι η δημοσιογραφία δε νοείται ακριβώς επάγγελμα, αλλά η συνένωση στοιχείων από πολλούς κλάδους μαζί και η πολύπλευρη γνώση ενός γενικότερου επιπέδου. Στην πράξη, όμως, η δημοσιογραφία είναι επάγγελμα και μάλιστα με στημένους όρους.