Γιούλικα Σκαφιδά

Με περίμενε πάνω σε μια μαύρη μηχανή έξω από σταθμό του μετρό. Ευγενική με γλυκό χαμόγελο, μεγάλα, όμορφα και εκφραστικά μάτια, μου άνοιξε το σπίτι της. Η Γιούλικα Σκαφιδά είναι η Μαρία του Νησιού, η Ιωάννα της καρδιάς, η Πένυ. Είναι το κορίτσι από την Καλαμάτα που μελετά τους ρόλους, κάνει σκι στον ελεύθερό της χρόνο, παίζει μουσική και ανησυχεί για τις εξελίξεις.

Βραβείο Α' γυναικείου ρόλου για την ταινία Άπνοια σε σκηνοθεσία του Άρη Μπαφαλούκα. Ρόλος Έλσα. Πες μου λίγα λόγια για αυτό.

Το βραβείο είναι πολύ σημαντικό γιατί είναι βραβείο κοινού. Ψήφισε ο κόσμος του περιοδικού, είναι ένα ιντερνετικό περιοδικό. Είναι σημαντικό να σε βραβεύει ο κόσμος. Αν και η ταινία εισπρακτικά δεν πήγε πολύ καλά γιατί συνέπεσε με τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας νομίζω, όμως, ότι πολύς κόσμος την είδε σε DVD μετά. Είναι η ιστορία ενός κολυμβητή και μιας ακτιβίστριας, της Έλσα, που υποδύομαι εγώ. Αυτοί οι δύο είναι ζευγάρι και βλέπουμε σε πόσο διαφορετικούς κόσμους μεγαλώνουν και πόσο διαφορετικά όνειρα έχει ο καθένας. Η μία είναι από ευκατάστατη οικογένεια, έχει λύσει τα θέματά της όσον αφορά το οικονομικό και βιοτικό θέμα και ονειρεύεται να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Είναι ακτιβίστρια στην Greenpeace και θέλει ο κόσμος να αγαπάει τα ζώα της θάλασσας. Είναι λίγο πιο ονειροπόλα. Ο Δημήτρης, ο κολυμβητής είναι πιο ρεαλιστής. Προσπαθεί να έχει συγκεκριμένο πρόγραμμα, είναι αφοσιωμένος στην κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Η οικογένειά του έχει οικονομικά προβλήματα, προσπαθεί να εξασφαλίζει χορηγίες για να τους βοηθάει. Βλέπουμε τις ζωές αυτών των δυο παιδιών, αν μπορούν να επικοινωνήσουν δυο διαφορετικοί κόσμοι, πράγμα που φαίνεται στο τέλος της ταινίας.

Το παιδί που υποδύεται τον κολυμβητή είναι κολυμβητής στην πραγματικότητα.

Είναι κολυμβητής, ο Σωτήρης Πάστρας, μας έχει εκπροσωπήσει 2 φορές στους Ολυμπιακούς Αγώνες, δεν έχει κάποια σχέση με την υποκριτική. Τον ανακάλυψε ο σκηνοθέτης μας σε μια παρουσίαση βραβείου, ήταν πολύ κοινωνικός. Έκανε πολλές πρόβες, δούλεψε πάρα πολύ και νομίζω τα κατάφερε μια χαρά.

Είσαι εθελοντής στο ΠΙΚΠΑ;

Όχι ακριβώς εθελόντρια 100%. Πηγαίνω σαν επισκέπτρια πιο πολύ. Έχω φίλους εθελοντές. Μια πολύ καλή φίλη είναι εθελόντρια και επισκέπτομαι μαζί της τα παιδιά. Στην κατασκήνωση το καλοκαίρι και στο ΠΙΚΠΑ στη Βούλα.

Σου αρέσει να βοηθάς τα παιδιά;

Μου αρέσει γιατί με βλέπουν στην τηλεόραση και χαίρονται. Όταν πάω γίνεται ένα μικρό πάρτι. Είναι ωραία. Τώρα έχω καιρό να πάω αλλά όταν μπορώ τους επισκέπτομαι. Συμμετέχω σε εκδηλώσεις και bazaar.

Έμεινες στην Κρήτη για τα γυρίσματα της σειράς Το Νησί.

Βέβαια, ενάμιση χρόνο.

Είσαι παιδί της πόλης.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα μέχρι τα 18 στην επαρχία, στην Καλαμάτα. Πήγαινα τα καλοκαίρια στο χωριό. Αλλά από τα 18 και μετά μένω στην Αθήνα. Επειδή η δουλειά μου είναι στην πόλη και στο κέντρο της τις περισσότερες φορές, νομίζω ότι είμαι παιδί της πόλης αλλά προσαρμόστηκα μια χαρά στην Κρήτη. Δεν είχα πρόβλημα. Δε μου ήταν ξένος ο τρόπος ζωής στην Κρήτη, στο χωριό που μέναμε. Εκείνο που ήταν δύσκολο να αντιμετωπίσεις ήταν η μοναξιά, γιατί το χωριό που μέναμε, η Πλάκα και δίπλα η Ελούντα μπορεί να είναι απίστευτα τουριστικά θέρετρα το καλοκαίρι αλλά το χειμώνα είναι ερημιά. Δηλαδή είναι ανοιχτά ένα καφέ, μία ταβέρνα και ένα περίπτερο. Αυτό είναι λίγο δύσκολο αλλά έχει την ομορφιά του γιατί οι άνθρωποι της παραγωγής, το συνεργείο και οι ηθοποιοί ήμασταν πολλοί και κάναμε παρέα όλοι μαζί. Γνωρίσαμε και ντόπιους, μπήκαμε στο δικό τους τρόπο ζωής και αυτό ήταν το ενδιαφέρον στην παραμονή μου στην Κρήτη.

Τα γυρίσματα της σειράς ήταν 17 μήνες;

Ναι, βγήκαμε λίγο εκτός προγράμματος.

Πόσο διαρκεί ένα γύρισμα;

Μια σειρά καθημερινή μπορεί να γυριστεί σε μία μέρα αλλά μπορεί να γυριστεί και σε 11, όπως έγινε στο Νησί. Κάναμε 10 και 12 ώρες γύρισμα τη μέρα καμιά φορά με τις υπερωρίες. Το Νησί επειδή ήταν μια προσεγμένη σειρά και επειδή γυρίστηκε στον τόπο των γεγονότων, δεν μπορούσες να τη βγάλεις σε μία μέρα, σε ένα στούντιο με έτοιμα φώτα. Έπρεπε να φτιαχτούν χώροι, υπήρχε μία προεργασία και η προεργασία για το Νησί είχε αρχίσει πολλούς μήνες πριν πάμε εμείς και αρχίσει το γύρισμα. Ο Αντώνης Χαλκιάς, ο σκηνογράφος μας με το συνεργείο του, είχε πάει αρκετούς μήνες πιο πριν. Έπρεπε να δει το χώρο, να χτίσει τα σπιτάκια. Ο σκηνοθέτης να μελετήσει το πλάνο του, η Μιρέλα Παπαοικονόμου έκανε πολλές μικροαλλαγές στο σενάριο, έγιναν 6-7 τελικές αλλαγές (drafts). Έφυγε μια σκηνή, ήρθε μια άλλη. Πολλοί άνθρωποι δούλευαν πολύ πριν πάμε εμείς. Να κάνουμε τις πρόβες μας και να αρχίσουμε τα γυρίσματα. Στη σκηνογραφία, θυμάμαι, είχαν βάλει αγγελία κάτω στο νομό Ηρακλείου και στο Λασίθι, φυσικά. Όποιος έχει παλιά αντικείμενα να μας τα φέρει και θα του τα επιστρέψουμε. Είχε μία διαδικασία να βρούμε τους βοηθητικούς ηθοποιούς.

Έπαιξαν και ντόπιοι, κάτοικοι της περιοχής στη σειρά.

Βέβαια, έπαιξαν μόνιμοι κάτοικοι και είχαν και ρόλο. Δηλαδή είχαμε πει εσύ π.χ. θα είσαι ο ψαράς, η κυρία θα είναι η γυναίκα σου, ώστε να έχουν μια οικειότητα όσον αφορά το χώρο.

Έχεις συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες, με τη Μιρέλα Παπαοικονόμου και τον Κώστα Κουτσομύτη. Πρωτοεμφανίστηκες στην τηλεόραση το 2002 στις Τρεις Χείρες σε σκηνοθεσία Κουτσομύτη.

Τότε ήμουν στη σχολή ακόμα και ο Κώστας Κουτσομύτης ήταν καθηγητής μας. Έκανε τη σειρά. Πιο πολύ για μένα ήταν ένα πέρασμα, ήμασταν κάτι σαν βοηθητικοί ηθοποιοί σε αυτή τη σειρά, ένα είδος κομπάρσου. Είχε πολύ ενδιαφέρον γιατί είδαμε πώς γίνεται το γύρισμα, πήραμε το πρώτο βάπτισμα δηλαδή.

Το να σε ξεχωρίσει ο Κώστας Κουτσομύτης ανάμεσα σε πολλούς είναι σημαντικό…

Ας πούμε ότι είχα λίγο πιο κινηματογραφικό πρόσωπο. Μετά έκανε τα Παιδιά της Νιόβης που παίχτηκε για 2 χρονιές στη ΝΕΤ, ένα βιβλίο του ακαδημαϊκού, του Τάσου Αναστασιάδη που είχε να κάνει με τη μικρασιατική καταστροφή. Την επόμενη χρονιά έγιναν οι Μάγισσες της Σμύρνης, με πήρε πάλι ο κ. Κουτσομυτης, Μετά ήρθε η Μιρέλα Παπαοικονόμου στη ζωή μου με την Ιωάννα της καρδιάς και ο Πάνος Κοκκινόπουλος με τα Μαύρα Μεσάνυχτα και τον 3^ο Νόμο.

Διαβάζεις πολύ. Μελετάς τους ρόλους.

Ναι. Έχω περάσει από διάφορες διαδικασίες. Έναν ρόλο τον έχω αντιμετωπίσει αυθόρμητα, βάζοντας δικά μου στοιχεία, στοιχεία του εαυτού μου, όπως στην Πένυ απ' τα Μαύρα Μεσάνυχτα. Θυμήθηκα λίγο την εφηβεία μου. Ένας άνθρωπος που φωνάζει για το σύστημα και τον κόσμο και θέλει να τον αλλάξει. Την" Ιωάννα της καρδιάς" την αντιμετώπισα αλλιώς. Διάβασα πάρα πολλά βιβλία για την υιοθεσία, μίλησα με ανθρώπους υιοθετημένους, μπήκα σε μια άλλη ψυχολογία. Νομίζω ότι στους ρόλους σου πρέπει να βρεις κάτι που να αντλείς την έμπνευσή σου, να το έχεις σαν τη βάση σου, όποτε χάνεσαι, όποτε νιώθεις ότι έχεις αποσυντονιστεί να επιστρέφεις εκεί. Στο Νησί, ας πούμε, αυτό που ήταν η βάση μου, το ευαγγέλιό μου για το ρόλο ήταν το βιβλίο. Όποτε ένιωθα ότι είχα δυσκολία γυρνούσα στο βιβλίο, από όπου ήταν και οι περισσότερες σκηνές. Διαβάζοντάς το, μου έδινε εικόνες και κατά κάποιο τρόπο με ενέπνεε όσον αφορά το παίξιμό μου. Αν και πολλές  σκηνές ήταν της Μιρέλας Παπαοικονόμου και διάφοροι ήρωες δεν υπήρχαν στο βιβλίο, ήταν εμπνεύσεις δικές της που εμπλούτισαν τη σειρά, πάντα με βοηθούσε να επιστρέφω στο βιβλίο. Ή στην "Ιωάννα της καρδιάς" με βοηθούσε να επιστρέφω σε ένα βιβλίο που είχα διαβάσει και με είχε βοηθήσει πολύ. Λεγόταν Εμπειρίες υιοθεσίας. Ή στα "Παιδιά της Νιόβης" επίσης με βοήθησε ένα βιβλίο. Είχα πάντα ένα αποκούμπι, κάτι να σταθώ. Στα "Μαύρα Μεσάνυχτα" ήταν οι αναμνήσεις μου, οι αναμνήσεις από την εφηβεία μου. Σκεφτόμουν πώς θα μπορούσα εγώ να είχα φερθεί αν και δεν ήμουν ποτέ τόσο εκκεντρική.

Έχεις πει "Είμαστε ξεδιάντροποι", αναφερόμενη στον έρωτα και την αγάπη.

Μιλούσα για την ηρωίδα μου, τη Φωτεινή Σάντρη, η οποία αυτοκτόνησε από ντροπή για τον έρωτά της, οπότε έλεγα ότι σήμερα δε θα το έκανε κανείς.

Σήμερα πολλοί άνθρωποι γίνονται αυτόχειρες για έναν άλλο λόγο, επειδή δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές δυσκολίες.

Μπήκαμε σε μια διαδικασία και πιο πολύ όχι τόσο η δική μας η γενιά γιατί είμαστε ακόμα νέοι για να το αλλάξουμε, δεν έχουμε μυηθεί ακόμα σε αυτή τη νοοτροπία, αλλά οι λίγο προηγούμενες γενιές μπήκαν σε μια διαδικασία νεοπλουτισμού χωρίς να έχουν, όμως, τις βάσεις να το αντέξουν αυτό. Σε μια φούσκα στηρίζονταν δηλαδή. Να έχουν όλοι από 2 αμάξια, ήταν κάτι που δεν μπορούσαμε να αντέξουμε, στο οποίο όμως μυηθήκαμε, στον υπερκαταναλωτισμό και το νεοπλουτισμό. Είναι η μάστιγα του αιώνα μας. Πραγματικά το πιστεύω. Τώρα ένας άνθρωπος που έχει ζήσει έτσι ένα μέρος της ζωής του και καλείται να το αποχωριστεί του φαίνεται δύσκολο. Ενώ δεν είναι έτσι. Θα πρέπει να επιστρέψει πίσω, στα παιδικά του χρόνια, να δει τι ανάγκες είχε τότε, τι ονειρευόταν και να φέρει τα πράγματα στα μέτρα του πάλι. Υποθέτω οι άνθρωποι που αυτοκτονούν δεν έχουν να κάνουν μόνο με αυτό. Αλλά είναι άνθρωποι που είναι πάρα πολύ πιεσμένοι και ίσως αισθάνονται ενοχές ότι δεν μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους όσα θα ήθελαν. Αλλά τι πιο πολύτιμο για το παιδί από το να θέλει το γονιό του, πέρα από τα καινούρια του ρούχα και το τζιπ του. Υπάρχουν κάποιες προτεραιότητες που πρέπει να βάζουμε. Πρέπει να φέρουμε τα πράματα στα μέτρα τους και ίσως η κρίση μας βοηθήσει όντως να φέρουμε τα πράγματα στα μέτρα τους. Δηλαδή μέσα σε όλο το κακό ίσως βγει και κάτι καλό από όλη αυτή την ιστορία.

Σήμερα υπάρχουν δουλειές για τους ηθοποιούς;

Η δουλειά μας ήταν ανέκαθεν μια δουλειά γεμάτη ανασφάλεια. 2 φορές το χρόνο έπρεπε να ψάχνεις να βρεις δουλειά. Τα πρώτα χρήματα (αν πληρωθούμε) τα παίρνουμε 6 μήνες αφού προβληθεί το πρώτο επεισόδιο μιας σειράς. Στο θέατρο τα χρήματα δεν είναι πολλά ούτως ή άλλως. Ήταν δύσκολα τα πράγματα και τώρα ακόμα περισσότερο γιατί γίνονται ακόμα λιγότερες δουλειές. Στην τηλεόραση φέτος έγιναν 3-4 σήριαλ. Γίνονται, όμως, δουλειές στο θέατρο και αυτό είναι αισιόδοξο. Νιώθω ότι οι ηθοποιοί θα επιστρέψουν στο θέατρο για να ζήσουν. Κι αν τύχει κάτι έξτρα, που μπορεί να είναι ένα σπικάζ ή μια τηλεοπτική εμφάνιση, θα το κάνουν. Νιώθω ότι ο βασικός τους μισθός θα προέρχεται απ' το θέατρο, όπως παλιότερα. Δεν ισχύει πια ότι κάνω τηλεόραση για να ζήσω και να βγάλω πολλά λεφτά και θα κάνω επιλεκτικά πράγματα που μου αρέσουν στο θέατρο. Νομίζω ότι θα αντιστραφεί τώρα αυτό.

Δεν είναι, λοιπόν, ότι κάνεις θέατρο επειδή σου αρέσει.

Ο ηθοποιός πρέπει να κάνει θέατρο. Δε νοείται ηθοποιός που να μην έχει κάνει θέατρο. Δεν μπορώ να το φανταστώ.

Εσένα ποια είναι η βάση σου;

Εγώ ξεκίνησα απ' την τηλεόραση, αλλά την κινηματογραφική τηλεόραση. Δηλαδή και απ' τον Κώστα Κουτσομύτη και απ' τη Μιρέλα Παπαοικονόμου που αντιμετώπιζαν τις σειρές τους πάντα κινηματογραφικά. Με μία κάμερα πάντα στα γυρίσματα. Ήταν σαν να κάνουμε ένα επεισόδιο μια μικρή ταινία. Μετά μυήθηκα στο θέατρο στο οποίο θέλω να συνεχίσω τώρα.

Κινηματογράφος;

Η "Άπνοια", το "Γαμήλιο Πάρτυ", μου αρέσει πάρα πολύ το σινεμά. Αν μπορούσα θα έκανα σινεμά και μία παράσταση το χρόνο. Αν μπορούσα θα έκανα αυτό.

Έχεις πει ότι δεν μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο. Το πιστεύεις; Επίσης, πιστεύεις στη δύναμη της μειονότητας;

Είμαι της άποψης ότι μια μικρή αφοσιωμένη μειοψηφία είναι αυτή που άλλαζε τον κόσμο πάντα και είναι αυτή που θα τον αλλάζει. Το είπε ο Martin Luther King, δεν το είπα εγώ. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα αλλάξουν τον κόσμο, δεν είναι η πλειοψηφία. Μια μικρή μειοψηφία που όμως είναι αφοσιωμένη σε αυτό που κάνει. Αυτοί είναι που πραγματικά αλλάζουν τον κόσμο. Οπότε το πιστεύω. Εντάξει, δεν πιστεύω ότι μπορώ να αλλάξω τα πάντα, όπως πίστευα στα 15 μου, αλλά μπορώ να αλλάξω τα γύρω μου.

Ψηφίζεις; Συμμετέχεις;

Ψηφίζω, ναι. Φυσικά και πρέπει να ψηφίσουμε όλοι. Ακούω από παιδιά της ηλικίας μου που λένε ότι δεν πάω να ψηφίσω κανέναν. Μα αυτό το δεν πάω να ψηφίσω κανέναν κάντο λογική και ψήφισε κάποιον. Δώσε του αξία. Το θεωρώ τραγικό να μην ψηφίσεις, ειδικά σε αυτές τις εκλογές, να μην πάρεις δηλαδή το θέμα στα χέρια σου.

Πιστεύεις ότι μπορεί να αλλάξει κάτι με την ψήφο;

Νομίζω ότι η νοοτροπία πρέπει να αλλάξει πρώτα απ' όλα και με μια διαφορετική νοοτροπία να πάμε στις επόμενες εκλογές. Ναι μεν διαμαρτυρόμαστε αλλά ουσιαστικά ήταν η επιλογή μας όλα αυτά. Αυτό το πάρε δώσε της πολιτικής που μας έφτασε ως εδώ, γιατί ήταν πάρε δώσε, ψήφισέ με-βοήθησέ με. Αυτό το ρουσφέτι ήταν καταστροφικό και μας έχει φέρει μέχρι εδώ. Ο καθένας που έχει μία θέση δεν καταλαβαίνει ότι διορίστηκε σε αυτή τη θέση για να διαχειριστεί το δημόσιο χρήμα αλλά να βολέψει πρώτα τους δικούς του και να εξασφαλίσει την επανεκλογή του. Αυτό είναι τραγικό.

Δε νομίζεις ότι πρέπει να γίνει μια ριζική αλλαγή;

Πιστεύω ότι ακόμα είμαστε μια συντηρητική κοινωνία. Δυο τρεις οικογένειες κυβερνάνε τώρα. Να αλλάξει κάτι ριζικά, π.χ. να γίνει κυβέρνηση συνεργασίας ή να αλλάξει το σύνταγμα, δεν πιστεύω ότι θα γίνει ποτέ. Παρόλα αυτά έχουμε επιλογές. Δηλαδή μπορεί να μην έχουμε κάποιον που να φτάνει το 10 ή το 9, το μεγάλο ηγέτη αλλά μπορείς να επιλέξεις να μη βγει ο κακός ηγέτης τουλάχιστον.

Στους αγανακτισμένους πήγες;

Πήγα, ναι. Ήταν ωραίο που υπήρχε μία αντίδραση σε ό,τι έγινε. Καλό θα ήταν να είχε ξεκινήσει λίγο πιο πριν γιατί όταν έγινε ήταν σαν να μην είχε νόημα. Αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Δεν είναι άσχημα αυτά τα κινήματα. Το κίνημα του υπερκαταναλωτισμού είναι πολύ χειρότερο.

Αν σου γινόταν μία πρόταση από το εξωτερικό θα πήγαινες;

Αν μου προταθεί εννοείται ότι θα πήγαινα. Δεν το συζητώ. Είναι ένα όνειρο δηλαδή. Αλλά είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα έξω. Πρέπει να βρεις μάνατζερ να περάσεις οντισιόν απ' το μάνατζερ. Γίνονται έτσι τα πράγματα έξω. Στόχος σου είναι να βρεις έναν καλό μάνατζερ, που είναι δύσκολο να σε πάρει γιατί πρέπει να είσαι πολύ καλός. Και αυτός μετά σου κλείνει τις δουλειές. Αλλά είναι πολύ δύσκολο για έναν Έλληνα, είναι η προφορά πρώτα απ' όλα.

Εσύ έχεις μάνατζερ;

Όχι.

Παρακολούθησες τα Oscar;

Ναι. Χάρηκα πολύ για το βραβείο της Μέριλ Στριπ αν και μου άρεσε πολύ και η Γκλεν Κλοουζ. Υποδύεται έναν άντρα. Είναι μια γυναίκα που για να ανταπεξέλθει στην Ιρλανδία του 17^ου-18^ου αιώνα ντύνεται άντρας και δουλεύει σε ένα ξενοδοχείο. Ζει όλη της τη ζωή έτσι χωρίς να την καταλάβει κανένας.

Είναι μακριά ακόμα Μπαρμπαστρούμφ

Ήταν μια σειρά που ήταν να βγει στον αέρα αλλά δυο φορές κόπηκε λόγω οικονομικών θεμάτων.

Έχουν γίνει γυρίσματα;

Δεν έχουν γίνει γυρίσματα αλλά έχουν γίνει όλα τα υπόλοιπα, πρόβες, η επιλογή της ενδυμασίας για τους ρόλους (fitting), του μακιγιάζ. Έχουν βρεθεί οι χώροι, έχει γίνει το τεστ με την κάμερα. Έχει φτάσει μέχρι το παρά 5. Λίγες μέρες πριν το γύρισμα μας ειδοποίησαν ότι αναβάλλεται τελικά.

Τι ρόλο θα έχεις;

Είναι κάτι τελείως διαφορετικό από το ρόλο της Έλσας. Είναι μια κωμωδία λίγο σουρεαλιστική την οποία γράφει ένας πολύ καλός μου φίλος, ο Κώστας Χριστόπουλος. Υποδύομαι μια πιλότο, λίγο αγοροκόριτσο και "μουντρούχα" που δεν έχει πολλούς φίλους και είναι λίγο άγαρμπη στις κινήσεις και στον τρόπο της. Η σειρά αρχίζει με τα γενέθλιά της κοπέλας, η οποία μένει με τη μητέρα της. Όταν, λοιπόν, γίνεται 30, αποφασίζει να μείνει με τον κολλητό της με τον οποίο ίσως να είναι κρυφά ερωτευμένη.

Οι ρόλοι που έχεις υποδυθεί είναι εκκεντρικοί και διαφορετικοί μεταξύ τους.

Είχα την τύχη, τη χαρά και το κατάλληλο ένστικτο για να διαλέξω σωστά. Να κάνω τις επιλογές μου. Και αυτό ήθελα απ' την αρχή. Γι' αυτό έγινα ηθοποιός, για να κάνω διαφορετικά πράγματα. Δε θα είχε νόημα για μένα να κάνω συνέχεια κάτι συγκεκριμένο. Δε θα έβρισκα χαρά στη δουλειά μου. Οπότε μετά το Νησί, αυτή η κωμωδία, αυτός ο ρόλος θα ήταν ιδανικός για μένα. Ελπίζω να γίνει κάποια στιγμή.

Αυτή την περίοδο τι κάνεις;

Τελείωσα τις παραστάσεις μου στο Εθνικό, στην Νέα Σκηνή, στον Κόκκινο Βράχο του Ξενόπουλου, μία παράσταση που σκηνοθέτησε η Ρούλα Πατεράκη. Παίξαμε μέχρι τα μέσα Δεκέμβρη, πήγε πολύ καλά. Θα αρχίσω πρόβες μετά το Πάσχα, για μια παράσταση που θα παιχτεί στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κουρτάκη. Περιμένω αποτελέσματα από μία οντισιόν που έκανα για μία ταινία. Παράλληλα, συζητάω για δουλειές του χρόνου. Αυτόν τον καιρό ξεκουράζομαι, κάνω καινούρια πράγματα. Κάνω γιόγκα, μαθαίνω φυσαρμόνικα.

Φυσαρμόνικα; Πως το σκέφτηκες;

Ήθελα να μάθω ένα πνευστό όργανο, φλάουτο σκεφτόμουν αλλά έμαθα ότι είναι πολύ δύσκολο και θα μου πάρει πολύ χρόνο. Και επειδή θα αρχίσω πρόβες ήθελα να μάθω κάτι εύκολο.

Ξέρεις κάποιο άλλο όργανο;

Παίζω κιθάρα. Έχω μια κλασική και μία ηλεκτροακουστική.

Συνέντευξη: Χρυσάνθη Μαστροκώστα