Ύπαρξη

Ένας άνθρωπος κείτεται στο δρόμο ταχείας κυκλοφορίας. Στο κεφάλι του έχει αίμα που μοιράζεται με το οδόστρωμα. Γύρω του σκοτάδι και κάπου ανάμεσα στη νύχτα και το φόβο της μοιραίας κατάληξης, διάφοροι περαστικοί που σταμάτησαν. Το ασθενοφόρο και η τροχαία είχαν ήδη κληθεί. Η παρουσία μπροστά σε ένα κορμί που κινδυνεύει, σε κάνει αδύναμο. Η ύπαρξη ενάντια στο αναπόφευκτο, στο τραγικό, σε αυτό που ο νους προσπαθεί αιώνες τώρα να εκλογικεύσει ή και να αποσοβήσει. Οι περαστικοί δεν τον πλησιάζουν, δεν τον ρωτούν το πιο ανθρώπινο και αυθόρμητο πράγμα της στιγμής: Είσαι καλά; Πως αντιμετωπίζεις έναν νεκρό και μάλιστα όταν το τροχαίο γίνεται μπροστά στα μάτια σου; Πιάνεις τον εαυτό σου να παγώνει. Μαθαίνεις μια άλλη εκδοχή σου. Εκείνος δεν κουνιόταν. Η κλεψύδρα γυρνά προς τα κάτω. Ο χρόνος είναι μια στιγμή και αυτή πιθανώς να είναι και κακή. Πριν 5' βρισκόσουν στο αυτοκίνητό σου και γελούσες. Τώρα αυτό είναι στον γκρεμό και εσύ περιμένεις τη βοήθεια. Ζει. Άρχισαν οι πρώτες εκδοχές από μάρτυρες για το πώς συνέβη το ατύχημα. Έβγαινε από τη στροφή. Οι άνθρωποι των πρώτων βοηθειών σπεύδουν στον άνθρωπο που έχει χτυπήσει και του μιλούν. Αναρωτιέμαι τι έχουν αντικρύσει στη ζωή τους, πόσες φορές κλήθηκαν να παρηγορήσουν μια ψυχή που ήταν έτοιμη να φύγει. Πόσες φορές ανακουφίστηκαν όταν μερικοί άνθρωποι συνέχισαν να αναπνέουν το οξυγόνο που τους παρείχαν. Κατηγόρησα όσους είναι απρόσεκτοι και κακοί οδηγοί, όσους αποτελούν κίνδυνο για άλλους οδηγούς, όσους πιάνουν το τιμόνι σε κατάσταση μέθης, όσους έχουν υπερβολική ταχύτητα σε μέρη που δε χρειάζεται, όσους δεν έχουν συναίσθηση. Διαπίστωσα για πολλοστή φορά την ακαταλληλότητα του οδοστρώματος, την απαράδεκτο κεντρικό οδικό άξονα, την απουσία σήμανσης και φωταγώγησης, την ανεπάρκεια των βοηθειών που μόνο πρώτες δεν είναι, που μια καθυστέρησή τους συχνά αποβαίνει μοιραία για τους ανθρώπους. Έμαθα πόσο άγρια είναι η εικόνα ενός σώματος που έχει καταλήξει στην άσφαλτο μετά από σύγκρουση δύο λαμαρίνων. Συνωμοτικά διαπίστωσα πόσο ηλίθια απάνθρωπα αντιδράς μπροστά στο ενδεχόμενο του θανάτου. Πόσο θες να μιλήσεις αλλά φοβάσαι μήπως ματώσει η ψυχή σου. Μα υπάρχει κάποιος που ματώνει πραγματικά στην άσφαλτο.