Στα βήματα του πάθους...

Πόδια που μπερδεύονται και αφήνονται στη μαγεία της έντασης της στιγμής. Η καρδιά διατάζει και το σώμα ακολουθεί χωρίς δισταγμό. Βήματα που παραδίνονται στο πάθος.. Τάνγκο. Ο αργεντίνικος χορός που κουνά την ψυχή και χορεύει τους παλμούς της καρδιάς.. Ώρα 21:00 και το θέατρο Badminton επιβλητικό ως προς το μέγεθος ενέπνεε κάτι μεγαλειώδες…
Στη σκηνή η ομάδα Tango Pasión και η ορχήστρα που καθοδηγεί τις φιγούρες των χορευτών. Σώματα που ενώνονται, πρόσωπα που έρχονται αντικριστά και βλέμματα που συναντιούνται με τη δύναμη της ερωτικής φλόγας. Η χορευτική αφήγηση ξεκινά με τη ζωή των χορευτών να διαδραματίζεται σε ένα café-bar εποχής δεκαετίας του '60. Ο άντρας διεκδικεί τη γυναίκα. Η γυναίκα παραδίνεται στη γοητεία του και τον τρελαίνει χαρίζοντάς του ένα τάνγκο στο ερωτικό παιχνίδι. Χέρια που με αριστοτεχνικό τρόπο κρατιούνται και εμπιστεύεται το ένα το πάθος και την ένταση του άλλου. Γίνονται ένα, σαν προέκταση ενός και μόνο χεριού.
Μια γυναίκα με αισθαντική ισπανική φωνή μεταφέρει το νου σε μικρές και μεγάλες γωνιές του Μπουένος Άϊρες και αφήνει να ανακαλύψεις τα κρυμμένα μυστικά της λάτιν κουλτούρας.
Οι χορευτές επιστρέφουν και η εντυπωσιακή φιγούρα μιας χορεύτριας υπενθυμίζει όλη την υπακοή του κορμιού στο ultimo tango(το απόλυτο τάνγκο). Ο παρτενέρ στηρίζει τη γυναικεία φύση και κολακεύει με τον ιπποτισμό του. Η ερμηνεία στο σώμα και το πνεύμα συναντά τη μοναδική αρμονία του ρυθμού και της μουσικής. Η θεατρικότητα ακόμα και στα επιβλητικά κοστούμια αναδεικνύουν τη σταθερότητα των βημάτων που κάνουν τη σκηνή να συμμετέχει και αυτή στην εξέλιξη της χορευτικής ιστορίας.
Στο δεύτερο μέρος, μαύρα κοστούμια που μοιάζουν με βραδινό ουρανό γεμάτο αστέρια μιας πόλης που κοιμάται και ταυτόχρονα ξαγρυπνά. Μάσκες που καλύπτουν τα πρόσωπα και κρύβουν τις εκφράσεις τους, κορμιά που τις προδίδουν και τις μεταδίδουν εντονότερες. Η καρμική ερμηνεία του σώματος αποκαλύπτεται και οι φιγούρες των αντρών ανταποκρίνονται υπέροχα στη μαγκιά. Παράδοση στην εξουσία τους.. Οι ουτοπίες του φόβου καταρρίπτονται και τα έξι ζευγάρια τολμούν να αγγίξουν την ελευθερία της κίνησης.
Η γυναικεία φιγούρα του ζωντανού ισπανικού τραγουδιού επιστρέφει και ταξιδεύει σε μέρη μακρινά. Καθαρίζει τη σκέψη από την άχρωμη μηδενιστική της πορεία και λυτρώνει τη συνέχειά της. Οι μουσικοί επαναπροσδιορίζουν την τέχνη τους με αυτοπεποίθηση.
Τα φώτα πέφτουν. Το φόντο κόκκινο. Σαν το τάνγκο. Σαν το πάθος που συνοδεύει όλη την αισθαντικότητα της βραδιάς. Οι σκιές των χορευτών αποκτούν άλλο νόημα και γίνονται πραγματικότητα, γεμίζοντας τη σκηνή. Η στροφή και το σπάσιμο της μέσης που μαρτυρούν όλη την πλαστικότητα και την υποκριτική αρχέγονη καταγωγή κερδίζουν το χειροκρότημα. Τα γρήγορα βήματα εναλλάσσονται και κάνουν το μάτι να χάνεται στο εκπληκτικό της στιγμιαίας αποτύπωσης. Οι μύχιες απεικονίσεις μιας άλλης πραγματικότητας σαν από τον ήχο της θάλασσας βγαλμένη διατηρούν το μυστήριο.
Οι μάσκες πέφτουν. Δεν υπάρχει τίποτα. Μόνο ο εξαιρετικός αυτός χορός που κυριεύει το βλέμμα των χορευτών. Από το σώμα στο βλέμμα. Παραδίνεσαι σ' αυτόν. Και το χειροκρότημα δυναμώνει. Ultimo Tango...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι "Αθηναίες" της Σοφίας Κροκιδά, είναι ένα ταξίδι στον ανθρώπινο χωροχρόνο

Στη Μέσα (μας) Μάνη

Το «Ταξίδι στα Κύθηρα» είναι ένα αληθινό ταξίδι.