Πλλλλλλλάκα με κάνεις;;;

Αυτοί οι Θεσσαλονικείς πάντα με εκπλήσοουν! Μετά από 24 χρόνια, ο Δήμος της πόλης τους, περνά στη διοίκηση ενός πολιτικού που δε βρίσκεται στη συντηρητική ιδεολογία. Όχι γιατί αυτός υποστηριζόταν από το ΠΑΣΟΚ αλλά γιατί μέσα σε τόσο συντηρητισμό οι ιδέες του και οι προτάσεις του, που συμπορεύονται με την ιδέα της εξέλιξης και θα έπρεπε να είναι αυτονόητες σε ένα σύγχρονο κράτος, θεωρούνται καινοτόμες. Θα μου πείτε, η αναχρονιστική αντίληψη για τη διαχρονική διένεξη με τη γειτονική Τουρκία που έχει τις ρίζες της πριν και από το προπατορικό αμάρτημα και συνεχίζεται με σύγχρονες αιγαιακές αφορμές, θα σταματήσει αν ένας από τους δρόμους της Θεσσαλονίκης πάρει το όνομα του Κεμάλ Ατατούρκ, την ίδια ώρα που το σχολείο καλλιεργεί την ξενοφοβία, τον εθνικισμό και τη μισσαλλοδοξία στα παιδιά; Δεν ξέρω! Πάντως, είναι μια αρχή για ένα μεγάλο βήμα μπροστά, σε μια περιοχή της Ελλάδας που οι τοπικοί άρχοντες, όπως ο Άνθιμος και ο κ. Ψωμιάδης, έχουν μείνει στην ιδέα της Ελλάδας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και με την ιδέα αυτή καθοδηγούν την εκεί τοπική κοινωνία. Πάρτε φίλοι Βορειοελλαδίτες τα κουμπούρια! Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να βγάλω ένα ασφαλές συμπέρασμα για το αν όντως οι Θεσσαλονικείς άλλαξαν την ψήφο τους επειδή κουράστηκαν την δεξιά και ακροδεξιά, πολλές φορές, αντίληψη που επιβάλλονταν από την τοπική και κυρίως νομαρχιακή αυτοδιοίκηση ή αν η εκλογή του κ. Μπουτάρη είναι απλώς συγκυριακή. Ας μην ξεχνάμε τα κραυγαλαία ποσοστά αποχής που αυξήθηκαν από την πρώτη Κυριακή των εκλογών. Μάλιστα, θα πρότεινα να μη βιαζόμαστε να μιλάμε για πράσινη Ελλάδα, νίκη του ΠΑΣΟΚ ή στήριξη στο μνημόνιο και την αγωνιώδη προσπάθεια της κυβέρνησης, μιας κυβέρνησης που στην πραγματικότητα πάσχει και αποδεικνύεται τόσο λίγη στις ανάγκες των καιρών και των ανθρώπων. Ο Στρος Καν βιάστηκε να μιλήσει για την εθνική συναίνεση. Ήθελα να 'ξερα γνωρίζει τι ακριβώς γίνεται στη χώρα μας; Έχει υπόψη του τα ποσοστά αποχής πριν προβεί σε δηλώσεις στήριξης και δικαιολόγησης της πολιτικής του, που καταλήγουν σε εκνευριστική προπαγάνδα;
Όπως και να 'χει, όμως, η νίκη ενός αντάρτη βόρειου (με την αληθινή έννοια) δεν παύει να αποτελεί μια ευκαιρία για το διαφορετικό και εναλλακτικό. Για αρχή αυτών, θα δανειστώ τη δήλωσή του για δημιουργία αποτεφρωτηρίου νεκρών, κάτι που αν τελικά πραγματοποιηθεί θα δώσει, αν μη τι άλλο, στον άνθρωπο την ελευθερία να πεθάνει όπως θέλει. Στον άνθρωπο από όπου, να μη ζήσει καταναγκαστικά σαν χριστιανός ορθόδοξος, να μην ενστερνιστεί κάτι που δεν το πιστεύει και δεν τον εκφράζει. Να ζήσει εκεί σαν τη γη του. Άλλωστε κάθε τόπος έχει ταυτότητα μόνο στην πολιτιστική κληρονομιά, όχι στην ποιότητα της συγκέντρωσης ανθρώπων. Τότε, είναι, στην πραγματικότητα, αβάδιστος.
Κι αν στο Δήμο της Θεσσαλονίκης έγινε ένα πρώτο βήμα, δυστυχώς στην περιφέρεια συνέβη κάτι από τα ίδια. Το δίδυμο Ψωμιάδης -Άνθιμος, ανεπηρέαστο από τις σύγχρονες προκλήσεις, συνεχίζουν την απαράδεκτη τακτική τους. Κι επειδή δε μας επιτρέπεται να κρίνουμε το έργο πριν καν το δούμε, ας ελπίσουμε ότι θα υπάρχει σύγκρουση μεταξύ Δήμου και περιφέρειας.
Ο κ. Ψωμιάδης "ανέλαβε" να λύσει την κόντρα- μεμονωμένο περιστατικό μεταξύ Άνθιμου και κ. Μπουτάρη. Όχι γιατί ξαφνικά ενδιαφέρθηκε για τις σχέσεις των δυο ισχυρών ανδρών. Αλλά γιατί ο κ. Μπουτάρης έχει πλέον μεγάλη επιρροή στη Θεσσαλονίκη και η συνεργασία των δύο πρέπει να είναι στενή για να μπορέσει να έρθει η Θεσσαλονίκη στην ηρεμία που την άφησε ο κ. Παπαγεωργόπουλος. Μην έρθει ξαφνικά κάποιος "ξένος" να αλλάξει το ρου της θεσσαλονικιώτικης φιλοσοφίας των τριών.

Πιο νότια, στην Αθήνα, η βαθιά ανησυχία για την τύχη του χριστουγεννιάτικου δέντρου έγινε μεγαλύτερη, όταν ο κ. Κακλαμάνης νικήθηκε από τον αντίπαλό του κ. Καμίνη. Η πόλη που γέμισε από λαμπάκια για να φωτίζει το τσιμέντο, ο άνθρωπος που φρόντιζε να βλέπουμε θάλασσα έστω και το χειμώνα και να μην περιμένουμε με τόση λαχτάρα το καλοκαίρι, έγινε παρελθόν για το Δήμο της πρωτεύουσας. Τα συμπεράσματα θα τα αφήσω στην άκρη. Θα επανέλθω σε αυτά, όταν μπούμε για τα καλά στην διαδικασία πραγματοποίησης του έργου του. Πάντως, άλλη μια αλλαγή συντελέστηκε και στην Αθήνα. Στον Πειραιά, θα έρθω να συμφωνήσω με έναν αρθρογράφο ότι οι εσωκομματικές κόντρες "πληρώνονται" από την κοινωνία, όχι γιατί διασπάται η ενότητα του κόμματος αλλά γιατί βαριέται, στην κυριολεξία, να παρακολουθήσει ποιος έχει δίκιο. Η Ελλάδα πρασίνισε. Η πράσινη ανάπτυξη ποια θέση έχει στην ελληνική επικράτεια, άραγε; Γι' αυτό, σας λέω, τα αποτελέσματα των εκλογών δεν είναι ασφαλή όταν δεν αντικατοπτρίζονται από την πλειοψηφία της κοινωνίας.