Γλυκερία

"Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου"

Βρεγμένο ρούχο η μοναξιά μου
καθώς βαθαίνει η νύχτα
την άλλη όψη της καρδιάς μου
όσο κι αν έψαξα δε βρήκα

Βρεγμένο ρούχο η μοναξιά μου
που το φορώ και στάζει
το μόνο που έμεινε κοντά μου
το δρόμο που έφυγες κοιτάζει

Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου
και το έχεις πάρει μακριά
φόρεσες τον ήλιο στο λαιμό σου
κι εδώ δεν ξημερώνει πια

Στην ανεμόσκαλα του πόνου
κι απόψε ανεβαίνω
μια σπίθα στη βροχή του χρόνου
πάλι ξεχνάς πως περιμένω

Στην ανεμόσκαλα του πόνου
χωρίς φιλί και χάδι
σε μια γωνιά αυτού του τόπου
πως να το αντέξω το σκοτάδι

Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου
και το έχεις πάρει μακριά
φόρεσες τον ήλιο στο λαιμό σου
κι εδώ δεν ξημερώνει πια

http://www.youtube.com/watch?v=wwSNBMYXs10

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Στη Μέσα (μας) Μάνη

Οι "Αθηναίες" της Σοφίας Κροκιδά, είναι ένα ταξίδι στον ανθρώπινο χωροχρόνο

Το «Ταξίδι στα Κύθηρα» είναι ένα αληθινό ταξίδι.