Βιαστείτε και πιαστείτε

Παντού δεχόμαστε γροθιές. Βία από παντού. Σωματική, ψυχολογική, συναισθηματική, νοητική. Λες και σου ξεριζώνουν την ψυχή, λες και σε αφήνουν κενό, άδειο. Παρακολουθώντας ξανά και ξανά και ξανά την περιβόητη σκηνή της επίθεσης Κασιδιάρη, ταράχτηκα, ανατρίχιασα, σοκαρίστηκα. Όχι γιατί δεν περίμενα τέτοιες συμπεριφορές από άτομα τέτοιας ιδεολογίας, αλλά γιατί όταν το βλέπεις να συμβαίνει μπροστά στα μάτια σου, εύχεσαι να είχες βγει ψεύτης. Θυμάμαι όταν πήγαινα σχολείο, η ιστορία μας μάς έκανε ήρωες, κατόχους ασύλληπτων κατορθωμάτων, θύματα και καλούς γείτονες. Οι αντίπαλοι φάνταζαν κακοί, τυχοδιώκτες, θύτες και δολοφόνοι. Θυμάμαι και μια νύχτα γυρνώντας από το κέντρο και παίρνοντας το μετρό το πλήθος ατόμων διαφόρων ηλικιών που κρατούσαν δοκάρια και ελληνικές σημαίες. Αργότερα, έμαθα ότι στο Σύνταγμα οι Χρυσαυγίτες είχαν επιτεθεί σε ανθρώπους διαφορετικού χρώματος. Η ασφάλεια security του σταθμού ήταν απασχολημένη στις κλήσεις για τα ελλειπόντα εισιτήρια. Θυμάμαι την ταινία που είχα δει για την Πτώση του Χίτλερ και ακόμη περισσότερο το εντυπωσιακό στοιχείο της ταινίας ότι αυτοί οι άνθρωποι πίστευαν πραγματικά, παθιασμένα, ολοκληρωτικά σε κάτι. Δεν είναι άνθρωποι με ψυχολογικά προβλήματα, άλογοι ή με ελλιπή μόρφωση. Αντίθετα, διακρίνονται για την εξυπνάδα τους, χειρίζονται το δημόσιο λόγο με απλότητα και μεστότητα, είναι μορφωμένοι και το κυριότερο έχουν πλήρη συναίσθηση του τι πιστεύουν. Αυτό είναι που τους κάνει επικίνδυνους. Φοβάμαι αυτό που βαθιά πρεσβεύουν, αυτό που έμπρακτα δηλώνουν, τη λαϊκίστικη συμπεριφορά με την οποία προσπαθούν να προσεγγίσουν τους πολίτες, φοβάμαι και για όσους τους ακολουθούν, γιατί ανάμεσα σε αυτούς είναι και παιδιά, παιδιά που μαθαίνουν την ελληνική ιστορία, αυτή που διεγείρει υπέρ του δέοντος την χαμένη μας αξιοπρέπεια και αυτή που επιβεβαιώνεται με τον πιο ύπουλο τρόπο μέσω της μύησης στο απλησίαστο γκέτο των γραφείων της χρυσής αυγής. Κάποιοι σίγουρα θα καταψηφίσουν τη βία και τις συμπεριφορές που προκύπτουν από αυτήν, αλλά θα υποστηρίξουν την επίθεση γιατί είχε στόχο μπαγιάτικα πολιτικά πρόσωπα. Είναι σαν να το ακούω στα αυτιά μου "καλά της έκανε". Κάποιοι ήδη σπεύδουν να πουν ότι μας χρειάζεται μια χρυσή αυγή. Είμαστε, αγαπητοί μου, αυτοί που αναβιώνουμε μέχρι τη σάρκα μας, μέσα στο μεδούλι μας φασιστικές αντιλήψεις, είμαστε αυτοί που δε μάθαμε τίποτα από την ιστορία των συγγενών μας, των φίλων μας, των παππούδων μας, είμαστε αυτοί που επιλέγουμε την εγκληματικότητα για να γλιτώσουμε από τους εγκληματίες, είμαστε αυτοί που φέρουμε ακόμη τα απωθημένα του διχασμού, επιλέξαμε μέσα μας ήδη πλευρά στον εμφύλιο, είμαστε αυτοί που δημιουργούμε φούσκες ειδήσεων προφασιζόμενοι για τα συμβάντα βίας, όταν η βία είναι κάτι βαθύτερο και μας ξεπερνάει, βιώνοντάς της στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στο δρόμο που περπατάς, στην πολιτική, στον τρόπο που ενημερώνεσαι, στη δουλειά που κάνεις, στο κέντρο διασκέδασης που προτιμάς, στον τρόπο που κάνεις τις συναλλαγές σου, στην αντίθεση των ιδεών που υπάρχουν μεταξύ των ανθρώπων. Το αντιλαμβάνεστε; Βία στην αντίθεση των ιδεών! Η επέμβαση στο σώμα του άλλου, το δικαίωμά σου να στέκεσαι αρτιμελής και ισάξιος απέναντι σε κάποιον βιάζεται καθημερινά και συμβαίνει σε συμπολίτες μας. Αυτό δεν μαθαίνεται ποτέ, δε γίνεται τίτλος ειδήσεων, ακόμη κι αν καταγγέλλεται η απάντηση της αρχής είναι να φοράς τζιν και με ζώνη.  Η άγνοια είναι χειρότερη από τη μόρφωση και τη γνώση. Δείτε τους ψηφοφόρους. Κάντε μεγέθυνση στα ποσοστά των εκλογών, επικεντρωθείτε στο 7%. Η Χρυσή Αυγή υφίσταται από το 1985. Οι δράσεις και οι ιδέες της ήταν γνωστά στους κύκλους των πολιτικών, των διανοούμενων, των μορφωμένων, των ΜΜΕ, των πολιτών. Κακή διαχείριση της γνώσης, αποκλεισμός και απόκρυψη μιας αντίληψης που είναι μέρος της κοινωνίας, όμως. Διαφωνώ με τους εκατέρωθεν προκλητικούς χαρακτηρισμούς που οδήγησαν στην επίθεση αυτή, διαφωνώ με την έκρηξη θυμού, με τη συγκεκριμένη αντίδραση για την υποστήριξη μιας θέσης, δεν κατανοώ τα κριτήρια επιλογής του συγκεκριμένου κόμματος για την ψήφο, αλλά δε μου επιτρέπεται να κρίνω, λυπάμαι για την αντίδραση της ελληνικής αστυνομίας και την κωλυσιεργία της, λυπάμαι για την ευδοκίμηση τέτοιων ιδεών, καταψηφίζω ό,τι αφορά τη Χρυσή Αυγή. Προστατεύομαι από την άβυσσο που μας χωρίζει. Ένας μαθητής απήχθη, χιλιάδες άρρωστοι άνθρωποι χάνουν χρόνο από τη ζωή τους περιμένοντας τη χορήγηση φαρμάκων, σημαντικών για την πορεία της ζωής τους, συμπολίτες μας παίρνουν το νόμο στα χέρια τους για να προστατευτούν από το έγκλημα. Η αυτοδικία ή η υπερψήφιση ακραίων αντιλήψεων δε θα σκοτώσει μόνο την εγκληματικότητα. Θα σκοτώσει, επίσης, ανθρώπους, αξιοπρέπειες, την ομαλότητα και την ειρήνη που έστω και χαιρέκακα καυχόμαστε ότι την κατακτήσαμε. Ας δώσουμε αξία στην αληθινή βία!