Τα σταφύλια της οργής

(απόσπασμα)

"Δε θα βαφτίζω. Θα δουλεύω στα χωράφια, στα πράσινα χωράφια, και θα βρίσκομαι κοντά στους ανθρώπους. Δε θα πασχίσω να τους κάνω διδαχή. Θα πασχίσω να διδαχτώ εγώ. Θα διδαχτώ για ποιο λόγο πήραν των ματιών τους τόσοι άνθρωποι, θα τους ακούσω να κουβεντιάζουν, θα τους ακούσω να τραγουδούν. Θ' αφουγκραστώ τα παιδιά την ώρα που θα τρώνε μπομπότα. Θ' αφουγκραστώ τα αντρόγυνα τη νύχτα σαν θα ντουκουντίζουν πάνω στο στρώμα. Θα τρώγω μαζί τους και θα διδαχτώ". Τα μάτια του ήταν υγρά και λάμπανε. "Θα ξαπλώσω πάνω στο γρασίδι, με την καρδιά στο χέρι και με ειλικρίνεια για όποιον με καταδέχεται. Θα βλαστημάω κι εγώ, και θ' ακούω την ποίηση που έχουν οι κουβέντες των ανθρώπων. Αυτά όλα είναι ιερά, αυτά όλα είναι που δεν είχα καταλάβει. Όλ' αυτά είναι πράγματα καλά".
Η μητέρα είπε:"Αααμήν".

Σχόλια

  1. Καλώς ήρθες!Δύο υπέροχες αναρτήσεις!Με βαθιά συναισθηματική και κοινωνική ευαισθησία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Στη Μέσα (μας) Μάνη

Οι "Αθηναίες" της Σοφίας Κροκιδά, είναι ένα ταξίδι στον ανθρώπινο χωροχρόνο

Το «Ταξίδι στα Κύθηρα» είναι ένα αληθινό ταξίδι.