Φοβάμαι


Φοβάμαι όλους εκείνους που φεύγουν. Φοβάμαι τους προδότες και τους ψεύτες. Φοβάμαι τους δειλούς, τους ρεαλιστές, τους ήσυχους και τους άμουσους, τους ανελεύθερους και τους αγέλαστους. Φοβάμαι όσους δε μου σφίγγουν το χέρι στην πρώτη χειραψία και όσους δε με κοιτούν ποτέ στα μάτια. Φοβάμαι όσους φοβούνται και δε με παρασύρουν, όσους με κάνουν να ξεχνώ και να προσπερνώ. Φοβάμαι τις σκέψεις τους και τη σκυθρωπιά τους. Φοβάμαι τα άγχη τους και τους χειμώνες τους. Φοβάμαι τους κλέφτες, τα ένοχα μυστικά και τα άσκοπα λάθη. Φοβάμαι τους τέλειους και όσους αιωρούνται για να μην τσαλακωθούν. Φοβάμαι το μίσος τους και την αδικία τους, την απανθρωπιά τους και τους άπληστους. Φοβάμαι όσους σκύβουν το κεφάλι και όσους κοιτούν τα γήινα, όσους δε στρέφονται ποτέ στον ουρανό. Φοβάμαι όσους δεν αισθάνονται και όσους δεν προσδοκούν, όσους δεν έχουν φαντασία και δε νοσταλγούν, όσους δεν ανατριχιάζουν ούτε και παθιάζονται. Φοβάμαι όσους δεν αγαπούν, όσους δεν τρέφονται με αέρα. Φοβάμαι όσους κρύβονται και όσους κοιτούν ευθεία. Φοβάμαι όσους δεν ξέρουν να ανάβουν φωτιές το χειμώνα και όσους τις σβήνουν το καλοκαίρι. Φοβάμαι όσους δεν κάνουν βουτιές στη θάλασσα και δε χορεύουν στη βροχή. Φοβάμαι όσους δεν ακούν τους σωματικούς χτύπους και όσους δε γνωρίζουν τους εσωτερικούς μύθους. Φοβάμαι τους αυστηρούς και τους αναίσθητους. Φοβάμαι όσους αγνοούν και όσους δε γνωρίζουν το έπακρο. Φοβάμαι όσους δεν ονειρεύονται και δεν κλείνουν τα μάτια, όσους δε μυρίζουν και δε γεύονται, όσους δεν ακούν και όσους δεν τρελαίνονται. Φοβάμαι όσους δεν ταξιδεύουν και όσους έρχονται και δε μένουν. Φοβάμαι όσους δεν τραγουδούν και όσους βλέπουν μόνο λευκό χαρτί, όσους στη θάλασσα βλέπουν άσπρα πανιά και λευκούς ανέμους. Φοβάμαι μήπως γίνω ένας από αυτούς...

Σχόλια

  1. Παναγιώτα Κ.22 Ιουνίου 2010 στις 2:41 μ.μ.

    Αυτό δεν θα στο εγγυηθεί κανείς, αλλά μήπως στο χέρι σου δεν είναι να γίνεις αυτό που επιθυμείς κι όχι αυτό που φοβάσαι;
    Όσο φοβάσαι, σημαίνει ότι ακόμη αισθάνεσαι, αρκεί ο φόβος να γίνεται κινητήριος δύναμη για αλλαγές και δράσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Στη Μέσα (μας) Μάνη

Εικόνα
Επειδή τα ημίμετρα δε χωρούν στις μεγάλες αγάπες, τη Μάνη ή θα τη λατρέψεις ή θα τη μισήσεις. Η εξάμηνη παραμονή μου στη βασίλισσα της Λακωνίας, μου άφησε χαμόγελο, λαχτάρα για επιστροφή και αυτονόητη πρόταση για απόδραση σε γνωστούς και φίλους. Θα χρειαστεί να οδηγήσετε για περίπου 3,5 ώρες από την Αθήνα και το εξαιρετικό οδικό δίκτυο, τουλάχιστον μέχρι τη Σπάρτη, είναι βασικά συστατικά που κάνει την απόφαση να την επισκεφτεί κανείς, ευκολότερη. Στις αποσκευές δεν απαιτούνται πολλά, αλλά αρκετή όρεξη και σωστός προγραμματισμός για όσα επιθυμείτε να ρουφήξετε από αυτόν τον τόπο με την ιδιαίτερη ομορφιά. Στον απέραντο αυτοκινητόδρομο που θα ακολουθήσετε μέχρι να φτάσετε στον τελικό προορισμό, δεν υπάρχει περίπτωση να αισθανθείτε μοναξιά, γιατί σταθεροί συνοδοιπόροι είναι η πράσινη πανδαισία κατά μήκος, μπερδεμένη με ορεινούς όγκους, ιδιαίτερα όσο πλησιάζετε στον επιβλητικό Ταΰγετο και η άγουρη μυρωδιά της ελιάς, που έχει ποτίσει τη μανιάτικη γη και στα σίγουρα θα κάνει το στέρνο σας ν...
Διαβάστε περισσότερα

Γιούλικα Σκαφιδά

Εικόνα
Με περίμενε πάνω σε μια μαύρη μηχανή έξω από σταθμό του μετρό. Ευγενική με γλυκό χαμόγελο, μεγάλα, όμορφα και εκφραστικά μάτια, μου άνοιξε το σπίτι της. Η Γιούλικα Σκαφιδά είναι η Μαρία του Νησιού , η Ιωάννα της καρδιάς , η Πένυ . Είναι το κορίτσι από την Καλαμάτα που μελετά τους ρόλους, κάνει σκι στον ελεύθερό της χρόνο, παίζει μουσική και ανησυχεί για τις εξελίξεις. Βραβείο Α' γυναικείου ρόλου για την ταινία Άπνοια σε σκηνοθεσία του Άρη Μπαφαλούκα. Ρόλος Έλσα. Πες μου λίγα λόγια για αυτό. Το βραβείο είναι πολύ σημαντικό γιατί είναι βραβείο κοινού. Ψήφισε ο κόσμος του περιοδικού, είναι ένα ιντερνετικό περιοδικό. Είναι σημαντικό να σε βραβεύει ο κόσμος. Αν και η ταινία εισπρακτικά δεν πήγε πολύ καλά γιατί συνέπεσε με τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας νομίζω, όμως, ότι πολύς κόσμος την είδε σε DVD μετά. Είναι η ιστορία ενός κολυμβητή και μιας ακτιβίστριας, της Έλσα, που υποδύομαι εγώ. Αυτοί οι δύο είναι ζευγάρι και βλέπουμε σε πόσο διαφορετικούς κόσμους μεγαλώνουν και πόσο δι...
Διαβάστε περισσότερα

Οι "Αθηναίες" της Σοφίας Κροκιδά, είναι ένα ταξίδι στον ανθρώπινο χωροχρόνο

Εικόνα
Εννέα γυναίκες στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ. Στην πόλη του κόκκινου, στα μωβιά δειλινά και τις γκρι μπορντούρες της αθηναϊκής ρουτίνας, ανάμεσα στη μαγεία και τον ρεαλισμό, στις λεπτές γραμμές μεταξύ ρομαντισμού/ ευαισθησίας και πραγματικότητας, οι Αθηναίες ξαναγεννιούνται, χαράσσουν ξανά τη ζωή τους, θυμούνται, επιβιώνουν και ανακαλύπτουν τη ζωή απ’ την αρχή. Με σημείο αναφοράς την Αθήνα, η Σοφία Κροκιδά, θέτει στο κέντρο των διηγημάτων της τον γυναικείο ψυχισμό και ιδεαλισμό, ιδωμένο μέσα από την αθηναϊκή παραζάλη, από τις αμέτρητες όψεις που παίρνει η πόλη που μας γοητεύει και παράλληλα μας απογοητεύει. Η μνήμη που προκαλεί πόνο, τα αστικά ερεθίσματα οξύνουν τις θύμησες και αναπόφευκτα, οι Αθηναίες προσδιορίζονται και επαναπροσδιορίζονται, μέχρι να βρουν τη δική τους απανεμιά. Η Σοφία χρειάστηκε να επιστρατεύσει μεγάλες δόσεις λυρισμού, κατασκευάζοντας με ιδιαίτερη μαεστρία τα διηγήματα που μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής. Μικρές καθημερινές ιστορίες ηρώων, μιας ατελεύτητης Αθ...
Διαβάστε περισσότερα