H οικολογική ασυνειδησία των ΜΜΕ

Την Τετάρτη αντίκρυσα από κοντά τη χλιδή ενός επίσημου κτιρίου και ακόμα μιας επίσημης αίθουσας, αυτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην οποία διεξάχθηκε μία ημερίδα με θέμα την οικολογική συνείδηση των ΜΜΕ. Κόκκινα χαλιά, φύλακες στην είσοδο και διεθνείς σημαίες που δέσποζαν πίσω από την στρογγυλή τραπέζη με τους συνέδρους. Εγώ πάτησα τα κόκκινα χαλιά της επισημότητας με το ζεστό για την αφόρητη ζέστη αλλά κατά τα άλλα άνετο τζιν μου με τα όμορφα σανδάλια μου. Μέσα σε μια πλειοψηφία ώριμων δημοσιογράφων που πλαισίωναν το κοινό της ημερίδας για να ετοιμάσουν το απαραίτητο ρεπορτάζ για εφημερίδες και τηλεοράσεις ήμουν κι εγώ η μικρή της ημερίδας και της δημοσιογραφίας. Απέναντι τρεις κάμερες που κάλυπταν το γεγονός και οι cameramen και μια γνώριμη φυσιογνωμία στους παρατεταγμένους χειριστές της κάμερας.


Ωστόσο, οι προσιτοί και σοβαροί δημοσιογράφοι-ομιλητές έσπαγαν τον πάγο των κόκκινων χαλιών και της δικής μου άχαρης μικρότητας. Ο Σταύρος Θεοδωράκης με το σακίδιο στον ώμο και τα ακανόνιστα μαλλιά του, δείγμα μιας καθημερινής μη τηλεοπτικής κάλυψης του εαυτού του, ο Κώστας Βαξεβάνης με τη γενιάδα και το τζιν και το t-shirt του σαν τον τελευταίο περιπατητή μιας επιτόπιας έρευνας που θα έφτανε στην πιο συγκλονιστική αποκάλυψη, ο Κώστας Αυγερόπουλος με τα μαύρα και λιτά ρούχα του με αυτό το αθώο και γλυκό βλέμμα του, με το χέρι του να καλύπτει το στόμα του, ξέρετε έδειχνε σκεπτικός και με έναν Εξάντα σους ώμους του παρακολουθούσε με περισσή συγκέντρωση και σεβασμό τους συνάδελφους δημοσιογράφους, ο Νικόλας Βαφειάδης με το πιο επίσημο κοστούμι του έδειχνε σίγουρος και έμπειρος, ο Κώστας Αρβανίτης ευαισθητοποιημένος, άμεσος, to the point και πάντα μιλούσε με μια αξιοπρεπή σοβαρότητα για τα πιο σοβαρά θέματα, χωρίς τις περιττές υστερίες. Στο κέντρο, ο συντονιστής της ημερίδας, Γιάννης Κορωνέος. Ήταν άμεσοι και κατέληξαν στο εξής συμπέρασμα για την οικολογία των μέσων: το περιβάλλον και η οικολογία, η αειφόρος ανάπτυξη αντιμετωπίζεται με έναν λάθος τρόπο από τα μέσα ενημέρωσης. Σε πολλά οικολογικά θέματα που ανέδειξαν και καλύφθηκαν δημοσιογραφικά, τα μέσα και κυρίως η τηλεόραση εστίασε σε λάθος σημεία της σημασία των ζητημάτων. Σε μια περίπτωση που ο μη εξαιρεταίος κ. Παναγιώτης Ψωμιάδης, (υπερ)νομάρχης Θεσσαλονίκης-και όχι ΜΟΝΟ-έσβησε πρόστιμα για περιβαλλοντική επιβάρυνση ο δημοσιογράφος που κάλυπτε το θέμα άρχισε να ρωτάει την μεγάλη αυτή προσωπικότητα για διάφορα άλλα περιφερειακά του θέματος και όχι για την ουσία του. Ασωπός, πυρκαγιές και ΔΕΗ τέθηκαν στο τραπέζι των συνέδρων αλλά τονίστηκε ότι δεν αντιμετωπίστηκαν όπως θα έπρεπε από τα μέσα θέματα σαν κι αυτά. Προβλήθηκαν περισσότερο οι ανθρώπινες αγωνίες για την προστασία των περιουσιών τους και παραγκωνίστηκε η τεράστια σημασία της οικολογικής καταστροφής. Τα μέσα στηρίζουν την περιβαλλοντική είδηση στις γνωστές ανορθόδοξες, χωλαίνουσες λειτουργίες του περιβαλλοντικού κινήματος και κάθε περιβαλλοντικής προσπάθειας που γίνεται. Τις περισσότερες φορές οι δημοσιογράφοι υπακούουν στα οικολογικά συμφέροντα των αφεντικών του που διευθύνουν τα κανάλια, όπως πολύ ευθέως είπε ο κ. Αρβανίτης. Άλλωστε δεν μπορούν να κάνουν και αλλιώς και ούτε θα προκαλέσουν την τύχη τους γνωρίζοντας ό,τι συνεπάγεται μιας τέτοιας δημοσίευσης. Όμως, ούτε μπορούν να κλείσουν τα μάτια στην οικολογική καταστροφή που συντελείται στις μέρες μας, που πάντα με μια διακριτική παρουσία θα πρέπει να περιλαμβάνεται στην καθημερινή δημοσιογραφική agenda.

Εκπρόσωπος της Focus Bari που συμμετείχε στην ημερίδα έδειξε σε έρευνα που παρουσίασε ότι οι Έλληνες θεωρητικά μόνο αντιλαμβάνονται τη σημασία της οικολογίας και του περιβαλλοντικού προβλήματος. Δημοσιογράφος του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ παρουσίασε την πιο θετική πλευρά της κάλυψης περιβαλλοντικών θεμάτων από τα μέσα, εργαζόμενη σε έναν σταθμό που ασχολείται κατεξοχήν με τέτοια θέματα. Μάλιστα μας εκμυστηρεύτηκε ότι δεν έχει δεχτεί από το σταθμό ποτέ κάποια παρέμβαση στην έρευνα κάποιου θέματος που η ίδια επέλεξε να διεξάγει.
Ο επιστήμονας της ημερίδας έκανε μια εύστοχη παρατήρηση. Αναφέρθηκε στη μονομέρεια των μέσων ενημέρωσης απέναντι στην περιβαλλοντική καταστροφή. Η καταστροφή της πανίδας δε σταματάει μόνο στην εκμετάλλευση των χοίρων, των ζώων της στεριάς, αλλά και στην υπεραλίευση και την εξόντωση του θαλάσσιου έμβιου όντος. Μια μαθήτρια εκφώνησε έναν λόγο που αναφερόταν στον ανθρωπιστικό ρόλο που θα έπρεπε να έχουν τα μέσα, όπως είθισται για το ρομαντισμό των νέων. Μιας και αποτελούν παράδειγμα και διαμορφώνουν ιδέες επιβάλλεται να επικεντρωθούν περισσότερο στην προβολή, και πόσω μάλλον στην ουσιαστική, των προβλημάτων και των καταστροφών που αντιμετωπίζει το περιβάλλον μας.


Η ουσία είναι μέσα από τη δύναμη που μας δίνουν τα ΜΜΕ, να αναδεικνύουμε τις πραγματικές διαστάσεις μιας είδησης που επηρεάζει αρνητικά και θετικά την πλειονότητα του κοινού και να ενσωματώνουμε την κριτική νεανική και φρέσκια σκέψη μας στην αλήθεια και κοινωνική ευσυνειδησία. Το περιβάλλον μας χρειάζεται και μια φορά το χρόνο δε φτάνει να θυμόμαστε την ΏΡΑ της Γης που είναι μεν σημαντική αλλά δε φτάνει για να καλύψει τις τύψεις μας για την θορυβώδη αδιαφορία μας. Τα δάση καίγονται με την κάθε πρώτη παραπάνω ακτίνα του ήλιου και υπερτονίζεται η καταστροφή των σπιτιών. Αλίμονο η κάθε ανθρώπινη περιουσία που χρειάστηκε αίμα και κόπο και στέγασε αναμνήσεις και ανθρώπινες ψυχές και στιγμές είναι λυπηρό και άδικο να καταστρέφεται. Αλλά αν δεν υπάρχει το περιβάλλον που θα φιλοξενήσει άλλες τέτοιες στιγμές τα σπίτια και τα τούβλα δε θα δώσουν ψυχή και ζωή σε ένα νεκρικό και κατάμαυρο περιβάλλον. Οι οικολογικές αυθαιρεσίες ολόκληρων εργοστασίων που δε συμμορφώνονται στο δίκαιο του περιβάλλοντος και ακολούθως οι αρχές που κρύβονται πίσω από τα συμφέροντά τους και δεν επιβάλλουν σκληρά μέτρα στις εκλύσεις παράνομων αερίων, η διεξαγωγή πολέμων και η καταστροφή της ανθρώπινης ζωής που οξύνουν την οικολογική καταστροφή, όπως πολύ εύστοχα τονίστηκε στην ημερίδα, περιπλέκουν ακόμα περισσότερο το πρόβλημα και είναι στο χέρι τους αν θα σταματήσουν τη ρύπανση με την λειτουργία τους και όχι στο χέρι καμιάς κυβέρνησης να τους σταματήσει. Στο χέρι τους…