Sillage

Ξέρετε ποιο τραγούδι ταιριάζει στην περίπτωση της Ελλάδας; Τα κορμιά και τα μαχαίρια. Είναι ο νέος καλλιτεχνικός τίτλος που θα μπορούσε να πλαισιώσει τα αλλεπάλληλα νομοσχέδια της κυβέρνησης Παπαδήμου, Παπανδρέου, Σημίτη, Καραμανλή- ποια η διαφορά άλλωστε; Μήπως ιδεολογική; Ούτε λόγος. Πολιτική; Επουδενί. Μαχαίρια στις συντάξεις τώρα και στις επικουρικές, μαχαίρια στους μισθούς, μαχαίρια στα επιδόματα, μαχαίρια στα δώρα, μαχαίρια σε όλα αυτά τα χρόνια που οι εργαζόμενοι κέρδισαν με αγώνες την εργασία με υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα. Απαίτησαν και αξιώθηκαν σεβασμό και προστασία για κάτι που παράγουν και προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο και αν μη τι άλλο δεν το χρωστούν σε κανέναν, παρά μόνο στο μυαλό τους, στις δυνάμεις τους και στα χέρια τους. Η εργασία σήμερα θεωρείται προσόν, τύψη και νίκη για όσους την κατέχουν, καταστάσεις ντροπιαστικές και ασφυκτικές για όποιον επιθυμεί να "επενδύσει" στη χώρα του και τον πλούτο της. Τα κορμιά, λοιπόν, είμαστε εμείς που μας μαχαιρώνου...

Chambao Μια υπέροχη διασκευή...

Ένα ενδιαφέρον άρθρο από τον Πάσχο Μανδραβέλη για την κρίση χρέους Ελλάδας-Ιρλανδίας και την αντίδραση των δύο λαών αντίστοιχα. Είναι αποκαλυπτικά όσα λέγονται για το παρασκήνιο της οικονομικής φούσκας και πολύ περισσότερο για τους Έλληνες. Σε πολλά σημεία διαφωνώ γιατί σχολιάστηκε η στάση των Ελλήνων πολιτών μεμονωμένα, χωρίς να εξεταστεί η ιστορία και η προϊστορία μας, η οποία σαφώς και διαφέρει από αυτή της Ιρλανδίας. Πηγή: Η Καθημερινή Πάσχος Μανδραβέλης, Ελλάδα-ιρλανδία: Βίοι ασύμπτωτοι και μετά την κρίση http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_18/12/2011_1297135

Ella Fitzgerald

-Η ΓΕΝΕΣΙΣ- Στήν αρχή τό φώς  Καί ή ώρα ή πρώτη πού τά χείλη ακόμη στόν πηλό δοκιμάζουν τα πράγματα του κόσμου ... Ήταν ό ήλιος μέ τόν άξονά του μέσα μου πολυάχτιδος όλος πού καλούσε καί αυτός αλήθεια πού ήμουνα Ο πολλούς αιώνες πρίν Ο ακόμη χλωρός μες στή φωτιά Ο άκοπος απ' τόν ουρανό Ένιωσε ήρθε κι έσκυψε πάνω απ' τό λίκνο μου ίδια ή μνήμη γινάμενη παρόν τή φωνή πήρε τών δέντρων, τών κυμάτων: "Εντολή σου, είπε, αυτός ο κόσμος καί γραμμένος μές στά σπλάχνα σου είναι Διάβασε καί προσπάθησε  καί πολέμησε", είπε "Ο καθείς καί τά όπλα του" είπε ... Καί αυτός αλήθεια πού ήμουνα Ο πολλούς αιώνες πρίν Ο ακόμη χλωρός μές στή φωτιά Ο Αχειροποίητος μέ το δάχτυλο έσυρε τίς μακρινές γραμμές ανεβαίνοντας κάποτε ψηλά μέ οξύτητα  καί φορές πιό χαμηλά οι καμπύλες απαλές μία μέσα στήν άλλη στεριές πού ένιωσα νά μυρίζουνε χώμα όπως η νόηση Τόσο ήταν αλήθεια πού πιστά μ' ακολούθησε τό χώμα έγινε σέ μεριές κρυφές πιο κόκκινο  καί αλλού μέ πολλές μικρές πευκοβελόνες ...

Κάθε πρωί τους παρατηρώ στο απέναντι πεζοδρόμιο, περιμένοντας το λεωφορείο, κάθε απόγευμα τους συναντώ σε ένα καφενείο περνώντας. Δε θα έλεγα ότι του μοιάζει. Ο πιτσιρικάς κάθεται πάντα δίπλα στον πατέρα του, δεν τους έχω δει ποτέ μεμονωμένα. Με τη χαρακτηριστική επαναλαμβανόμενη κίνηση που παρουσιάζουν τα αυτιστικά παιδιά, πολλές φορές το βλέμμα του ακολουθεί τη φιγούρα μου καθώς περνάω από μπροστά του. Άλλες πάλι κοιτά το δρόμο ή και κάτι απροσδιόριστο. Ο πατέρας σφίγγει στη χούφτα του τη δική του, δείχνοντας μια διαρκή παρουσία και φροντίδα που δε σταματά ούτε στις ημερήσιες μικρές στιγμές αποχωρισμού. Σήμερα λύθηκε μια απορία μου. Στέκονταν όρθιοι έξω από τα σχολεία και αναρωτιόμουν αν ένα συμβατικό ελληνικό σχολείο μπορεί να ανταποκριθεί επάξια σε ιδιαίτερες περιπτώσεις παιδιών. Μα μιλάμε για την Ελλάδα. Απαιτείται ανθρωπιά, επαγγελματισμός, ευαισθησία, σχεδιασμός και θέληση. Όλα αυτά εν πολλοίς λείπουν. Του συγκρατούσε τα χέρια και καμιά φορά σκούπιζε το πρόσωπό του με το χέρι το...

Ένα υπέροχο τραγούδι εκτελεσμένο εξίσου υπέροχα από τη Ρίτα Αντωνοπούλου Η αυθεντική εκτέλεση από τη Δήμητρα Παπίου http://www.youtube.com/watch?v=-wcuqRtqwpk

Adele

Σταύρος Ξαρχάκος Ένα ανατριχιαστικό ζεϊμπέκικο, δείγμα της ελληνικής μουσικής. Και όπως ακούστηκε στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων.

Όλη τη νύχτα πάλεψαν απεγνωσμένα να σωθούν απ' τον εαυτό τους δαγκώθηκαν, στα νύχια τους μείναν κομμάτια δέρμα, γδαρθήκαμε σαν δυο ανυπεράσπιστοι εχθροί, σε μια στιγμή,  αλλόφρονες, ματωμένοι, βγάλανε μια κραυγή σα ναυαγοί,  που, λίγο πριν ξεψυχήσουν,  θαρρούν πώς βλέπουν φώτα, κάπου μακριά. Κι όταν ξημέρωσε, τα σώματά τους σα δυο μεγάλα ψαροκόκκαλα ξεβρασμένα στην όχθη  ενός καινούργιου μάταιου πρωινού. Τάσος Λειβαδίτης

Μια υποδειγματική διαφήμιση για τη νέα καμπάνια της εταιρείας United Colours of Benetton. Όταν όλα τα χρώματα του κόσμου ενώνονται, μόνο ένας τίτλος μπορεί να μπει: unhate . Δημιουργία βίντεο United Colours of Benetton

Bill Withers

Κάποτε υπήρξε ένα κοριτσάκι που δε βρίσκεται πια μαζί μας. Νεφέλη έγινε, σκόνη και σκιά. Είχε την ψευδαίσθηση ότι μπορούσε να κατακτήσει τον κόσμο, ότι μπορούσε με μια χρυσόσκονη να τον μετατρέψει σε επίγειο παράδεισο, ότι μπορούσε να βγάλει από το λυχνάρι ό,τι είχε φανταστεί για τούτον. Πίστευε ότι οι ποιητές τής ανήκουν, ότι οι μουσικές γράφτηκαν για εκείνη, ότι οι ήρωες των παραμυθιών και των ταινιών περιγράφουν το ηχόχρωμά της στο χρόνο. Δεν κατάλαβε ότι αυτά ήταν η παρηγοριά της όταν όλοι θα την άφηναν. Το χαμόγελό της έγινε έμπνευση για κάποιους, η παρουσία της γέμιζε το χώρο, πολλές φορές έκανε τα λουλούδια να ανθίσουν. Σιγά σιγά έπαυε να πιστεύει στους ήρωες και στα θαύματα, άρχισε να ζει στον κόσμο, αυτόν που αρνιόταν να πατήσει με τα πόδια της. Γιατί με αυτόν τον τρόπο είχε γεννηθεί. Γρήγορα ο κόσμος και οι άνθρωποι στάθηκαν πολύ λίγοι, δεν της ταίριαζαν. Την απογοήτευσαν, την πρόδωσαν. Με τις γροθιές της θρυμμάτιζε τα όνειρα και φυσούσε τη χρυσόσκονη. Συνήθισε να ζει με ...

Elvis Presley

Elvis Presley

3 Φεβρουαρίου 1830. Έχουν περάσει 181 χρόνια από τότε. Ήταν η ημερομηνία που υπογράφτηκε το Πρωτόκολλο του Λονδίνου που ορίζει την Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος. Δυο χρόνια μετά το τέλος της ελληνικής επανάστασης οι μεγάλες δυνάμεις Ρωσία, Γαλλία και Αγγλία ανακηρύσσουν την Ελλάδα κυρίαρχη και ανεξάρτητη. Στο γύρισμα της Ιστορίας, η Ευρώπη ζητά και πάλι γραπτές εγγυήσεις, για την αντιστροφή των όρων αυτή τη φορά. Εγγυήσεις για συμφωνία στη συνέχιση της εποπτείας της τρόικας και αποδοχή του τέλους της ανεξαρτησίας. Το αυτόνομο κρατίδιο της Ελλάδας δημεύει την περιουσία, εισάγει ξένους επενδυτές για την πλήρη εκμετάλλευση της παρθένας αναξιοποίητης γης του, ξαναβιώνει αναχρονιστικές αντιλήψεις, ενθαρρύνει ανέντιμους και άτολμους πολιτικούς αρχηγούς, αποκηρύσσει τους δημοκρατικούς θεσμούς, δηλώνει ελλειπή πολιτική και πολιτισμική σκηνή και γυρνάει το πρόσωπο στο παρελθόν. Για τις περήφανες αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου τα επίσημα χείλη μίλησαν για νίκη στις διαπραγματεύσεις και σωτηρία της χ...

Nina Simone

Imany

Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι πού μ' αρέσαν. Τ' αλφαβητάρι των άστρων που συλλαβίζεις όπως το φέρει ο κόπος της τελειωμένης μέρας και βγάζεις άλλα νοήματα και άλλες ελπίδες, πιό καθαρά μπορείς να το διαβάσεις. Τώρα πού κάθομαι άνεργος και λογαριάζω λίγα φεγγάρια απόμειναν στή μνήμη νησιά, χρώμα Θλιμμένης Παναγίας, αργά στή χάση ή φεγγαρόφωτα σε πολιτείες του βοριά ρίχνοντας κάποτε  σέ ταραγμένους δρόμους ποταμούς καί μέλη ανθρώπων βαριά μία νάρκη. Κι όμως χτές βράδυ εδώ, σέ τούτη τη στερνή μας σκάλα όπου προσμένουμε την ώρα της επιστροφής μας να χαράξει σάν ένα χρέος παλιό, μονέδα πού έμεινε γιά χρόνια  στήν κάσα ενός φυλάργυρου, καί τέλος ήρθε ή στιγμή τής πλερωμής κι ακούγονται νομίσματα να πέφτουν πάνω στό τραπέζι- σέ τούτο το τυρρηνικό χωριό, πίσω από τη Θάλασσα του Σαλέρνο πίσω από τα λιμάνια του γυρισμού, στήν άκρη  μιάς φθινοπωρινής μπόρας, τό φεγγάρι ξεπέρασε τά σύννεφα, καί γίναν  τά σπίτια στην αντίπερα πλαγιά από σμάλτο. Σιωπές αγαπημένες της σελήνη...

Radiohead

Ένα ενδιαφέρον άρθρο από τον επιστημονικό διευθυντή του Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, Σάββα Ρομπόλη που δημοσιεύτηκε σήμερα στα ΝΕΑ. http://www.tanea.gr/gnomes/?aid=4673854

Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα κάτι βαθιά μέσα μου με συγκινεί. Στις σχολικές εκδηλώσεις για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είχα απαγγείλει τα ονόματα όσων εκείνη τη νύχτα σκοτώθηκαν από το καθεστώς και λόγους που είχαν γραφτεί για τη μέρα εκείνη. Δυσκολεύτηκα να βρω τον τρόπο να διαβάσω, γιατί πάντα ήξερα ότι αυτά που αισθάνεται κανείς για τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 1974 ξεπερνούν τα λόγια και αυτά που συνέβησαν τη νύχτα αυτή στο κέντρο της Αθήνας περισσεύουν για κάθε μήνυμα ηρωισμού που επικαλούνται οι σύγχρονοι άνθρωποι. Γιατί τότε κάποιοι πρίγκιπες του δρόμου, των τζιν και όχι των κάστρων αμφισβήτησαν τις στολές και τους καθεστωτικούς καθωσπρεπισμούς. Oι πρίγκιπες αυτοί χτίζουν κάστρα ελευθερίας, ξέρετε, αυτή την παλιά ελευθερία, τη βαθιά και αληθινή, κάστρα ανθρωπιάς, κάστρα για τη διαμονή της ευημερίας και των ονείρων για ένα ιδανικό μέλλον. Οι πρίγκιπες με τα μανικετόκουμπα χτίζουν κάστρα με τούβλα και ζουν απομονωμένοι, μακριά από τους δρόμους, αλλά μηχανεύονται σχέδια...

ZZ Top

Πάντα απολαυστική και εύστοχη στο λόγο και την ουσία της. Διαφωνώ στο ότι η λύση βρίσκεται στις εκλογές, μιας και οι πολίτες σε ένα τόσο ζοφερό και μπερδεμένο κλίμα δεν αποφασίζουν σωστά. Η πρόταση βρίσκεται στην καινοτομία και την αλλαγή. Παρόλα αυτά η συνέντευξη παραμένει πάντα ενδιαφέρουσα.

Σύμφωνα με τους New York Times αναμένονται νέα μέτρα λιτότητας με απολύσεις. Το ρεπορτάζ κάνει λόγο και για την ελληνική "αχαρτογράφητη επικράτεια", για την Ελλάδα που είχαμε και ξεπουλήσαμε ελαφρά τη καρδία. Πλέον η χώρα μας δε μας ανήκει και έγινε γνωστό παγκοσμίως. Καιρός να τα παραδεχτούν και τα ΜΜΕ και η πολιτική ηγεσία(η όποια) της Ελλάδας. Το άρθρο των  New York Times http://www.nytimes.com/2011/11/08/world/europe/greek-leaders-reach-deal-to-form-a-new-government.html?pagewanted=1&_r=1&hpw

Ποιος να το έλεγε στο Γ. Παπανδρέου ότι ένα χρόνο περίπου μετά την εκλογή του στην πρωθυπουργία της χώρας, θα γινόταν ο πιο ανεπιθύμητος ηγέτης της. Εκείνος που έφερε την Ελλάδα όχι στο γκρεμό αλλά εκείνος που την βοήθησε να πέσει από αυτόν. Ηθική αυτουργία. Διέλυσε τις συμβάσεις και τα εργασιακά δικαιώματα μορφωμένων ανθρώπων, απαξίωσε τη γνώση που προσφέρει η πατρίδα, χρησιμοποίησε τους μετανάστες, αμαύρωσε τη σημασία των δημόσιων διαμαρτυριών, έπαιξε με τις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης και τα μηνύματα της δημοκρατίας, σχετικοποίησε την ανθρώπινη ύπαρξη και αποδυνάμωσε την αυθυπαρξία και την ιδέα της χώρας. Από το καλοκαίρι κατασκευάζει ένα σενάριο για πολιτική αλλαγή και το πουλάει πάμφθηνα στα ΜΜΕ και στη συνέχεια το παίρνει πίσω κάνοντας στροφή 360 μοιρών. Ο Αντώνης Σαμαράς ασκεί πιο έξυπνο επικοινωνιακό παιχνίδι, αναδεικνύοντας τις προσποιήσεις του πρωθυπουργού σε γκάφες πρώτου βαθμού. Στην πρόσφατη συνεδρίαση των Καννών, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ μίλησε για την αθέμιτη ελληνική ...

you took your coat off and stood in the rain you' re always crazy like that and I watched from my window always felt I was outside looking in on you you' re always the mysterious one with dark eyes and careless hair you were fashionable sensitive but too cool to care you stood in my doorway with nothing to say besides some comment on the weather well in case you failed to notice in case you failed to see this is my heart bleeding before you this is down on my knees, and... these foolish games are tearing me apart and your thoughtless words are breaking my heart you' re breaking my heart you' re always brilliant in the morning smoking your cigarettes and talking over coffee your philosophies on art, Baroque moved you you loved Mozart and you' d speak of your loved ones and I clumsily strummed my guitar you' d teach me of honest things things that were daring, things that were clean things that knew what an honest dollar did mean I hid my soiled hands behind...

"Η κρίση στο εσωτερικότης χώρας έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και απειλεί τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας. Σήμερα μετά την ένταξη της χώρας στο μηχανισμό διάσωσης το Μάϊο του 2010 και παρά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής 2011-2015, εσχάτως του εφαρμοστικού νόμου για το ενιαίο μισθολόγιο - βαθμολόγιο και την εργασιακή εφεδρεία καθώς και σειράς άλλων νόμων με τους οποίους οριζόντιες περικοπές οδήγησαν σε πρωτόγνωρη συρρίκνωση το εισόδημα εκατομμυρίων συμπολιτών μας, η διαδικασία προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας είναι ανεπιτυχής. Οι στόχοι του προγράμματος δεν επιτυγχάνονται. Η νομοθετική υπερπαραγωγή αδυνατεί να μετουσιωθεί στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και η στόχευση των κυβερνητικών πολιτικών εξαντλείται στα συνήθη "υποζύγια" αδυνατώντας να θωρακίσει τα μέτρα που λαμβάνονται με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης. Την ίδια στιγμή απουσιάζει μια ολοκληρωμένη και συγκροτημένη πολιτική ανάπτυξης που θα απελευθερώσει δυνάμεις και θα μ...

Κάθε χρόνο έμενε η στρατιωτική και μαθητική παρέλαση για τα θυμόμαστε και να τιμούμε τις ηρωικές πράξεις του '40. Οι επίσημοι καταλάμβαναν "ειδικό" χώρο στα δεξιά των παρελαυνομένων και οι τελευταίοι έστρεφαν τα κεφάλια τους όταν περνούσαν από μπροστά τους σε ένδειξη σεβασμού. Με αυτόν τον τρόπο και εμείς κάναμε το καθήκον μας απέναντι σε όσους βρέθηκαν εκείνη τη στιγμή μάρτυρες των ιστορικών γεγονότων και οι πολιτικοί παίρνουν τη θέση των ηρώων και προσποιούνται ότι δεν ξεχνούν τις αξίες του έθνους και της πατρίδας. Η αλήθεια είναι ότι η αντίληψη για το περιεχόμενο των θεσμών και των αξιών έχει αλλάξει ριζικά. Την ίδια στιγμή οι περισσότεροι αμφιταλαντεύονται για τον αν πρόκειται για το 1940 ή το 1821, αν πρωταγωνιστής ήταν ο Μεταξάς ή ο Κολοκοτρώνης. Ωστόσο, υψώνουν στα μπαλκόνια τους τις ελληνικές σημαίες για να τονώσουν το πατριωτικό αίσθημα. Η ελληνικότητα του καθενός φαίνεται στα μπαλκόνια τις εθνικές επετείους; Πατριωτισμός είναι η γενναία ψήφιση από τους βουλευτές...

Ελευθερία είναι μια αίσθηση βαθιά μέσα σου, τόσο βαθιά που σπαρταρούν τα σωθικά. Είναι η φωνή που σε καλεί να ξεγυμνωθείς επιτέλους από τα καλύμματα. Είναι η επιλογή που δεν μπορείς να μην ακολουθήσεις, η ανάσα που ρουφάς ασταμάτητα. Είναι το κοίταγμα ενός πουλιού, οι σκέψεις που τρέχουν χωρίς σαφή προορισμό και σε πάνε σε μέρη που μπορεί και να μην υπάρχουν στη γη. Είναι κάτι παραπέρα από το φόβο, από τα γέλια, τις γκριμάτσες, τους χλευασμούς και τις κοσμοθεωρίες των άλλων. Είναι ο ένας και μοναδικός εαυτός σου, η αλήθεια που σε κάνει ένας άνθρωπος να ξεθάβεις από μέσα σου, το ξεπέρασμα των αναστολών, των δισταγμών, των απαγορευμένων επιθυμιών. Είναι η εκχύλιση των πόθων, η αποδοχή των παθών, το κράτημα μιας μέσης πάνω σε μια μηχανή που τρέχει σε λεωφόρο. Είναι τα αισθήματα που απλά προκύπτουν και δε συγκρατούνται, οι μουσικές που γράφτηκαν για σένα, τα ποιήματα που περιγράφουν εσένα, τα γέλια του κόσμου που συσσωρεύτηκαν σε εσένα. Είναι οι ρυθμοί που σε κουνούν χωρίς να το θέλεις, τα...

Mε το λύχνο του άστρου μελωποιημένη ποίηση Οδυσσέα Ελύτη απόσπασμα από το Άξιον Εστί (1959) Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας Με το λύχνο του άστρου στους ουρανούς εβγήκα στο αγιάζι των λειμώνων στη μόνη ακτή του κόσμου που να βρω την ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ Τα κορίτσια μου πένθος για τους αιώνες έχουν τ' αγόρια μου τουφέκια κρατούν και δεν κατέχουν που να βρω την ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ

Απογοήτευση, θλίψη, παράνοια, τρέλα, χάος και παράλυση. Οι διαβεβαιώσεις για την αποφυγή της πτώχευσης καταρρέουν για μια ακόμα φορά. Με σιγουριά οι πολιτικοί μας μάς καθησύχαζαν για τη σωτηρία της χώρας και τη δεδομένη ανοχή των ευρωπαίων. Σε λίγες μέρες όλοι περιμένουν το κούρεμα του ελληνικού χρέους κατά 50% το πιθανότερο. Συμπέρασμα: αδυναμία αποπληρωμής των χρεών μας προς τους δανειστές. Η χρεοκοπία μιας οικονομίας που προκάλεσε έριδες μεταξύ των αρχηγών των πλουσιότερων χωρών της Ευρωζώνης και της παγκόσμιας οικονομίας και απείλησε με απουσία δημοσίας αιδούς την οικουμενική οικονομία. Έχει θράσος η χώρα μας. Πιο πολύ γιατί έφτασε σε σημείο την Άνγκελα Μέρκελ να υποκύψει στον κακό της εαυτό και να νουθετεί μια χώρα που δε βρίσκεται στη δικαιοδοσία της. Πλεονέκτημα: η γερμανίδα καγκελάριος απέκτησε το δικαίωμα να επεμβαίνει στα του οίκου μας και μάλιστα να ασκεί αυστηρότατη κριτική για τις προσπάθειες που δεν έχουμε κάνει, για το νωχελικό κράτος μας και τις χρόνιες παθογένειες που ...

Οδυσσέας Ελύτης, Μίκης Θεοδωράκης, Γρηγόρης Μπιθικώτσης Όλη η ζωή ενσαρκωμένη σε ανατριχιαστικές λέξεις, μία μουσική απέραντη που κυκλώνει όλο τον κόσμο και ενώνει τους ανθρώπους, μία φωνή ακέραιη, σταθερή και άχρονη. Το Άξιον Εστί αγγίζει τις ψυχές και συγκινεί το κορμί από τη ρίζα του. Είναι τόσο σύγχρονο και αιώνιο που συγκλονίζει. Η ελληνική δημιουργία στο ύψιστό της σημείο. Ας μη λησμονηθεί ποτέ, αποτελεί παρηγοριά στους Έλληνες. Άλλωστε, γράφτηκε σε δύσκολους καιρούς γι' αυτό και του αξίζει να παραμένει ζωντανό όσο και όπως υπάρχουμε. Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο Στα ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε αμαρτία μου να 'χα κι εγώ μιαν αγάπη μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραν...

Από Sarah McLachlan Ιδανικό για το βροχερό και γεμάτο έμπνευση καιρό!

While my guitar gently weeps (feat India Arie & Yo-yo Ma) Europa

Για ένα ακόμη φθινόπωρο, οι δρόμοι μετατρέπονται σε χειμαρρώδη ποτάμια που παρασύρουν σκουπίδια από τους γεμάτους κάδους σκουπιδιών των δήμων της Αττικής. Ποιοι μπλε κύριε, ακόμη και αυτοί της ανακύκλωσης, επιβεβαιώνουν περίτρανα τη γραφικότητα της ελληνικής καρικατούρας και την τραγικότητα της κατάστασης της χώρας μας. Πιστεύετε ότι οι απεργίες πιέζουν την κυβέρνηση; Εγώ πάλι καθόλου. Όταν ένα πολιτικό σύστημα είναι αποφασισμένο να ασκήσει συγκεκριμένη πολιτική, επικαλούμενο κάποιες αξίες και ιδανικά για την προκοπή και τη βελτίωση του τόπου, η κυβερνώσα εξουσία δεν είναι διατεθειμένη ούτε να καθίσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, έτσι για τα μάτια του φιλοθεάμονος κοινού, βρε αδερφέ. Παρά τα πρόσφατα στολίδια γιαουρτιού, η δήλωση του κ. Καστανίδη περιείχε μια σοβαρή αλήθεια. Η κήρυξη της πτώχευσης θα αποτελούσε συνειδητή επιλογή και εν τέλει θα κρατούσαμε την ευθύνη των εαυτών μας στα χέρια μας. Έχουμε, λοιπόν, μία επιλογή με δύο πτυχές. Πτώχευση ή έξωθεν διδασκαλίες για προσαρμογή...

Μια ωραία διασκευή ενός ιστορικού κομματιού. Ένα καλοκαιρινό απογευματάκι δίπλα στη θάλασσα...

The Moody Blues

Σώμα, θυμήσου, όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες, όχι μονάχα τα κρεββάτια που πλάγιασες, αλλά κ' εκείνες τες επιθυμίες που για σένα γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά, κ' ετρέμανε μες στην φωνή - και κάποιο τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε. Τώρα πια που είναι όλα μέσα στο παρελθόν, μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες εκείνες σαν να δόθηκες - πώς γυάλιζαν, θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν πώς έτρεμαν μες στην φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα. Κ.Π. Καβάφης

Ένα απόλυτα ειλικρινές και θαρραλέο άρθρο του Ριχάρδου Σωμερίτη που με βρίσκει σύμφωνη. Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ on line ( http://www.tovima.gr/ ) http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=423122&h1=true

Είναι σχεδόν συγκινητικό! Πρέπει όλοι να κινητοποιηθούμε για να μη χάσει ένα από τα 7-8 σπίτια του ο κ. Πάγκαλος και μην έρθει ο έτερος αντιπρόεδρος στη δύσκολη θέση να κινηθεί νομικά εναντίον του. Άλλωστε η περιουσία του μοιάζει με αυτή ενός μισθωτού ή συνταξιούχου. Προβλέπω ότι θα βρίσκεται ανάμεσά μας, θα συμμετέχει στις διαμαρτυρίες και θα μουτζώνει τη Βουλή. Είναι και αυτός θύμα της φορολογικής επιδρομής που επιφυλάσσει για όλους η κυβέρνηση. Συνειδητοποιείστε, λοιπόν, ότι ο β' αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είναι με το μέρος μας. Εκείνος παλεύει για το 7ο σπίτι του κι υπάρχουν άνθρωποι που αρχίζουν και επιβιώνουν μόλις στη σκιά του ορίου της φτώχειας. Τη στιγμή που το σχέδιο της τρόικας και τα μέτρα που υλοποίησε η κυβέρνηση απέτυχαν παταγωδώς, διακινδυνεύοντας την αξιοπιστία του ευρώ, της παγκόσμιας οικονομίας, της χώρας μας και φυσικά της εθνικής μας οικονομίας, η αύξηση του ΦΠΑ και η αύξηση του ορίου φοροαπαλλαγής από το 25% στο 60% δηλώνει την πλήρη αποτυχία στους υπολογισμο...

Oh, I beg you, can I follow? Oh, I ask you, wanna always Be the ocean, where I unravel Be my only, be the water I'm wading You' re my river running high, run deep, run wild I follow, I follow you Deep sea baby, I follow you I follow, I follow you Dark room honey, I follow you Heed a message, I'm the runner He' s the rebel, I'm the daughter waiting for you You' re my river running high, run deep, run wild I follow, I follow you Deep sea baby, I follow you I follow, I follow you Dark room honey, I follow you You' re my river running high, run deep, run wild I  follow, I follow you Deep sea baby, I follow you I follow, I follow you Dark room honey, I follow you Lykke Li

Τήν κάμαρην αυτή, πόσο καλά τήν ξέρω. Τώρα νοικιάζονται κι αυτή κ' η πλαγινή γιά εμπορικά γραφεία. Όλο τό σπίτι έγινε γραφεία μεσιτών, κ' εμπόρων, κ' Εταιρείες. Α η κάμαρη αυτή, τι γνώριμη πού είναι. Κοντά στήν πόρτα εδώ ήταν ο καναπές, κ' εμπρός του ένα τουρκικό χαλί σιμάτο ράφι με δυό βάζα κίτρινα. Δεξιά όχι, αντικρύ, ένα ντολάπι με καθρέπτη. Στή μέση τό τραπέζιόπου έγραφε κ' η τρείς μεγάλες ψάθινες καρέγλες. Πλάϊ στό παράθυρο ήταν τό κρεββάτι πού αγαπηθήκαμε τόσες φορές. Θά βρίσκονται ακόμη τά καϋμένα πουθενά. Πλάϊ στό παράθυρο ήταν τό κρεββάτι  ο ήλιος του απογεύματος τό 'φθανε ώς τά μισά. ...Απόγευμα η ώρα τέσσερις, είχαμε χωρισθεί γιά μιά εβδομάδα μόνο... Αλλοίμονον, η εβδομάς εκείνη έγινε παντοτινή. Ο ήλιος του απογεύματος (1919) "...Ν' αγαπηθεί ακόμη περισσότερον η ηδονή πού νοσηρώς καί μέ φθορά αποκτάται σπάνια τό σώμα βρίσκοντας πού αισθάνεται όπως θέλει αυτή- πού νοσηρώς και μέ φθορά, παρέχει μιάν έντασιν ερωτική, πού δέν γνωρίζει η...

Στις γραμμές των τρένων διατηρούνται κρυμμένα πολλά ανθρώπινα μυστικά, συναισθήματα, βλέμματα, αγγίγματα, άγχη. Οι ράγες είναι προσημειωμένες με το βάρος των επιβατών και λερωμένες με τα βήματά τους.  Στους σταθμούς, η μητέρα έχει αποχαιρετήσει το παιδί. "Να προσέχεις, να ντύνεσαι καλά και να τρως σπιτικό φαγητό". Πριν αφήσουν τα χέρια, του βάζει στην τσέπη το τελευταίο χαρτζιλίκι. Ο νέος δεν την εμποδίζει, χαμογελάει και φιλάει γλυκά τα δακρυσμένα της μάτια. Δε φεύγει, περιμένει το σφύριγμα της αναχώρησης. Κολλάει το πρόσωπό του στο τζάμι και τη χαιρετά. Η μάνα ρουφάει τις τελευταίες ματιές για να μείνει η εικόνα όταν το τρένο θα φύγει και τον σταυρώνει. Τόσο γρήγορος ο χρόνος και τόσο αργός για την αντάμωση. Σε ένα άλλο σημείο του σταθμού, συγχέεται το μονό με το διπλό. Ένα ζευγάρι αγκαλιάζεται σφιχτά, τόσο σφιχτά που η φιγούρα τους μοιάζει με μία. Η κοπέλα είναι όμορφη με μακριά μαλλιά και κόκκινα μάγουλα από την ένταση των συναισθημάτων και τη γλυκύτητα της έκφρασης. Είνα...

Μια άγνωστη κάτοχος του Νόμπελ Ειρήνης, η Αφρικανή Ουανγκάρι Μαατάι, πέθανε σήμερα από καρκίνο. Ο σχετικός σύνδεσμος: http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=312805

Mandalay ( Cafe del Mar)

Ένα τραγούδι που ξαναθυμήθηκα μετά από πολλά χρόνια. Υπέροχη μελωδία... Aim

Καιρός φέρνει τα λάχανα... Ένα ενδιαφέρον άρθρο της Σοφοκλέους 10 για την... επανάσταση των πλουσίων. http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2011-09-21-22-31-59-2011092141378/

Στη σημερινή συνεδρίαση της Βουλής, η Λιάνα Κανέλλη στην ομιλία της επιστράτευσε τη λιτότητα της κατοχικής περιόδου για να αναφερθεί στις συνέπειες που έχει η μνημονιακή πολιτική στη ζωή μας.