Ποιος να το έλεγε στο Γ. Παπανδρέου ότι ένα χρόνο περίπου μετά την εκλογή του στην πρωθυπουργία της χώρας, θα γινόταν ο πιο ανεπιθύμητος ηγέτης της. Εκείνος που έφερε την Ελλάδα όχι στο γκρεμό αλλά εκείνος που την βοήθησε να πέσει από αυτόν. Ηθική αυτουργία. Διέλυσε τις συμβάσεις και τα εργασιακά δικαιώματα μορφωμένων ανθρώπων, απαξίωσε τη γνώση που προσφέρει η πατρίδα, χρησιμοποίησε τους μετανάστες, αμαύρωσε τη σημασία των δημόσιων διαμαρτυριών, έπαιξε με τις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης και τα μηνύματα της δημοκρατίας, σχετικοποίησε την ανθρώπινη ύπαρξη και αποδυνάμωσε την αυθυπαρξία και την ιδέα της χώρας. Από το καλοκαίρι κατασκευάζει ένα σενάριο για πολιτική αλλαγή και το πουλάει πάμφθηνα στα ΜΜΕ και στη συνέχεια το παίρνει πίσω κάνοντας στροφή 360 μοιρών. Ο Αντώνης Σαμαράς ασκεί πιο έξυπνο επικοινωνιακό παιχνίδι, αναδεικνύοντας τις προσποιήσεις του πρωθυπουργού σε γκάφες πρώτου βαθμού. Στην πρόσφατη συνεδρίαση των Καννών, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ μίλησε για την αθέμιτη ελληνική πολιτική και μπλόκαρε το δημοψήφισμα, επεμβαίνοντας στην διατύπωση της ερώτησης. Ναι ή όχι. Ακόμα κι αν πραγματοποιούνταν το δημοψήφισμα, η απάντηση θα ήταν όχι."Θα θέλαμε, κύριοι Ευρωπαίοι, να παραμείνουμε στη ζώνη του ευρώ". Αλήθεια με ποιο θεσμικό ρόλο η Ευρώπη αποφασίζει για ένα τόσο εσωτερικό θέμα όσο το δημοψήφισμα; Ποιος ηγείται της αθέμιτης συμπεριφοράς; Υπάρχει κανείς που να έκανε λόγο για την ηθική πλευρά του ζητήματος; Οι κινήσεις του πρωθυπουργού είναι αχαρακτήριστες και αψυχολόγητες. Δείχνουν πλήρη αστάθεια, έλλειψη συντονισμού και ψυχραιμίας. Ο κ. Παπανδρέου παραπαίει μεταξύ του καλού ευρωπαϊκού προφίλ και της εσωτερικής προτίμησης ως έσχατης πολιτικής λύσης για την αντοχή του στην εξουσία. Ο κ. Σαμαράς δε διαπραγματεύεται με τον κ. Παπανδρέου. Τόσο πολύ νοιάζεται για το καλό της πατρίδας! Αποδέχτηκε να ψηφίσει μόνο για την απόδοση της έκτης δόσης στην Ελλάδα αλλά διαφωνεί πλήρως με τις πολιτικές που επιβάλλονται από τους ευρωπαίους. Μαντεύω ότι πρόκαιται για προσωποκεντρική απέχθεια. Καμία συναίνεση με τον κ. Παπανδρέου, μόνο αν φύγει από την εξουσία. Και αν κόπτονται όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί για την σωτηρία της χώρας, γιατί δεν διαμορφώνουν μια οικουμενική κυβέρνηση, βάζοντας στην άκρη τις ιδεολογικές τους διαφορές; Όλοι είναι χρήσιμοι σε αυτήν την κρίσιμη ώρα, όλες οι απόψεις, οι ιδεολογίες, αριστερές, δεξιές, κεντρώες, καπιταλιστικές, κομμουνιστικές, φιλελεύθερες, σοσιαλιστικές, μετριοπαθείς. Για τη διαφύλαξη της χώρας από μέσα και από έξω, όλες οι πολιτικές δυνάμεις θα έπρεπε να ενώσουν τις διαφορές τους και να συγχρωτιστούν σε ένα ενιαίο σύνολο και μπορεί το αποτέλεσμα να βοηθούσε στην εξομάλυνση της κατάστασης, που επιβαρύνεται από το βαρομετρικό χαμηλό και από τα τερτίπια της πολιτικής σκηνής, από τον αποπροσανατολισμό που σκόπιμα επιχειρείται. Αν οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας ήταν τόσο δυνατές όσο απαιτούν οι περιστάσεις, θα ξεπερνούσαν το στενό κομματικό τους συμφέρον. Ψήφος εμπιστοσύνης δόθηκε και αυτόματα χάθηκε όποια ελπίδα είχε δοθεί από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Εμπιστεύεστε στ' αλήθεια αυτή την κυβέρνηση; Και αν ναι, τότε, γιατί συζητάμε για συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας; Οι εκλογές και η συναίνεση δεν είναι ζητούμενο ούτε λύση αυτή την ύστατη ώρα. Η ώρα αυτή απαιτεί κάτι ρηξικέλευθο και καινοτόμο. Μια ριζική αλλαγή στην πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας. Όσο επικίνδυνο και αν ακούγεται, η χρεοκοπία θα περίσσευε για την αξιοπρέπεια και την αξιοπιστία της χώρας μας. Φυσικά, η εμπειρία και η ηλικία μου δε μου επιτρέπει να γνωρίζω της συνέπειές της αλλά η σκέψη μου με βοηθάει να συνειδητοποιήσω ότι δε θα υποχρεούμαι να φτάσω σε δέκα χρόνια το επίπεδο που ήμουν άλλα τόσα χρόνια νωρίτερα, να πληρώσω χρέη τα οποία δε δημιούργησα, να αποπληρώσω δάνεια τα οποία δεν εγγυήθηκα. Γυρνάμε στο χθες. Ποια σωτηρία; Καλωσήρθαμε στην καταστροφή μας!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου