Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα κάτι βαθιά μέσα μου με συγκινεί. Στις σχολικές εκδηλώσεις για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είχα απαγγείλει τα ονόματα όσων εκείνη τη νύχτα σκοτώθηκαν από το καθεστώς και λόγους που είχαν γραφτεί για τη μέρα εκείνη. Δυσκολεύτηκα να βρω τον τρόπο να διαβάσω, γιατί πάντα ήξερα ότι αυτά που αισθάνεται κανείς για τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 1974 ξεπερνούν τα λόγια και αυτά που συνέβησαν τη νύχτα αυτή στο κέντρο της Αθήνας περισσεύουν για κάθε μήνυμα ηρωισμού που επικαλούνται οι σύγχρονοι άνθρωποι. Γιατί τότε κάποιοι πρίγκιπες του δρόμου, των τζιν και όχι των κάστρων αμφισβήτησαν τις στολές και τους καθεστωτικούς καθωσπρεπισμούς. Oι πρίγκιπες αυτοί χτίζουν κάστρα ελευθερίας, ξέρετε, αυτή την παλιά ελευθερία, τη βαθιά και αληθινή, κάστρα ανθρωπιάς, κάστρα για τη διαμονή της ευημερίας και των ονείρων για ένα ιδανικό μέλλον. Οι πρίγκιπες με τα μανικετόκουμπα χτίζουν κάστρα με τούβλα και ζουν απομονωμένοι, μακριά από τους δρόμους, αλλά μηχανεύονται σχέδια για αυτούς. Για τους δρόμους που σημαδεύτηκαν με αίμα, με το θάρρος των φοιτητών, το θράσος των δωσίλογων, την αμετάκλητη προσήλωση των φασιστών στο καθεστώς, τις παροιμιώδεις διαδηλώσεις των χρόνων αυτών, τη συναδέλφωση των ανθρώπων της Ελλάδας εκείνης, όλα τα γεγονότα της επταετίας που συγκλόνισαν τη χώρα από κάθε άποψη, τις συνέπειες του αγώνα των εξεγερμένων για τις οποίες δε μετάνιωσαν ποτέ. Υπήρξαν και κάποιοι εισερχόμενοι πρίγκιπες. Αυτοί που αυτοκλήθηκαν και αυτοαποκαλέστηκαν εθνοσωτήρες ήρθαν από την Ευρώπη, αυτή την Ευρώπη του σήμερα που πάντα φάνταζε ως σωτηρία αλλά εν τέλει αξιώθηκε τη ρετσινιά του μεγαλύτερου υπερεθνικού οργάνου αποπροσανατολισμού, και κέρδισαν την υποδοχή των ηρώων, κλέβοντας τη θέση των αληθινών. "Θα σώσουμε την πατρίδα, θα την αλλάξουμε", "θα τον μεθύσουμε τον ήλιο σίγουρα, ναι, θα τον τρελάνουμε τον ήλιο, σίγουρα, ναι". Σκοτάδι έγινε, ολική έκλειψη. Οι μορφωμένοι του εξωτερικού επαναστατούσαν από μακριά. Αλλά επέλεξαν τη χώρα τους όταν τα δύσκολα χρόνια κόπασαν, όταν οι κραυγές σταμάτησαν στην επταετία σε μια νύχτα και άρχισε η μεταπολιτευτική θεωρία, αυτήν που οι κύριοι θα εκμεταλλεύονταν με το χειρότερο τρόπο για να κερδίσουν χρήμα, εξουσία, κύρος και υστεροφημία. Λάθος. Η μεταπολίτευση δε δίδαξε αυτό. Δίδαξε αυτά που έμειναν κρυφά πίσω από τις μεγαλοστομίες, έμειναν στα όνειρα των ανθρώπων που αντιστάθηκαν στη Χούντα, στην ιδέα που άναψε τη φλόγα για την εξέγερση κατά των συνταγματαρχών. Αφετηρία στάθηκε η πτώση της δικτατορίας και η Μεταπολίτευση και το τέρμα του φτάνει στη σημερινή συγκυβέρνηση ακροδεξιών πολιτικών, στα δείγματα ηγετών που καθορίζουν την πορεία της χώρας, πορεύτηκαν με την ιδέα της μεταπολίτευσης και προτάσσουν την Ευρώπη ως σωτήρα. Καταθέτουν στεφάνια στο Πολυτεχνείο και σκύβουν το κεφάλι σε δείγμα σεβασμού. Η αλήθεια; Τα στεφάνια ταιριάζουν στην κατάρριψη της χώρας, των ονείρων και της ιδέας, την παρερμήνευση της εξέγερσης και την έλλειψη σεβασμού σε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για μια ιδέα. Σήμερα είναι ημέρα μνήμης για τις ιδέες που γρήγορα λησμονήθηκαν, για την πορεία του μέλλοντος που έπρεπε να είναι διαφορετικό. Τα κάστρα της Ιπποκράτους, της Συγγρού, του Περισσού πέφτουν χωρίς να καταρρίπτονται. Τα αιτήματα είναι πάντα διαχρονικά, ψωμί, παιδεία, ελευθερία. Κρίση, κατάργηση του ασύλου, ατελείωτη προπαγάνδα.
Με το λιοπύρι του καλοκαιριού συναντάμε ένα δένδρο γεμάτο ωραλιους καρπούς.
Άλλοι θα κόψουν το δένδρο, θα το αφανίσουν και θα εξαλείψουν κάθε δυνατότητα να ξαναφυτρώσει.
Άλλοι θα μαδήσουν τους καρπούς νύχτα και θα φύγουν.
Και τέλος, άλλοι θα θαυμάσουν τους καρπούς του, αφήνοντάς τους για τον επόμενο οδοιπόρο ή για τα πουλιά. Θα φροντίσουν όμως να φυτέψουν από τα κλωνάρια του και άλλα πολλά δένδρα.
Καλή σου μέρα! Και τα τρία μου φαίνονται ύπουλα γιατί κρύβουν υπονόμευση... Τελικά τίποτα δε μαθαίνουμε από το παρελθόν μας, μένουμε σ' αυτό αυτιστικά χωρίς να προχωράμε μπροστά.
Σχετικά με τη συνέντευξη που έδωσε αυτός ο άνθρωπος πρέπει να σου πω με μεγάλη επιοίκεια πως ίχνος ευαισθησίας δεν νιώθω. Η μεταμέλεια του φαντάζει σαν χαζό ανέκδοτο. Το τανκ που οδηγούσε σκόρπισε το θάνατο στους ανθρώπους που πάλεψαν για να μπορεί και αυτός να ζει ελεύθερος. Η πράξη του είναι ιστορικά -και όχι μόνο- ασυγχώρητη.(Με συγχωρείς για το ύφος δικαστή...)
Για τον άνθρωπο αυτό δεν αλλάζει ένα πράγμα: το ότι οδηγούσε το τανκ που έριξε την πόρτα του Πολυτεχνείου και αυτό είναι ιστορικά ασυγχώρητο. Καμιά φορά τα πράγματα είναι πολύπλευρα. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι η μεταμέλεια δε φτάνει
Δε σου κρύβω ότι ντρέπομαι για την τοποθέτηση ατόμων με τέτοιες ιδεολογίες σε κυβερνητικές θέσεις. Από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και τη Μεταπολίτευση φτάσαμε στο προηγούμενο στάδιο και μάλιστα στη χειρότερή του μορφή: την υπόγεια ακροδεξιά διαμόρφωση των πολιτικοκοινωνικών πραγμάτων.
Επειδή τα ημίμετρα δε χωρούν στις μεγάλες αγάπες, τη Μάνη ή θα τη λατρέψεις ή θα τη μισήσεις. Η εξάμηνη παραμονή μου στη βασίλισσα της Λακωνίας, μου άφησε χαμόγελο, λαχτάρα για επιστροφή και αυτονόητη πρόταση για απόδραση σε γνωστούς και φίλους. Θα χρειαστεί να οδηγήσετε για περίπου 3,5 ώρες από την Αθήνα και το εξαιρετικό οδικό δίκτυο, τουλάχιστον μέχρι τη Σπάρτη, είναι βασικά συστατικά που κάνει την απόφαση να την επισκεφτεί κανείς, ευκολότερη. Στις αποσκευές δεν απαιτούνται πολλά, αλλά αρκετή όρεξη και σωστός προγραμματισμός για όσα επιθυμείτε να ρουφήξετε από αυτόν τον τόπο με την ιδιαίτερη ομορφιά. Στον απέραντο αυτοκινητόδρομο που θα ακολουθήσετε μέχρι να φτάσετε στον τελικό προορισμό, δεν υπάρχει περίπτωση να αισθανθείτε μοναξιά, γιατί σταθεροί συνοδοιπόροι είναι η πράσινη πανδαισία κατά μήκος, μπερδεμένη με ορεινούς όγκους, ιδιαίτερα όσο πλησιάζετε στον επιβλητικό Ταΰγετο και η άγουρη μυρωδιά της ελιάς, που έχει ποτίσει τη μανιάτικη γη και στα σίγουρα θα κάνει το στέρνο σας ν...
Με περίμενε πάνω σε μια μαύρη μηχανή έξω από σταθμό του μετρό. Ευγενική με γλυκό χαμόγελο, μεγάλα, όμορφα και εκφραστικά μάτια, μου άνοιξε το σπίτι της. Η Γιούλικα Σκαφιδά είναι η Μαρία του Νησιού , η Ιωάννα της καρδιάς , η Πένυ . Είναι το κορίτσι από την Καλαμάτα που μελετά τους ρόλους, κάνει σκι στον ελεύθερό της χρόνο, παίζει μουσική και ανησυχεί για τις εξελίξεις. Βραβείο Α' γυναικείου ρόλου για την ταινία Άπνοια σε σκηνοθεσία του Άρη Μπαφαλούκα. Ρόλος Έλσα. Πες μου λίγα λόγια για αυτό. Το βραβείο είναι πολύ σημαντικό γιατί είναι βραβείο κοινού. Ψήφισε ο κόσμος του περιοδικού, είναι ένα ιντερνετικό περιοδικό. Είναι σημαντικό να σε βραβεύει ο κόσμος. Αν και η ταινία εισπρακτικά δεν πήγε πολύ καλά γιατί συνέπεσε με τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας νομίζω, όμως, ότι πολύς κόσμος την είδε σε DVD μετά. Είναι η ιστορία ενός κολυμβητή και μιας ακτιβίστριας, της Έλσα, που υποδύομαι εγώ. Αυτοί οι δύο είναι ζευγάρι και βλέπουμε σε πόσο διαφορετικούς κόσμους μεγαλώνουν και πόσο δι...
Εννέα γυναίκες στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ. Στην πόλη του κόκκινου, στα μωβιά δειλινά και τις γκρι μπορντούρες της αθηναϊκής ρουτίνας, ανάμεσα στη μαγεία και τον ρεαλισμό, στις λεπτές γραμμές μεταξύ ρομαντισμού/ ευαισθησίας και πραγματικότητας, οι Αθηναίες ξαναγεννιούνται, χαράσσουν ξανά τη ζωή τους, θυμούνται, επιβιώνουν και ανακαλύπτουν τη ζωή απ’ την αρχή. Με σημείο αναφοράς την Αθήνα, η Σοφία Κροκιδά, θέτει στο κέντρο των διηγημάτων της τον γυναικείο ψυχισμό και ιδεαλισμό, ιδωμένο μέσα από την αθηναϊκή παραζάλη, από τις αμέτρητες όψεις που παίρνει η πόλη που μας γοητεύει και παράλληλα μας απογοητεύει. Η μνήμη που προκαλεί πόνο, τα αστικά ερεθίσματα οξύνουν τις θύμησες και αναπόφευκτα, οι Αθηναίες προσδιορίζονται και επαναπροσδιορίζονται, μέχρι να βρουν τη δική τους απανεμιά. Η Σοφία χρειάστηκε να επιστρατεύσει μεγάλες δόσεις λυρισμού, κατασκευάζοντας με ιδιαίτερη μαεστρία τα διηγήματα που μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής. Μικρές καθημερινές ιστορίες ηρώων, μιας ατελεύτητης Αθ...
Με το λιοπύρι του καλοκαιριού συναντάμε ένα δένδρο γεμάτο ωραλιους καρπούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλοι θα κόψουν το δένδρο, θα το αφανίσουν και θα εξαλείψουν κάθε δυνατότητα να ξαναφυτρώσει.
Άλλοι θα μαδήσουν τους καρπούς νύχτα και θα φύγουν.
Και τέλος, άλλοι θα θαυμάσουν τους καρπούς του, αφήνοντάς τους για τον επόμενο οδοιπόρο ή για τα πουλιά. Θα φροντίσουν όμως να φυτέψουν από τα κλωνάρια του και άλλα πολλά δένδρα.
Κάπως έτσι κυλάει η ιστορία του Νοέμβρη του '73.
Καλημέρα
Καλή σου μέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τα τρία μου φαίνονται ύπουλα γιατί κρύβουν υπονόμευση... Τελικά τίποτα δε μαθαίνουμε από το παρελθόν μας, μένουμε σ' αυτό αυτιστικά χωρίς να προχωράμε μπροστά.
Σχετικά με τη συνέντευξη που έδωσε αυτός ο άνθρωπος πρέπει να σου πω με μεγάλη επιοίκεια πως ίχνος ευαισθησίας δεν νιώθω. Η μεταμέλεια του φαντάζει σαν χαζό ανέκδοτο. Το τανκ που οδηγούσε σκόρπισε το θάνατο στους ανθρώπους που πάλεψαν για να μπορεί και αυτός να ζει ελεύθερος. Η πράξη του είναι ιστορικά -και όχι μόνο- ασυγχώρητη.(Με συγχωρείς για το ύφος δικαστή...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τον Καρατζαφέρη...Ζήσαμε για να δούμε τη βρωμερή φάρα του ίδιου & των ακολούθων του στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφή-Κ- με Κ κεφαλαίο
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον άνθρωπο αυτό δεν αλλάζει ένα πράγμα: το ότι οδηγούσε το τανκ που έριξε την πόρτα του Πολυτεχνείου και αυτό είναι ιστορικά ασυγχώρητο. Καμιά φορά τα πράγματα είναι πολύπλευρα. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι η μεταμέλεια δε φτάνει
-Κ- με Κ κεφαλαίο
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε σου κρύβω ότι ντρέπομαι για την τοποθέτηση ατόμων με τέτοιες ιδεολογίες σε κυβερνητικές θέσεις. Από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και τη Μεταπολίτευση φτάσαμε στο προηγούμενο στάδιο και μάλιστα στη χειρότερή του μορφή: την υπόγεια ακροδεξιά διαμόρφωση των πολιτικοκοινωνικών πραγμάτων.