17η

Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα κάτι βαθιά μέσα μου με συγκινεί. Στις σχολικές εκδηλώσεις για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είχα απαγγείλει τα ονόματα όσων εκείνη τη νύχτα σκοτώθηκαν από το καθεστώς και λόγους που είχαν γραφτεί για τη μέρα εκείνη. Δυσκολεύτηκα να βρω τον τρόπο να διαβάσω, γιατί πάντα ήξερα ότι αυτά που αισθάνεται κανείς για τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 1974 ξεπερνούν τα λόγια και αυτά που συνέβησαν τη νύχτα αυτή στο κέντρο της Αθήνας περισσεύουν για κάθε μήνυμα ηρωισμού που επικαλούνται οι σύγχρονοι άνθρωποι. Γιατί τότε κάποιοι πρίγκιπες του δρόμου, των τζιν και όχι των κάστρων αμφισβήτησαν τις στολές και τους καθεστωτικούς καθωσπρεπισμούς. Oι πρίγκιπες αυτοί χτίζουν κάστρα ελευθερίας, ξέρετε, αυτή την παλιά ελευθερία, τη βαθιά και αληθινή, κάστρα ανθρωπιάς, κάστρα για τη διαμονή της ευημερίας και των ονείρων για ένα ιδανικό μέλλον. Οι πρίγκιπες με τα μανικετόκουμπα χτίζουν κάστρα με τούβλα και ζουν απομονωμένοι, μακριά από τους δρόμους, αλλά μηχανεύονται σχέδια για αυτούς. Για τους δρόμους που σημαδεύτηκαν με αίμα, με το θάρρος των φοιτητών, το θράσος των δωσίλογων, την αμετάκλητη προσήλωση των φασιστών στο καθεστώς, τις παροιμιώδεις διαδηλώσεις των χρόνων αυτών, τη συναδέλφωση των ανθρώπων της Ελλάδας εκείνης, όλα τα γεγονότα της επταετίας που συγκλόνισαν τη χώρα από κάθε άποψη, τις συνέπειες του αγώνα των εξεγερμένων για τις οποίες δε μετάνιωσαν ποτέ. Υπήρξαν και κάποιοι εισερχόμενοι  πρίγκιπες. Αυτοί που αυτοκλήθηκαν και αυτοαποκαλέστηκαν  εθνοσωτήρες ήρθαν από την Ευρώπη, αυτή την Ευρώπη του σήμερα που πάντα φάνταζε ως σωτηρία αλλά εν τέλει αξιώθηκε τη ρετσινιά του μεγαλύτερου υπερεθνικού οργάνου αποπροσανατολισμού, και κέρδισαν την υποδοχή των ηρώων, κλέβοντας τη θέση των αληθινών. "Θα σώσουμε την πατρίδα, θα την αλλάξουμε", "θα τον μεθύσουμε τον ήλιο σίγουρα, ναι, θα τον τρελάνουμε τον ήλιο, σίγουρα, ναι". Σκοτάδι έγινε, ολική έκλειψη. Οι μορφωμένοι του εξωτερικού επαναστατούσαν από μακριά. Αλλά επέλεξαν τη χώρα τους όταν τα δύσκολα χρόνια κόπασαν, όταν οι κραυγές σταμάτησαν στην επταετία σε μια νύχτα και άρχισε η μεταπολιτευτική θεωρία, αυτήν που οι κύριοι θα εκμεταλλεύονταν με το χειρότερο τρόπο για να κερδίσουν χρήμα, εξουσία, κύρος και υστεροφημία. Λάθος. Η μεταπολίτευση δε δίδαξε αυτό. Δίδαξε αυτά που έμειναν κρυφά πίσω από τις μεγαλοστομίες, έμειναν στα όνειρα των ανθρώπων που αντιστάθηκαν στη Χούντα, στην ιδέα που άναψε τη φλόγα για την εξέγερση κατά των συνταγματαρχών. Αφετηρία στάθηκε η πτώση της δικτατορίας και η Μεταπολίτευση και το τέρμα του φτάνει στη σημερινή συγκυβέρνηση ακροδεξιών πολιτικών, στα δείγματα ηγετών που καθορίζουν την πορεία της χώρας, πορεύτηκαν με την ιδέα της μεταπολίτευσης και προτάσσουν την Ευρώπη ως σωτήρα. Καταθέτουν στεφάνια στο Πολυτεχνείο και σκύβουν το κεφάλι σε δείγμα σεβασμού. Η αλήθεια; Τα στεφάνια ταιριάζουν στην κατάρριψη της χώρας, των ονείρων και της ιδέας, την παρερμήνευση της εξέγερσης και την έλλειψη σεβασμού σε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για μια ιδέα. Σήμερα είναι ημέρα μνήμης για τις ιδέες που γρήγορα λησμονήθηκαν, για την πορεία του μέλλοντος που έπρεπε να είναι διαφορετικό. Τα κάστρα της Ιπποκράτους, της Συγγρού, του Περισσού πέφτουν χωρίς να καταρρίπτονται. Τα αιτήματα είναι πάντα διαχρονικά, ψωμί, παιδεία, ελευθερία. Κρίση, κατάργηση του ασύλου, ατελείωτη προπαγάνδα.


Η συνέντευξη πριν 8 χρόνια στο ΒΗΜΑ, του ανθρώπου που οδηγούσε το τανκ που έριξε την πόρτα του Πολυτεχνείου, Α. Σκευοφύλαξ
http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=155079

Δείτε τις απόψεις του υποστηρικτή της σημερινής κυβέρνησης για τη Χούντα και το Πολυτεχνείο.
Πηγή: http://jungle-report.blogspot.com/

Σχόλια

  1. Με το λιοπύρι του καλοκαιριού συναντάμε ένα δένδρο γεμάτο ωραλιους καρπούς.

    Άλλοι θα κόψουν το δένδρο, θα το αφανίσουν και θα εξαλείψουν κάθε δυνατότητα να ξαναφυτρώσει.

    Άλλοι θα μαδήσουν τους καρπούς νύχτα και θα φύγουν.

    Και τέλος, άλλοι θα θαυμάσουν τους καρπούς του, αφήνοντάς τους για τον επόμενο οδοιπόρο ή για τα πουλιά. Θα φροντίσουν όμως να φυτέψουν από τα κλωνάρια του και άλλα πολλά δένδρα.

    Κάπως έτσι κυλάει η ιστορία του Νοέμβρη του '73.

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή σου μέρα!
    Και τα τρία μου φαίνονται ύπουλα γιατί κρύβουν υπονόμευση... Τελικά τίποτα δε μαθαίνουμε από το παρελθόν μας, μένουμε σ' αυτό αυτιστικά χωρίς να προχωράμε μπροστά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σχετικά με τη συνέντευξη που έδωσε αυτός ο άνθρωπος πρέπει να σου πω με μεγάλη επιοίκεια πως ίχνος ευαισθησίας δεν νιώθω. Η μεταμέλεια του φαντάζει σαν χαζό ανέκδοτο. Το τανκ που οδηγούσε σκόρπισε το θάνατο στους ανθρώπους που πάλεψαν για να μπορεί και αυτός να ζει ελεύθερος. Η πράξη του είναι ιστορικά -και όχι μόνο- ασυγχώρητη.(Με συγχωρείς για το ύφος δικαστή...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όσο για τον Καρατζαφέρη...Ζήσαμε για να δούμε τη βρωμερή φάρα του ίδιου & των ακολούθων του στο ελληνικό Κοινοβούλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. -Κ- με Κ κεφαλαίο

    Για τον άνθρωπο αυτό δεν αλλάζει ένα πράγμα: το ότι οδηγούσε το τανκ που έριξε την πόρτα του Πολυτεχνείου και αυτό είναι ιστορικά ασυγχώρητο. Καμιά φορά τα πράγματα είναι πολύπλευρα. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι η μεταμέλεια δε φτάνει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. -Κ- με Κ κεφαλαίο

    Δε σου κρύβω ότι ντρέπομαι για την τοποθέτηση ατόμων με τέτοιες ιδεολογίες σε κυβερνητικές θέσεις. Από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και τη Μεταπολίτευση φτάσαμε στο προηγούμενο στάδιο και μάλιστα στη χειρότερή του μορφή: την υπόγεια ακροδεξιά διαμόρφωση των πολιτικοκοινωνικών πραγμάτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι "Αθηναίες" της Σοφίας Κροκιδά, είναι ένα ταξίδι στον ανθρώπινο χωροχρόνο

Στη Μέσα (μας) Μάνη

Το «Ταξίδι στα Κύθηρα» είναι ένα αληθινό ταξίδι.