28 φορές όχι

Κάθε χρόνο έμενε η στρατιωτική και μαθητική παρέλαση για τα θυμόμαστε και να τιμούμε τις ηρωικές πράξεις του '40. Οι επίσημοι καταλάμβαναν "ειδικό" χώρο στα δεξιά των παρελαυνομένων και οι τελευταίοι έστρεφαν τα κεφάλια τους όταν περνούσαν από μπροστά τους σε ένδειξη σεβασμού. Με αυτόν τον τρόπο και εμείς κάναμε το καθήκον μας απέναντι σε όσους βρέθηκαν εκείνη τη στιγμή μάρτυρες των ιστορικών γεγονότων και οι πολιτικοί παίρνουν τη θέση των ηρώων και προσποιούνται ότι δεν ξεχνούν τις αξίες του έθνους και της πατρίδας. Η αλήθεια είναι ότι η αντίληψη για το περιεχόμενο των θεσμών και των αξιών έχει αλλάξει ριζικά. Την ίδια στιγμή οι περισσότεροι αμφιταλαντεύονται για τον αν πρόκειται για το 1940 ή το 1821, αν πρωταγωνιστής ήταν ο Μεταξάς ή ο Κολοκοτρώνης. Ωστόσο, υψώνουν στα μπαλκόνια τους τις ελληνικές σημαίες για να τονώσουν το πατριωτικό αίσθημα. Η ελληνικότητα του καθενός φαίνεται στα μπαλκόνια τις εθνικές επετείους; Πατριωτισμός είναι η γενναία ψήφιση από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ του πολυνομοσχεδίου για τη σωτηρία της χώρας, σύμφωνα με τον κ. Παπανδρέου. Είναι, επίσης, η καταβαράθρωση του ανθρώπινου και κοινωνικού ιστού της σύγχρονης χώρας μας για διεθνή και προσωπικά συμφέροντα, άγνωστα μέχρι στιγμής, με πρόσχημα την έξοδο από την καταστροφική οικονομική κρίση. Πάντα τις αλλαγές στα κατεστημένα, στα συστήματα, πολιτικά και κοινωνικά, που ακμάζουν και παρακμάζουν τις φέρνουν οι πολίτες. «Όταν ήρθε η 28η, δεν μπόρεσε να ιδεί ότι τότε μόνο, και όχι στις εορτές του Σταδίου, ολόκληρος ο λαός ήταν μαζί του, μαζί με την απάντηση που έδωσε στον Grazzi την αυγή. Δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι η ημέρα εκείνη δεν επικύρωνε αλλά καταργούσε την 4η Αυγούστου», είχε γράψει ο Γιώργος Σεφέρης για τον Ιωάννη Μεταξά. Το 2011 στην επέτειο εκείνου το ΟΧΙ στην καθιερωμένη παρέλαση της Θεσσαλονίκης οι θεσμοί αμφισβητούνται και δεν παίζουν  κανένα ρόλο για έναν λαό που ζητάει πολλά περισσότερα από την προσχηματική διατήρησή τους. Οι βασικές διατάξεις για την αξιοπρέπεια και την ανθρώπινη επιβίωση καταργούνται με το πέρασμα του χρόνου και των ψηφισμάτων. Οι θεσμοί είναι υγιείς και ισχυροί όταν ανανεώνονται μαζί με τις κοινωνικές διεργασίες. Ο κ. Παπούλιας θεσμικά και με την αρμοδιότητα που του δίνει το αξίωμά του υποστήριξε τις αλλαγές της κυβέρνησης Παπανδρέου. Κλήθηκε από τον πρωθυπουργό για επανειλημμένες συναντήσεις εν όψει των κρίσιμων ψηφισμάτων στη Βουλή στο Προεδρικό Μέγαρο και εκείνος ανταποκρίθηκε. Δε θα μπορούσε να αρνηθεί, ωστόσο, με τις δηλώσεις του για στήριξη στην αιματοβαμμένη προσπάθεια της κυβέρνησης να σώσει τη χώρα και στις αλλαγές που πρέπει να γίνουν έδινε σταθερή ψήφο εμπιστοσύνης στην παράδοση της χώρας μας. Πολλές φορές προσπάθησε να εξισορροπήσει τις καταστάσεις, να ηρεμήσει τα πνεύματα ανάμεσα στο λαό και την πολιτική ηγεσία και υποστήριξε την  κοινωνική συνοχή. Με τη δύναμη που του δίνει το αξίωμά του, θα έπρεπε να στεριώσει τη δημοκρατία, παίρνοντας σαφή θέση στα τεκταινόμενα της χώρας και στηρίζοντας τις κοινωνικές διεκδικήσεις ανεξάρτητα από το πολιτική του καταγωγή. Η δημοκρατία απαιτεί ανανέωση των θεσμών και των κατεστημένων που έχουν σαπίσει. Γι' αυτό και ο κ. Παπούλιας έπρεπε ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας να φανεί ανανεωτικός και ενωτικός και να μην παραπαίει ανάμεσα στα καλέσματα του πρωθυπουργού και τα κελεύσματα της κοινωνίας. Η δημοκρατία ανήκει στους ανθρώπους και πάνω απ' όλα σε αυτούς που τη βάζουν μπροστά από όλους. Ναι, είναι λυπηρές οι δηλώσεις του μετά την αποχώρησή του από την παρέλαση όσο και η ίδια η αποχώρησή του από αυτήν για τον άνθρωπο που ήταν παρών στο 40. Αυτό δεν σημαίνει ότι απαλλάσσεται από κάθε είδους κριτική για την πορεία του σήμερα. Κάποτε πρέπει να μάθουμε να ξεκολλάμε από τους τύπους και να δίνουμε βάση στην ουσία των πραγμάτων. Και η ουσία είναι ότι δεν αμαυρώθηκε η σημασία των αγώνων του 1940 και όσων αντιμετώπισαν τη γερμανική κατοχή που υπήρξε μια από τις μελανότερες στιγμές για τους ανθρώπους της χώρας μας. Η ουσία είναι ότι το τυπικό του θεσμού των παρελάσεων έγινε η αφορμή για να αναδειχθεί η κρισιμότητα μιας άλλης εποχής. Οι κοινωνικές διεκδικήσεις του σήμερα χτύπησαν την πόρτα μιας εθιμοτυπικής παρέλασης που δεν ενοχλούσε κανέναν και όλοι τιμούσαν και δόξαζαν με δάφνες. Μπορεί να ξεκίνησε από μια συγκεκριμένη ομάδα αριστερών αλλά τι μπορούμε να πούμε για αυτούς που τελικά συγκεντρώθηκαν μαζικά; Οι δυο εποχές ενώνονται και αναδεικνύεται ότι οι λαοί πάντα επιβραβεύουν τους έντιμους πολιτικούς. Δικτατορία και δημοκρατία. Τι σχετικές έννοιες! Η άρνηση ήρθε από έναν δικτάτορα που έμεινε στην ιστορία ως πατριώτης. Τουλάχιστον εκείνος αρνήθηκε.