Άξιον Εστί

Οδυσσέας Ελύτης, Μίκης Θεοδωράκης, Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Όλη η ζωή ενσαρκωμένη σε ανατριχιαστικές λέξεις, μία μουσική απέραντη που κυκλώνει όλο τον κόσμο και ενώνει τους ανθρώπους, μία φωνή ακέραιη, σταθερή και άχρονη. Το Άξιον Εστί αγγίζει τις ψυχές και συγκινεί το κορμί από τη ρίζα του. Είναι τόσο σύγχρονο και αιώνιο που συγκλονίζει. Η ελληνική δημιουργία στο ύψιστό της σημείο. Ας μη λησμονηθεί ποτέ, αποτελεί παρηγοριά στους Έλληνες. Άλλωστε, γράφτηκε σε δύσκολους καιρούς γι' αυτό και του αξίζει να παραμένει ζωντανό όσο και όπως υπάρχουμε.


Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο


Στα ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν
με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
αμαρτία μου να 'χα κι εγώ μιαν αγάπη
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο


Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης