Κ.Π. Καβάφης

Τήν κάμαρην αυτή, πόσο καλά τήν ξέρω.
Τώρα νοικιάζονται κι αυτή κ' η πλαγινή
γιά εμπορικά γραφεία. Όλο τό σπίτι έγινε
γραφεία μεσιτών, κ' εμπόρων, κ' Εταιρείες.

Α η κάμαρη αυτή, τι γνώριμη πού είναι.

Κοντά στήν πόρτα εδώ ήταν ο καναπές,
κ' εμπρός του ένα τουρκικό χαλί
σιμάτο ράφι με δυό βάζα κίτρινα.
Δεξιά όχι, αντικρύ, ένα ντολάπι με καθρέπτη.
Στή μέση τό τραπέζιόπου έγραφε
κ' η τρείς μεγάλες ψάθινες καρέγλες.
Πλάϊ στό παράθυρο ήταν τό κρεββάτι
πού αγαπηθήκαμε τόσες φορές.

Θά βρίσκονται ακόμη τά καϋμένα πουθενά.

Πλάϊ στό παράθυρο ήταν τό κρεββάτι
 ο ήλιος του απογεύματος τό 'φθανε ώς τά μισά.

...Απόγευμα η ώρα τέσσερις, είχαμε χωρισθεί
γιά μιά εβδομάδα μόνο... Αλλοίμονον,
η εβδομάς εκείνη έγινε παντοτινή.


Ο ήλιος του απογεύματος (1919)



"...Ν' αγαπηθεί ακόμη περισσότερον
η ηδονή πού νοσηρώς καί μέ φθορά αποκτάται
σπάνια τό σώμα βρίσκοντας πού αισθάνεται όπως θέλει αυτή-
πού νοσηρώς και μέ φθορά, παρέχει
μιάν έντασιν ερωτική, πού δέν γνωρίζει η υγεία..."

Απόσπασμα από μιάν επιστολή
του νέου Ιμένου (εκ πατρικίων) διαβοήτου
εν Συρακούσαις επί ασωτίς,
στους άσωτους καιρούς του τρίτου Μιχαήλ.


Ιμένος (1919)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι "Αθηναίες" της Σοφίας Κροκιδά, είναι ένα ταξίδι στον ανθρώπινο χωροχρόνο

Στη Μέσα (μας) Μάνη

Το «Ταξίδι στα Κύθηρα» είναι ένα αληθινό ταξίδι.