Παντού δεχόμαστε γροθιές. Βία από παντού. Σωματική, ψυχολογική, συναισθηματική, νοητική. Λες και σου ξεριζώνουν την ψυχή, λες και σε αφήνουν κενό, άδειο. Παρακολουθώντας ξανά και ξανά και ξανά την περιβόητη σκηνή της επίθεσης Κασιδιάρη, ταράχτηκα, ανατρίχιασα, σοκαρίστηκα. Όχι γιατί δεν περίμενα τέτοιες συμπεριφορές από άτομα τέτοιας ιδεολογίας, αλλά γιατί όταν το βλέπεις να συμβαίνει μπροστά στα μάτια σου, εύχεσαι να είχες βγει ψεύτης. Θυμάμαι όταν πήγαινα σχολείο, η ιστορία μας μάς έκανε ήρωες, κατόχους ασύλληπτων κατορθωμάτων, θύματα και καλούς γείτονες. Οι αντίπαλοι φάνταζαν κακοί, τυχοδιώκτες, θύτες και δολοφόνοι. Θυμάμαι και μια νύχτα γυρνώντας από το κέντρο και παίρνοντας το μετρό το πλήθος ατόμων διαφόρων ηλικιών που κρατούσαν δοκάρια και ελληνικές σημαίες. Αργότερα, έμαθα ότι στο Σύνταγμα οι Χρυσαυγίτες είχαν επιτεθεί σε ανθρώπους διαφορετικού χρώματος. Η ασφάλεια security του σταθμού ήταν απασχολημένη στις κλήσεις για τα ελλειπόντα εισιτήρια. Θυμάμαι την ταινία που είχα δει ...
Υπέροχο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ένα τραγούδι που μόνο "θεϊκό" χέρι θα μπορούσε να γράψει!!
Σε παραθέτει κάπου "αλλού"..!!
χμμμ... το This Love(είμαι βέβαιη)πως "κατέστρεψε" κόσμο και κοσμάκι, που πάτησε το repeat και απλά δεν μπόρεσε να σταματήσει ποτέ..
Καλησπέρεεες!!
Tόσο όμορφο και μελωδικό..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά..
Σε φιλώ..!
Alks
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω απόλυτα! Όντως, σε πάει κάπου αλλού!
Καλό βράδυ!
Lonely
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ! Είναι όντως μελωδικό και άκρως ρομαντικό! Καλό σου βράδυ!