Ayo

Supposed to be love




What's love




Maybe




Sometimes

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γιούλικα Σκαφιδά

Εικόνα
Με περίμενε πάνω σε μια μαύρη μηχανή έξω από σταθμό του μετρό. Ευγενική με γλυκό χαμόγελο, μεγάλα, όμορφα και εκφραστικά μάτια, μου άνοιξε το σπίτι της. Η Γιούλικα Σκαφιδά είναι η Μαρία του Νησιού , η Ιωάννα της καρδιάς , η Πένυ . Είναι το κορίτσι από την Καλαμάτα που μελετά τους ρόλους, κάνει σκι στον ελεύθερό της χρόνο, παίζει μουσική και ανησυχεί για τις εξελίξεις. Βραβείο Α' γυναικείου ρόλου για την ταινία Άπνοια σε σκηνοθεσία του Άρη Μπαφαλούκα. Ρόλος Έλσα. Πες μου λίγα λόγια για αυτό. Το βραβείο είναι πολύ σημαντικό γιατί είναι βραβείο κοινού. Ψήφισε ο κόσμος του περιοδικού, είναι ένα ιντερνετικό περιοδικό. Είναι σημαντικό να σε βραβεύει ο κόσμος. Αν και η ταινία εισπρακτικά δεν πήγε πολύ καλά γιατί συνέπεσε με τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας νομίζω, όμως, ότι πολύς κόσμος την είδε σε DVD μετά. Είναι η ιστορία ενός κολυμβητή και μιας ακτιβίστριας, της Έλσα, που υποδύομαι εγώ. Αυτοί οι δύο είναι ζευγάρι και βλέπουμε σε πόσο διαφορετικούς κόσμους μεγαλώνουν και πόσο δι...
Διαβάστε περισσότερα

Οι "Αθηναίες" της Σοφίας Κροκιδά, είναι ένα ταξίδι στον ανθρώπινο χωροχρόνο

Εικόνα
Εννέα γυναίκες στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ. Στην πόλη του κόκκινου, στα μωβιά δειλινά και τις γκρι μπορντούρες της αθηναϊκής ρουτίνας, ανάμεσα στη μαγεία και τον ρεαλισμό, στις λεπτές γραμμές μεταξύ ρομαντισμού/ ευαισθησίας και πραγματικότητας, οι Αθηναίες ξαναγεννιούνται, χαράσσουν ξανά τη ζωή τους, θυμούνται, επιβιώνουν και ανακαλύπτουν τη ζωή απ’ την αρχή. Με σημείο αναφοράς την Αθήνα, η Σοφία Κροκιδά, θέτει στο κέντρο των διηγημάτων της τον γυναικείο ψυχισμό και ιδεαλισμό, ιδωμένο μέσα από την αθηναϊκή παραζάλη, από τις αμέτρητες όψεις που παίρνει η πόλη που μας γοητεύει και παράλληλα μας απογοητεύει. Η μνήμη που προκαλεί πόνο, τα αστικά ερεθίσματα οξύνουν τις θύμησες και αναπόφευκτα, οι Αθηναίες προσδιορίζονται και επαναπροσδιορίζονται, μέχρι να βρουν τη δική τους απανεμιά. Η Σοφία χρειάστηκε να επιστρατεύσει μεγάλες δόσεις λυρισμού, κατασκευάζοντας με ιδιαίτερη μαεστρία τα διηγήματα που μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής. Μικρές καθημερινές ιστορίες ηρώων, μιας ατελεύτητης Αθ...
Διαβάστε περισσότερα

Βιαστείτε και πιαστείτε

Παντού δεχόμαστε γροθιές. Βία από παντού. Σωματική, ψυχολογική, συναισθηματική, νοητική. Λες και σου ξεριζώνουν την ψυχή, λες και σε αφήνουν κενό, άδειο. Παρακολουθώντας ξανά και ξανά και ξανά την περιβόητη σκηνή της επίθεσης Κασιδιάρη, ταράχτηκα, ανατρίχιασα, σοκαρίστηκα. Όχι γιατί δεν περίμενα τέτοιες συμπεριφορές από άτομα τέτοιας ιδεολογίας, αλλά γιατί όταν το βλέπεις να συμβαίνει μπροστά στα μάτια σου, εύχεσαι να είχες βγει ψεύτης. Θυμάμαι όταν πήγαινα σχολείο, η ιστορία μας μάς έκανε ήρωες, κατόχους ασύλληπτων κατορθωμάτων, θύματα και καλούς γείτονες. Οι αντίπαλοι φάνταζαν κακοί, τυχοδιώκτες, θύτες και δολοφόνοι. Θυμάμαι και μια νύχτα γυρνώντας από το κέντρο και παίρνοντας το μετρό το πλήθος ατόμων διαφόρων ηλικιών που κρατούσαν δοκάρια και ελληνικές σημαίες. Αργότερα, έμαθα ότι στο Σύνταγμα οι Χρυσαυγίτες είχαν επιτεθεί σε ανθρώπους διαφορετικού χρώματος. Η ασφάλεια security του σταθμού ήταν απασχολημένη στις κλήσεις για τα ελλειπόντα εισιτήρια. Θυμάμαι την ταινία που είχα δει ...
Διαβάστε περισσότερα