Σαν άλλοτε...

Στιγμές μιας άλλης εποχής ερέθισαν το ακουστικό μου πεδίο. Σαν να ξεσήκωσαν τη μνήμη μου και τις επιθυμίες μου για την αντιμετώπιση της δικής μας εποχής. Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια παρέα, από αυτές που κάνουν τρέλες και ζουν ξέγνοιαστα και αβίαστα τη νιότη τους. Σε αυτή την παρέα ανήκαν γυναίκες και άντρες, ερωτευμένα ζευγάρια και ελεύθερα πουλιά. Αποφάσισαν, λοιπόν, να πάνε ένα ταξιδάκι κάπου στη Στερεά Ελλάδα. Δεν είχαν κλείσει ξενοδοχείο, το άφηναν στην τύχη της τελευταίας στιγμής. Έτσι, τα έξι άτομα χώρεσαν σε δυο δωμάτια. Τις πρώτες ώρες και μέρες της διαμονής τους τις απολάμβαναν. Τα ζευγάρια δικαιολογούσαν στο ταξίδι τον έρωτά τους και οι δύο μάγκες γνώριζαν τη ζωή μιας ξένης πόλης. Τα πράγματα, όμως, αλλάζουν όταν αποφασίζουν να γευματίσουν σε ένα ρομαντικό εστιατόριο που μάλιστα συγκέντρωνε πολύ κόσμο. Το φαγητό που σερβιρίστηκε με μεγάλη καθυστέρηση τους προκάλεσε δηλητηρίαση και τα μέλη της παρέας κατέληξαν στο νοσοκομείο για να επανέλθουν στη φυσιολογική τους λειτουργία. Το ταξίδι τους τελείωσε με το πιο γευστικό και φρέσκο ψάρι που είχαν φάει μέχρι τότε. Όποτε ακούω αυτή την ιστορία γελάω με την ψυχή μου. Σε αυτό ευθύνεται ο αφηγητής που με την ικανότητά του περιγράφει γλαφυρά όλες τις λεπτομέρειες του επεισοδίου της δηλητηρίασης. Θυμούνται με χαμόγελο. Μου θυμίζει εποχές που δε χρειάζονταν πολλά για να μείνουν αξέχαστες οι στιγμές τους. Αρκούσε η ιδέα της παρέας, ο έρωτας, τα χέρια που σφίγγουν σε κάθε κίνδυνο αλλά και χαρά, οι Πρωτομαγιές στις παραλίες, οι κατασκηνώσεις και οι φωτιές στην άμμο, το απρογραμμάτιστο και το τυχαίο, οι καντάδες. Μια κυρία μου είπε ότι όποιος ενδιαφέρεται θα σε κυνηγήσει. Θυμήθηκε μαζί μου τις καντάδες κάτω από τα μπαλκόνια, τα αθώα φλερτ, τα κορίτσια που θαύμαζαν έναν γόη που δεν προσποιούνταν τον άντρα. Ξέρετε, μια κυρία περιποιημένη με πολύ γλυκό χαμόγελο. Όχι από αυτές με τις πέρλες σε αυτιά και λαιμό. Όχι. Απλή αλλά κομψή. Αλλά είναι άλλες εποχές. Περιέργως, μου προκαλούν μια νοσταλγία ενώ δεν τις έχω ζήσει. Νοσταλγία για επιστροφή στην εποχή της αλήθειας. Λέτε με την κρίση να επιστρέψουμε στην παρέα, στην ψυχή και το σώμα της; Αλλά αυτά...once upon a time.


Always somewhere από Scorpions
http://www.youtube.com/watch?v=CHQrOwV1gUw&feature=related