Απουσία

Κάποιος φωνάζει μέσα στο πολύ πλήθος που είναι συγκεντρωμένο στην πλατεία Συντάγματος. Οι φίλοι του τον συγκρατούν και τον απομακρύνουν από "το πεδίο της πρόκλησης". Η σύγκρουση των αστυνομικών δυνάμεων που προστατεύουν με σθένος την πολιτική αδυναμία αυτής της χώρας και ακόμα περισσότερο το ελληνικό κοινοβούλιο, με διαδηλωτές είναι συνηθισμένη. Πρόσφατα, μάλιστα, συνέβησαν και όλα αυτά τα γνωστά με τα δακρυγόνα, τις υπόγειες ενέργειες εναντίον των κοινωνικών κινημάτων που προέρχονται από τις δυνάμεις της τάξης και της ηθικής. Διαρκής απουσία. Πρόκειται για το ίδιο το συστημικό πλέγμα που χτυπάει και ματώνει τα άσπρα μαλλιά, τα άγρια νιάτα και τα μεσοπρόθεσμα χείλη. Οι αυταπάτες μας για τη δημοκρατία που δήθεν εδραιώθηκε, έχουν καταρρεύσει όχι γιατί το πολίτευμα είναι ανάξιο των περιστάσεων, αλλά γιατί όσοι το εκπροσωπούν δηλώνουν κατώτεροι και άσκοποι. Έχει απωλεσθεί ο σκοπός. Η κατοχή της θέσης του καθοδηγητή μιας χώρας, κατέληξε σε αυτοσκοπό. Ένας τσολιάς είναι δακρυσμένος. Μην μπερδεύεστε, τα δακρυγόνα έκαναν καλά τη δουλειά τους αλλά φοβάμαι ότι τα χημικά έβγαλαν μια αλήθεια που ο τσολιάς δεν μπορεί να εκφράσει γιατί δεν μπορεί να μιλήσει, να βήξει, να γελάσει. Αισθάνεται αλλά δεν εκφράζει. Το μοναδικό πράγμα που τον πρόδωσε ήταν τα υγρά μάτια του. Δάκρυσε για τα επεισόδια που συνεχίζουν να επιβεβαιώνουν την κατακράτηση των προσχημάτων και του σεβασμού στους πολίτες που οφείλεις να προστατεύεις, για την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου που ξεπουλά μια χώρα, για το θέατρο που παίζεται σε πολλές σκηνές, με εναλλασσόμενους ρόλους και τροφοδοτείται από τους πολιτικούς, τους ακαδημαϊκούς, τα ΜΜΕ, τους οικονομολόγους για το χρέος και την ενδεχομένη χρεοκοπία, για τις κοκορομαχίες μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, για την υποβάθμιση στο μηδέν της παιδείας. Γιατί δεν υπήρξε ένας που να έκανε λόγο δημόσια για την πραγματική διάσταση των πραγμάτων. Κι όλοι εμείς διαμαρτυρόμαστε τελικά για κάτι που στην ουσία αγνοούμε. Τελικά, νομίζω ότι η άγνοια κάνει τους ανθρώπους δυστυχισμένους και όχι η γνώση. Από πότε οι πολιτικοί φοβούνται για τη ζωή τους; Από τη στιγμή που αποκαθηλώθηκαν, που αποκαλύφθηκαν, που απογυμνώθηκαν. Φανερώθηκε η γύμνια στο χυδαίο μεγαλείο της. Η βία έχει πολλές μορφές και δεν είναι μόνο τα απειλητικά τηλεφωνήματα στους πολιτικούς. Είναι όλη αυτή η βία στην οποία μας έπνιξαν και μας αναγκάζουν να ζήσουμε. Άκουσα χθες την κα Πέμη Ζούνη να λέει ότι αναμετράται κάθε μέρα με τον εαυτό της. Αν κατανοούσαν τι βία μας ασκείται θα έπρεπε να αναμετρώνται με κάθε χτύπημα του δείκτη με τον εαυτό τους, τις τύψεις τους για τις αποφάσεις που κλήθηκαν να λάβουν θάβοντας την αλήθεια.
Πολλά χρόνια τώρα ακούγαμε τους ξένους να αναφέρονται στη χώρα μας με διθυραμβικά σχόλια. Ήλιος, θάλασσα, συρτάκι, φέτα, μουσακά, μέχρι και η ξεροκεφαλιά και το πείσμα θεωρούνταν προσόντα του ανθρώπου ή ορθότερα του Έλληνα που μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Προετοίμαζαν το έδαφος για ένα ελεγχόμενο πωλητήριο στηριζόμενοι στον τουρισμό και την ιστορία. Κερδοσκόποι στο επάγγελμα και τη θεώρηση των πραγμάτων επενδύουν στους κακούς κρατικούς χειρισμούς και αντιμετωπίζουν τη χώρα σαν πόρνη που εκδίδεται και ο νταβατζής της κλέβει το μεροκάματο. Το επιβεβαίωσε και ο κ. Γιούνκερ. Οι κύριοι αυτοί των διεθνών τραπεζών αντλούν χρήματα για ένα ανύπαρκτο χρέος. Προωθούν την επιχειρηματολογία για την τήρηση του σεβασμού στην Ελλάδα προκειμένου να πετύχουν την εθνική και οικονομική της αφαίμαξη. Για τα μάτια αυτά που στάζουν δάκρυα, αίμα και ιδρώτα.

I was born in Tunisia
I grew up in Egupt
I fought in Yemen
Now I'm sacrificing 
myself in Libya
with hopes of victory
My name is Freedom


Freedom από Jimi Hendrix
http://www.youtube.com/watch?v=qezM-Ly5dYM