Ρομαντικές καταστάσεις

Είμαι αρκετά ρομαντική για να βλέπω τα πράγματα αμιγώς ρεαλιστικά. Βλέπω τη ρεαλιστική πλευρά του θέματος με μια μεγάλη δόση δικής μου ρομαντικής αλήθειας. Οι πολίτες των πλατειών είναι κι εκείνοι ρομαντικοί. Τις γεμίζουν, χτυπούν τα χέρια τους, τα υψώνουν στο Κοινοβούλιο, ζουν σε σκηνές όσο διαρκεί αυτό το κίνημα των αγανακτισμένων, φτιάχνουν πανό, εφευρίσκουν συνθήματα. Είναι ρομαντικό να πιστεύεις ότι μπορείς να αλλάξεις το μέλλον σου, τις καταστάσεις στις οποίες αναγκάζεσαι να ζήσεις, την κοινωνία. Αντίθετα με πολλούς, πιστεύω ότι υπάρχει σύνθημα. Είναι η γενική αποδοκιμασία για ένα πολιτικό σύστημα εν πολλοίς ξαχαρβαλωμένο, το τέλος της ανοχής στην δύναμη που δίνει η εξουσία για εκμετάλλευση και κατάχρηση που υπερχρέωσε το κράτος και δε φρόντισε για την στήριξη και την ευημερία των πολιτών της. Το κίνημα καταδικάζει όλο το πολιτικό σύστημα και όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, γι' αυτό και δε βρίσκεται κάτω από το καπέλο συγκεκριμένου κόμματος. Αυτό δε σημαίνει ότι στερείται ιδεολογίας ή υπόστασης. Ας μην ξεχνάμε ότι οι εποχές αλλάζουν, οι επαναστάσεις και οι αλλαγές στις κοινωνικές καταστάσεις συμβαίνουν όταν όλοι οι πολίτες συμφωνούν στο ότι διαφωνούν με τις πολιτικές της χώρας τους, τα κοινωνικά δικαιώματα, το πολιτικό σύστημα που διαγωνίστηκε αλλά κρίθηκε ανάξιο στις περιστάσεις και τους καιρούς. Σε αυτό το σημείο ακριβώς δε χρειάζεται η καπέλωση των κομμάτων, αυτή γίνεται προσπάθεια να αποφευχθεί. Ίσως να είναι μια νέα μορφή επανάστασης, διαμαρτυρίας, αγανάκτησης ή διαφωνίας που θα οδηγήσει σε ένα νέο σύστημα. Ποιος το ξέρει στ' αλήθεια; Συνήθως ο αυθορμητισμός ήταν αυτός που έφερνε τα πάνω κάτω και οι εξελίξεις καθόριζαν την πορεία της διαμαρτυρίας. Αλλά αυτή είναι η ρομαντική πλευρά του ζητήματος.
Η πραγματικότητα δείχνει ότι μια ενδεχόμενη ανατροπή της κυβέρνησης θα κάνει πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά και κυβέρνηση τη Ν.Δ., η οποία θα συνεχίσει τη μνημονιακή πολιτική. Καμία αλλαγή συνεπώς. Μια απροσδόκητη ανατροπή θα είναι ο σχηματισμός κάποιας κυβέρνησης που θα αρνηθεί τους όρους δανεισμού και θα θέσει τη χώρα σε πτώχευση. Οι πολίτες δε θα πληρώνονται για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, οι καταθέσεις-όσες υπάρχουν ακόμα- των πολιτών θα εξαφανιστούν και το εθνικό νόμισμα θα είναι και πάλι η δραχμή. Το ενδεχόμενο να μείνουμε στο Μνημόνιο, την Ε.Ε, το ευρώ και να ζούμε σε συνθήκες δραχμής με ξεπληρωμένα τα χρέη μας προς την Ευρώπη, είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Αν είναι να έρθει μια αλλαγή που ούτε εμείς δε θα την πιστεύουμε ας είναι! Είναι καλοδεχούμενη, αλλά το αντέχουμε; Αντέχουμε την ιδέα της πτώχευσης, όταν είχαμε συνηθίσει το i-phone ή το μανικιούρ, για τις κοκέτες; Και αν τα αντέχουμε όλα αυτά, δε θα πρέπει να εξαφανιστεί το κίνημα των αγανακτισμέων ή να κουραστεί. Αυτός είναι ένας διαρκής αγώνας με το τι πραγματικά επιθυμούμε από και για τους εαυτούς μας. Γιατί η κοινοβουλευτική αντιπροσώπευση είναι ο καθρέπτης μας. Ας συνεχίσει το κίνημα, λοιπόν, με περισσότερο παλμό, γιατί η αλήθεια είναι ότι του λείπει λίγος.
Τα περιστατικά "επίθεσης" στους πολιτικούς καταδικάστηκαν. Έσπευσαν όλοι να εναντιωθούν στη βία, να δηλώσουν υπέρμαχοι της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού. Δηλαδή η βία είναι μόνο σωματική; Η ανεργία των νέων, οι εξευτελιστικοί μισθοί, τα ρουσφέτια, τα σκάνδαλα, το μισό του ποσού των χρηματοδοτήσεων που εξαφανίζονταν για να μένουν ανολοκλήρωτοι δρόμοι και να μετρούμε χιλιάδες τροχαία ατυχήματα δεν είναι βία; Μόνο τα γιαούρτια και οι μούτζες θεωρούνται βία; Εννοείται ότι σύσσωμοι οι βουλευτές βγήκαν να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και να επικαλεστούν την αρχή της δημοκρατίας. Μα στ' αλήθεια πιστεύουν ότι υπάρχει;
Όσο κι αν διχάζομαι ανάμεσα στο ρομαντισμό και το ρεαλισμό πιστεύω στη δύναμη που έχει ένας λαός ενωμένος, πιστεύω στο δειλό ακόμα κίνημα των αγανακτισμένων, πιστεύω στην ανάγκη να αλλάξει κάτι, πιστεύω στη διεκδίκηση των ονείρων μας και της ζωής μας έστω κι αν τελικά δεν καταλήξει κάπου. Μέσα από αυτά θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, είναι μία έλλειψη και αυτή!

Σας παραθέτω μια λίγο διαφορετική αλλά ενδιαφέρουσα άποψη του Γκάζμεντ Καπλάνι.
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=405448&h1=true
Και άλλη μία του Πάσχου Μανδραβέλη.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_151_07/06/2011_444875 

Σχόλια

  1. Καλησπέρα και νάσαι καλά.
    *Πάντα η ελπίδα κινεί τις προσπάθειες μας για κάτι καλύτερο...
    Ας ελπίσουμε να βαδίσουμε μπροστά*...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. φυσικά και βία δεν είναι μόνο η σωματική. όλα τούτα που μας εξανάγκασαν να ζήσουμε είναι χείριστη ομαδική μορφή βίας!

    και κάτι ακόμα ο ρεαλισμός και η λογική είναι απαραίτητη. όμως οι επαναστάσεις, από ρομαντικούς και ουτοπιστές γίνανε!

    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όλα εύλογα ερωτήματα, φίλη μου. έχει κουραστεί το μυαλό μου τις τελευταίες μέρες να σκέφτομαι το 'μετά'. Ξέρεις, όμως, καμιά φορά η αγανάκτηση μπορεί να φέρει απλά πολιτική ωρίμανση και όχι απαραίτητα πολιτική αλλαγή. Ίσως μέσω όλων αυτών απλά να μάθουμε να είμαστε πιο απαιτητικοί και λιγότερο ελαστικοί με αυτούς που κυβερνούν και αντιπολιτεύονται. ίσως μέσω αυτού να μάθουμε να ψάχνουμε και να ρωτάμε παραπάνω, και αυτό από μόνο του δεν είναι λίγο. Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Fotis

    Καλησπέρα και σε σένα! Η ελπίδα είναι πολύ σημαντική, από αυτή πορευόμαστε και από αυτή εμπνεόμαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ

    Όπως τα λες είναι! Η βία δεν είναι μόνο σωματική, είναι συναισθηματική, ψυχολογική και νοητική! Χρειάζεται ο ρομαντισμός σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, πόσω δε μάλλον στις επαναστάσεις!

    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. anidifranco

    Η αλήθεια είναι ότι η πολύ σκέψη σε τρελαίνει! Χρειάζεται και μια μικρή δόση τρέλας και όμορφων στιγμών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αδιαφορούμε. Η αλήθεια είναι ότι αυτό που λες δεν το είχα σκεφτεί. Μπορεί όντως να γίνουμε απλά πιο απαιτητικοί. Εγώ ελπίζω στην πιο ρηξικέλευθη επιλογή, την ανατροπή!

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μια πρόταση τεχνική με αγάπη...
    Στη φάτσα του μπλόγκ δεν είναι απαραίτητο να αναρτείς όλο το κείμενο...σου καταλαμβάνει χώρο πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ναι, έχεις δίκιο, απλά δεν έχω ψάξει ακόμη πώς να παραπέμπω σε ολόκληρο το κείμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλημέρα και καλή εβδομάδα Χρυσάνθη.
    Μπορώ να σε βοηθήσω αν θέλεις...
    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι "Αθηναίες" της Σοφίας Κροκιδά, είναι ένα ταξίδι στον ανθρώπινο χωροχρόνο

Στη Μέσα (μας) Μάνη

Το «Ταξίδι στα Κύθηρα» είναι ένα αληθινό ταξίδι.