Μποφόρ

Ζούμε σε μια σεισμογενή χώρα και τον τελευταίο καιρό φαίνεται να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια μας. Έχει σημασία αν η κυβέρνηση που εξελέγη το 1981 ήταν η πρώτη δημοκρατική κυβέρνηση; Έχει σημασία μόνο για την ιστορία. Ο κ. Πάγκαλος είναι αναμφισβήτητα πολύ έξυπνος πολιτικός και σίγουρα ακόμα πιο αυθόρμητος άνθρωπος. Τα τανκς προηγήθηκαν της κυβέρνησης Α. Παπανδρέου και οι πολίτες έδωσαν στη χώρα την ευκαιρία για δημοκρατία. Σήμερα ο α' αντιπρόεδρος της κυβέρνησης επικαλέστηκε τα τανκς την ίδια ώρα που ο λαός βρίσκεται στους δρόμους και καταψηφίζει την κυβέρνηση και την πολιτική που ασκεί. Είναι προκλητικό να μιλάς δημόσια για συμπεριφορές και υποθέσεις που πιθανόν να εντείνουν το ήδη αρνητικό κλίμα. Ο πρωθυπουργός προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ εν όψει της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου επιδιώκουν να κατευνάσουν τα πνεύματα. Ευτυχώς που ο κ. Μόσιαλος δεν κατέφυγε στο γνωστό δε σχολιάζω τις θέσεις άλλων πολιτικών και έδωσε μια απάντηση. Στην πιο δημοκρατική χώρα του κόσμου, τουλάχιστον σε αυτήν που μας πότισαν με το επιχείρημα της πιο δημοκρατικής, μας στιγμάτισαν λες και δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την φάκα αυτή, εκμεταλλευτήκαμε την έννοια αυτή και με το πρόσχημα της ελευθερίας του λόγου, καταφύγαμε στο λαϊκισμό και στο συλλογικό συναισθηματισμό, ξέρετε, εκείνο που επιστρατεύουν μερικοί για να καταπραΰνουν τις μάζες, έτσι μας αντιμετωπίζουν, και να δικαιολογήσουμε τα κακώς κείμενα, να απαλύνουμε τις τύψεις μας. Τα τανκς κάποτε νικήθηκαν από ένα πλήθος οργισμένο, λιγότερο οργισμένο από το σημερινό. Τότε δεν είχαν τίποτα, τώρα είχαν και τα έχασαν. Τα τανκς υπάρχουν ήδη εκεί όπου οι νέοι ψάχνουν εναγωνίως για τον Άμλετ της Σελήνης, για το μέλλον που τους υποσχέθηκαν και για αυτό που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις. Υπάρχουν ακόμη στην καταστροφή του περιβάλλοντος, στα στημένα παιχνίδια, στα ρουσφέτια, στα δις που μοιράζονται σε δύο πόδια, στους έγχρωμους που αντιμετωπίζονται ως έγχρωμοι και όχι ως υποψήφιες μονάδες δημιουργίας, στους φτωχούς του τρίτου κόσμου και στα παιδιά των φαναριών, στην αδιαφορία της Δύσης για την εξαθλίωση των ανθρώπων, στην εκμετάλλευση και την απανθρωπιά, στην κενότητα και την επιφάνεια. Η χειρότερη δικτατορία, φίλοι μου, είναι αυτή της ψυχής. Πώς γίνεται στην πιο δημοκρατική χώρα να είναι απαραίτητος ο στρατός για την επιβολή της τάξης; Ο στρατός βρίσκεται ήδη ανάμεσά μας αναμεμειγμένος με χιλιάδες Αγανακτισμένους. Όταν τα τανκς, λοιπόν, πέσουν, κατά τον κ. Πάγκαλο όταν έρθουν, ίσως ελευθερωθούν οι ψυχές και ο τόπος από τα προσχήματα. Μπορεί τότε να αναζητούνται οι καταθέσεις αλλά τώρα αναζητούνται τα ήδη κομμένα χρήματα από τους κόπους της εργασίας, από τους φόρους που προστίθενται συνεχώς σε αγαθά, από τη μείωση της αξίας της εργασίας. Στο σημείο που είμαστε, η αποφυγή της χρεοκοπίας θα γίνει με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου αλλά η κυβέρνηση θα μπορούσε να είχε χειριστεί καλύτερα το διαπραγματευτικό της χαρτί με την Ευρώπη. Θα μπορούσε να είχε διεκδικήσει το χρέος της Γερμανίας προς τη χώρα μας, που είναι πολύ μεγαλύτερο από το δικό μας χρέος και φυσικά θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί την οικονομική αδυναμία της χώρας μας ως σοβαρό κίνδυνο για την σταθερότητα του ευρώ και της ευρωπαϊκής κοινότητας. Τέλος, θα μπορούσε να διεκδικήσει καλύτερους όρους και να προστατεύσει τους χαμηλόμισθους, τους συνταξιούχους και τους νέους. Αντίθετα, τους φόρτωσε με έμμεσους φόρους και όχι μόνο βέβαια. Αυτό θα ήταν αληθινή δημοκρατία των πολιτών. Αλλά ας περιμένουμε να τα βρούνε πρώτα στο ΠΑΣΟΚ μεταξύ τους, γιατί όπως φαίνεται προβλέπονται πολλά μποφόρ ακόμη και όχι τίποτα άλλο, θα είμαστε και ανεμοδαρμένοι εκτός από σεισμογενείς.