Δυστυχώς εψηφίσαμεν

Υπήρχε καμία περίπτωση να μην υπερψηφιζόταν σήμερα το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής στήριξης; Στήριξης! Στην ουσία ξέρετε τι πραγματοποιήθηκε σήμερα; Εμείς στηρίξαμε τους έξωθεν παράγοντες. Τους επενδυτές, το ευρώ, την Ε.Ε., την ευρωπαϊκή οικονομία, την παγκόσμια οικονομία, τη Μέρκελ, τον Ομπάμα, τα ορθάδικα της πλατείας Βικτωρίας, τα εισιτήρια των κινέζικων εταιριών. Εμείς σήμερα σώσαμε την αξία του ευρώ έναντι του δολαρίου και εμείς σήμερα καταφέραμε να αποφύγει η παγκόσμια οικονομία το ντόμινο της χρεοκοπίας. Μιας χρεοκοπίας με πολλαπλές και εμβριθείς διαστάσεις. Χρεοκοπία οικονομική, ηθική, αξιοπρέπειας και συντήρησης μιας ένωσης που η δύναμή της αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων, χρεοκοπία του χρηματοπιστωτικού και πολιτικού συστήματος παγκοσμίως. Τούτη την ώρα που σας γράφω, ακούγονται από το διπλανό δωμάτιο, οι απευθείας μεταδόσεις από τα γεγονότα στο Σύνταγμα. Οι εκθέτες παρλάρουν απερίγραπτα: ειρηνική διαδήλωση, αμαύρωση της πορείας, κάποιοι ανεγκέφαλοι κουκουλοφόροι, γνωστοί-άγνωστοι, αντιεξουσιαστές, αναρχικοί (άκουσον άκουσον, καμία σχέση δεν έχει η ιδέα του αναρχισμού με τις προβοκάτσιες και την εναντίωση στην διαμαρτυρία). Τούτη η χρεοκοπία συντελείται ήδη και επεκτείνεται πέρα από το γαλάζιο και το άσπρο. Χαϊδεύει τις μέχρι πρότινος κρατικές υπηρεσίες, τα ελληνικά βουνά και τις τράπεζες, τις θάλασσες με τα ταβερνάκια, τον Παρθενώνα που χτίστηκε με όλη την τραγικότητα και την κωμικότητα της αρχαίας εποχής και με την ίδια τραγικότητα σήμερα ξεπουλιέται. Γιατί είναι τραγικό να μην μπορείς να πληρώσεις μισθούς και συντάξεις και είναι επίσης, τραγικό να μην μπορείς να ζεις στη χώρα που μέχρι πρότινος μεγάλωσες και έμαθες. Αν ζούσε σήμερα ο Σωκράτης, θα έφταναν τα 155 ναι για να πιει με δική του πρωτοβουλία το κώνειο. Δεν υπάρχει νομιμοποίηση της πλειοψηφίας με 5 παραπάνω ψήφους ενώ περίπου το μισό του Κοινοβουλίου καταψηφίζει το μεσοπρόθεσμο. Θα αποτελούσε πρόκληση αν σύσσωμο το ελληνικό κοινοβούλιο υπερψήφιζε και συμφωνούσε με την άρδην αλλαγή της Ελλάδας και θα συναγωνιζόταν η Δημοκρατία με την ίδια την ουσία της αν οι διαφωνούντες, οι υψίφωνες ή και μπάσες φωνές που ξεχώριζαν μέσα στη χορωδία των 300, δε θα δέχονταν τις "συνέπειες" της χαρισματικής φωνής τους, για την ψήφο που επέβαλλε η συνείδησή τους. Συμπεραίνω ότι η Ελλάδα έχει μείνει στους αρχαίους χρόνους, όταν οι συνθήκες και οι άνθρωποι απογοήτευαν τους φιλοσόφους, τους πνευματικούς ανθρώπους και η δημοκρατία έψαχνε να αυτοχρησθεί. Μα η Δημοκρατία είναι οι άνθρωποι, η αξιοπρέπεια που νοηματοδοτεί την ύπαρξή τους. Είναι η ελευθερία των κινήσεων για να βρει ο άνθρωπος τα όριά του και μέσα σε αυτά να δρα και να συμπεριφέρεται. Όμως, αυτά τα όρια αναιρέθηκαν και σβήστηκαν από το χάρτη και η περιοχή που ονομάζεται Ελλάδα θα μετατραπεί σε ένα απέραντο μπακαλομάγαζο με προσφορές για την καλύτερη αγορά και φυσικά με τους πολίτες μιας κατοχικής μιζέριας και φτώχειας, σαν σε φιλανθρωπική ανάγκη. Υποτίμηση της ζωής και του επιπέδου της ανάπτυξης και των κοινωνικών κατακτήσεων. Όχι υποτίμηση της οικονομίας και επιστροφή στη δραχμή. Δεν ξέρω τι πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στη χρεοκοπία και την μακροπρόθεσμη και όχι μεσοπρόθεσμη υποθήκη της χώρας μου. Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν πρόλαβα να χρωστάω και πόσω μάλλον δεν οφείλω ούτε κι εγώ ούτε και τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου για πισίνες στις οποίες δεν κολύμπησα. Δεν επένδυσα σε αυτές αλλά στις θάλασσες που θα απολάμβανα, στο οξυγόνο που θα ρουφούσα και στα όνειρά μου που θα έσφιγγα και με αυτά θα πρόσθετα λίγο από το δικό μου οξυγόνο στο Σύμπαν. Αλλά όπως και να 'χει με ή χωρίς χρεοκοπία, με ή χωρίς μεσοπρόθεσμο διανύουμε ήδη ρετρό καταστάσεις. Δε λέω, ρομαντικό αλλά και αυτιστικό και σαδιστικό παράλληλα...