sometimes



James


sometimes when 
I look deep in your eyes
I swear I can see your soul

Για τις φορές που τα χέρια ενώνονται ψηλά και ο ένας μπορεί να δει την ψυχή του άλλου!

Σχόλια

  1. Παναγιώτα Κ.6 Ιουνίου 2011 στις 1:20 μ.μ.

    Ωραίες αυτές οι στιγμές, ακόμη κι αν αυτό που βλέπεις δεν είναι αυτό που θα'θελες, γιατί σίγουρα θα υπάρξουν κι άλλες που θα δεις και περισσότερα απ' όσα προσδοκούδες :-)
    Στην οπτική και ουσιαστική επικοινωνία λοιπόν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Alks--Anna6 Ιουνίου 2011 στις 1:21 μ.μ.

    Τέλειο τραγούδι,μου αρέσει πααάρα πολύ!!

    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ6 Ιουνίου 2011 στις 11:42 μ.μ.

    Σπάνιες, άγιες στιγμές…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΧΡΥΣΑΝΘΗ7 Ιουνίου 2011 στις 9:17 π.μ.

    Παναγιώτα

    Ωραίες είναι οι στιγμές όπου το πλήθος γίνεται μονάδα και ενώνονται οι φωνές. Η επικοινωνία έρχεται από κει που δεν το περιμένεις... Σε όσα έχουν ουσία και αξίζουν, λοιπόν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΧΡΥΣΑΝΘΗ7 Ιουνίου 2011 στις 9:20 π.μ.

    Alks

    Μμμ, είναι πολύ όμορφο τραγούδι!

    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΧΡΥΣΑΝΘΗ7 Ιουνίου 2011 στις 9:23 π.μ.

    ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ

    Όντως! Σε προσωπικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο τέτοιες στιγμές μοιάζουν να συνθλίβουν τη μοναξιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ελενίτσα μου...7 Ιουνίου 2011 στις 12:59 μ.μ.

    Τα λόγια είναι περιτά όταν η καρδιά πάλεται ξυπνά...και μας χαϊδεύει απαλά, στα όνειρα μας σεργιανά!..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ελενίτσα μου...7 Ιουνίου 2011 στις 1:03 μ.μ.

    Ρύθμισε την ώρα στο μπλοκάκι σου...Χρυσάνθη...
    Αν θές βοήθεια στείλε μου e-mail.
    Ευχαριστώ για την καλοπροαίρετη υπόδειξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΧΡΥΣΑΝΘΗ10 Ιουνίου 2011 στις 3:55 π.μ.

    Ελενίτσα μου...


    Όταν η καρδιά μιλά, δύσκολα η λογική τη σταματά!

    Υπάρχει, όντως, ένα θεματάκι με την ώρα, αλλά δε βρίσκω άκρη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γιούλικα Σκαφιδά

Εικόνα
Με περίμενε πάνω σε μια μαύρη μηχανή έξω από σταθμό του μετρό. Ευγενική με γλυκό χαμόγελο, μεγάλα, όμορφα και εκφραστικά μάτια, μου άνοιξε το σπίτι της. Η Γιούλικα Σκαφιδά είναι η Μαρία του Νησιού , η Ιωάννα της καρδιάς , η Πένυ . Είναι το κορίτσι από την Καλαμάτα που μελετά τους ρόλους, κάνει σκι στον ελεύθερό της χρόνο, παίζει μουσική και ανησυχεί για τις εξελίξεις. Βραβείο Α' γυναικείου ρόλου για την ταινία Άπνοια σε σκηνοθεσία του Άρη Μπαφαλούκα. Ρόλος Έλσα. Πες μου λίγα λόγια για αυτό. Το βραβείο είναι πολύ σημαντικό γιατί είναι βραβείο κοινού. Ψήφισε ο κόσμος του περιοδικού, είναι ένα ιντερνετικό περιοδικό. Είναι σημαντικό να σε βραβεύει ο κόσμος. Αν και η ταινία εισπρακτικά δεν πήγε πολύ καλά γιατί συνέπεσε με τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας νομίζω, όμως, ότι πολύς κόσμος την είδε σε DVD μετά. Είναι η ιστορία ενός κολυμβητή και μιας ακτιβίστριας, της Έλσα, που υποδύομαι εγώ. Αυτοί οι δύο είναι ζευγάρι και βλέπουμε σε πόσο διαφορετικούς κόσμους μεγαλώνουν και πόσο δι...
Διαβάστε περισσότερα

Στη Μέσα (μας) Μάνη

Εικόνα
Επειδή τα ημίμετρα δε χωρούν στις μεγάλες αγάπες, τη Μάνη ή θα τη λατρέψεις ή θα τη μισήσεις. Η εξάμηνη παραμονή μου στη βασίλισσα της Λακωνίας, μου άφησε χαμόγελο, λαχτάρα για επιστροφή και αυτονόητη πρόταση για απόδραση σε γνωστούς και φίλους. Θα χρειαστεί να οδηγήσετε για περίπου 3,5 ώρες από την Αθήνα και το εξαιρετικό οδικό δίκτυο, τουλάχιστον μέχρι τη Σπάρτη, είναι βασικά συστατικά που κάνει την απόφαση να την επισκεφτεί κανείς, ευκολότερη. Στις αποσκευές δεν απαιτούνται πολλά, αλλά αρκετή όρεξη και σωστός προγραμματισμός για όσα επιθυμείτε να ρουφήξετε από αυτόν τον τόπο με την ιδιαίτερη ομορφιά. Στον απέραντο αυτοκινητόδρομο που θα ακολουθήσετε μέχρι να φτάσετε στον τελικό προορισμό, δεν υπάρχει περίπτωση να αισθανθείτε μοναξιά, γιατί σταθεροί συνοδοιπόροι είναι η πράσινη πανδαισία κατά μήκος, μπερδεμένη με ορεινούς όγκους, ιδιαίτερα όσο πλησιάζετε στον επιβλητικό Ταΰγετο και η άγουρη μυρωδιά της ελιάς, που έχει ποτίσει τη μανιάτικη γη και στα σίγουρα θα κάνει το στέρνο σας ν...
Διαβάστε περισσότερα

Οι "Αθηναίες" της Σοφίας Κροκιδά, είναι ένα ταξίδι στον ανθρώπινο χωροχρόνο

Εικόνα
Εννέα γυναίκες στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ. Στην πόλη του κόκκινου, στα μωβιά δειλινά και τις γκρι μπορντούρες της αθηναϊκής ρουτίνας, ανάμεσα στη μαγεία και τον ρεαλισμό, στις λεπτές γραμμές μεταξύ ρομαντισμού/ ευαισθησίας και πραγματικότητας, οι Αθηναίες ξαναγεννιούνται, χαράσσουν ξανά τη ζωή τους, θυμούνται, επιβιώνουν και ανακαλύπτουν τη ζωή απ’ την αρχή. Με σημείο αναφοράς την Αθήνα, η Σοφία Κροκιδά, θέτει στο κέντρο των διηγημάτων της τον γυναικείο ψυχισμό και ιδεαλισμό, ιδωμένο μέσα από την αθηναϊκή παραζάλη, από τις αμέτρητες όψεις που παίρνει η πόλη που μας γοητεύει και παράλληλα μας απογοητεύει. Η μνήμη που προκαλεί πόνο, τα αστικά ερεθίσματα οξύνουν τις θύμησες και αναπόφευκτα, οι Αθηναίες προσδιορίζονται και επαναπροσδιορίζονται, μέχρι να βρουν τη δική τους απανεμιά. Η Σοφία χρειάστηκε να επιστρατεύσει μεγάλες δόσεις λυρισμού, κατασκευάζοντας με ιδιαίτερη μαεστρία τα διηγήματα που μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής. Μικρές καθημερινές ιστορίες ηρώων, μιας ατελεύτητης Αθ...
Διαβάστε περισσότερα