Μη σταματάς

Κλαίω για τα φεγγάρια σε έκλειψη
Κλαίω για τις χαμένες ζωές
Για τα όνειρα που θρυμματίστηκαν
Για τα λουλούδια που μαραίνονται
Κλαίω για για τον ήλιο που δε βγαίνει πια
Για τη βροχή που δε μυρίζει
Για την ελπίδα που τοποθετήθηκε στη δύση του ορίζοντα
Κλαίω για τους τοίχους που άδειασαν
Για τα φώτα που έσβησαν
Για την αξιοπρέπεια που δεν ανεχόμαστε
Κλαίω για τα χέρια που κατεβαίνουν 
Για τα δάχτυλα που δεν υποδεικνύουν 
Για τους άδειους δρόμους
Κλαίω για τις μουντές πλατείες
Για τις μουσικές που σταμάτησαν
Για τα χρώματα που ξεθώριασαν
Κλαίω για το μίσος
Για την υποταγή του σώματος στις παραισθήσεις
Για την παράδοση των κέντρων στη μοίρα τους
Κλαίω για τον απόλυτο αυτοπροσδιορισμό των αποκέντρων
Για την εύρεση της λήθης
Για την ομορφιά της φύσης που γερνάει
Κλαίω για τις θάλασσες που τραβιούνται
Για τα κεριά που σβήνουν
Για τα χέρια που δε σφίγγουν πια
Κλαίω για τα μάτια που δεν ανταμώνουν
Για τις ψυχές που δεν ταυτίζονται
Για τη σχετικότητα του ανθρωπισμού
Κλαίω για τη μετριότητα
Για την έλλειψη
Για το σκοτάδι
Κλαίω για τους ανέμους που δυναμώνουν
Για τον αέρα που δεν ανανεώνεται
Για την αδικία
Κλαίω για τους απελπισμένους
Για τους δυστυχισμένους
Για τους άρρωστους
Κλαίω για αυτούς που ζητούν έλεος
Μα πιο πολύ για αυτούς που δεν το δίνουν
Για όσους δεν ακούν
Κλαίω για αυτούς που δε βλέπουν
Για όσους δε μυρίζουν
Για αυτούς που δε χορεύουν
Κλαίω για όσους δεν κλαίνε
Για τους χτύπους που ηρεμούν
Και για εκείνους που συνεχίζουν ασταμάτητα, αδυσώπητα
Κλαίω για ό,τι δεν ειπώθηκε
Για ό,τι ειπώθηκε ερήμην μου
Για αυτά που πέρασαν ανεπιστρεπτί
Κλαίω για την ψεύτικη ανωτερότητα των ανθρώπων
Για την πίστη που χάθηκε
Για τη δύναμη που έχει ένα δάκρυ και ποτέ δεν γαργαλάει το μάγουλο
Κλαίω για τον κόσμο των δύο χεριών που γκρεμίστηκε
Για το φόβο
Για τα χαμόγελα που κρύφτηκαν
Κλαίω για τις σκέψεις που καταλήγουν στο μηδέν
Για τις 10 εντολές που όλοι υποκλίθηκαν μα κανείς δεν πίστεψε
Για το κενό
Κλαίω για το νερό και το κρασί που ανακατεύονται
Για την ποιότητα που χάθηκε
Για τις κουρτίνες που τραβήχτηκαν
Κλαίω για τις στοιχειωμένες μοναξιές
Για τα ταξίδια της πλώρης που έμειναν λόγια
Για τις αναμνήσεις που δεν επαναλαμβάνονται
Κλαίω για το μηδέν
Για το τίποτα
Για τη σιωπή

Σχόλια

  1. "Κλαίω
    .....
    Για την εύρεση της λήθης"

    και για όσα δεν θα ειπωθούν ποτέ.

    Καληνύχτα Χρυσάνθη
    Θανάσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτά που δε θα ειπωθούν ποτέ είναι τρομακτικά άδικο...
      Καλησπέρα!

      Διαγραφή
  2. Για όλα...για όλους..

    κλαίω..
    ..τι κι αν..

    Καλημέρα καλή μου Χρυσάνθη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλαιω για μια ομορφη κοπέλα με το όνομα ελπίδα..
      ηταν πολυ δυνατο.
      Καλό Μήνα

      Διαγραφή
    2. Σ' ευχαριστώ! Η ελπίδα ξεθωριάζει σιγά σιγά. Κρίμα!
      Καλό μήνα!

      Διαγραφή
  3. Κλαίω (...)για τους χτύπους που ηρεμούν
    Μέ ἄγγιξε ὁ στίχος, γιατί, θάναι πικρό νά ἠρεμἠσουν οι χτῦποι τῆς καρδιᾶς, πού προκαλοῦνται ἀπό ἀναμνήσεις, ἀπό πρόσωπα πού ἀγαπήθηκαν καί πού ἀγαπιοῦνται -ἴσως- ἀκόμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σ' ευχαριστώ για την παρουσία και το σχόλιό σου!
    Είναι πικρό και λυπηρό όταν σταματούν οι χτύποι...
    Να έχεις ένα καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι "Αθηναίες" της Σοφίας Κροκιδά, είναι ένα ταξίδι στον ανθρώπινο χωροχρόνο

Στη Μέσα (μας) Μάνη

Το «Ταξίδι στα Κύθηρα» είναι ένα αληθινό ταξίδι.