Το γράμμα

Ξέρω ότι δεν μπορώ να σε πείσω ότι αυτό δεν είναι κάποιο κόλπο τους. Αλλά δε με νοιάζει. Είναι από μένα. Με λένε Βάλερι. Δε νομίζω ότι θα ζήσω πολύ ακόμη και ήθελα σε κάποιον να πω για τη ζωή μου. Είναι η μόνη αυτοβιογραφία που θα προλάβω να γράψω και, Θεέ μου, τη γράφω πάνω σε χαρτί τουαλέτας. Γεννήθηκα στο Νότινγκχαμ, το 1985. Δε θυμάμαι τα παιδικά χρόνια αλλά θυμάμαι τη βροχή. Η γιαγιά μου είχε μια φάρμα στο Τοτλμπρουκ και μου έλεγε ότι ο Θεός υπάρχει μέσα στη βροχή. Μετά το δημοτικό με εξετάσεις μπήκα σε Γυμνάσιο Θηλέων. Στο σχολείο ερωτεύτηκα πρώτη φορά. Την έλεγαν Σάρα. Μ' άρεσαν οι καρποί των χεριών της. Ήταν πανέμορφοι. Νόμιζα θ' αγαπιόμασταν για πάντα. Θυμάμαι η δασκάλα μάς είπε πως αυτό είναι μια φάση που όλα τα κορίτσια ξεπερνάνε μετά την εφηβεία τους. Η Σάρα το ξεπέρασε. Εγώ, όχι. Το 2002, ερωτεύτηκα μια κοπέλα που την έλεγαν Κριστίνα. Τότε το είπα στους γονείς μου. Δε θα μπορούσα να το καταφέρω χωρίς τη στήριξη της Κρις. Ο πατέρας δε με κοίταζε. Μου είπε να φύγω και να μην ξαναγυρίσω. Η μητέρα δεν είπε τίποτα. Απλά τους είχα πει την αλήθεια. Ήταν τόσο κακό αυτό; Η αξιοπρέπειά μας χάνεται εύκολα, όμως μόνο αυτή έχουμε. Είναι το πιο μικρό μας κομματάκι. Κι όμως μέσα σ' αυτό είμαστε ελεύθεροι. Πάντα ήξερα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Το 2015 έπαιξα στην πρώτη μου ταινία "Σπίτια από αλάτι". Ο πιο σημαντικός ρόλος στη ζωή μου, όχι για την καριέρα μου αλλά γιατί εκεί γνώρισα τη Ρουθ. Όταν πρωτοφιληθήκαμε κατάλαβα ότι δε θα φιλούσα ποτέ άλλο στόμα. Μετακομίσαμε σ' ένα μικρό διαμέρισμα στο Λονδίνο. Φύτεψε Σκάρλετ Κάρσονς για μένα στη ζαρντινιέρα του παραθύρου κι έτσι το σπίτι μας μύριζε πάντα τριαντάφυλλα. Ήταν τα ωραιότερα χρόνια της ζωής μου. Αλλά ο πόλεμος στην Αμερική χειροτέρεψε και τελικά ήρθε στο Λονδίνο. Μετά απ' αυτό δε συνέβη τίποτε καλό. Για κανέναν. Θυμάμαι πώς άρχισε να αλλάζει το νόημα των λέξεων. Σπάνιες λέξεις όπως "παράπλευρος" και "παράδοση" έγιναν φοβερές ενώ "γοτθικός" και "Άρθρα Υποταγής" απέκτησαν δύναμη. Θυμάμαι που το "διαφορετικός" έφτασε να σημαίνει "επικίνδυνος". Ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μας μισούν τόσο πολύ; Συνέλαβαν τη Ρουθ την ώρα που ψώνιζε φαγητό. Δεν έχω κλάψει περισσότερο στη ζωή μου. Δεν πέρασε καιρός και συνέλαβαν κι εμένα. Είναι περίεργο που η ζωή μου θα τελείωνε σ' αυτό εδώ το κελί. Αλλά για τρία χρόνια είχα τριαντάφυλλα και δε ζήτησα ποτέ συγγνώμη από κανέναν. Θα πεθάνω εδώ μέσα. και το πιο μικρό μου κομματάκι θα εξαφανιστεί. Το κάθε κομματάκι. Εκτός από ένα. Ένα κομματάκι. Είναι μικρό και εύθραυστο αλλά είναι το μόνο που αξίζει να έχει κανείς. Δεν πρέπει ποτέ να το χάσουμε ή να το προδώσουμε. Ποτέ να μην τους αφήσουμε να μας το πάρουν. Όποιος κι αν είσαι, ελπίζω να το σκάσεις από 'δω μέσα. Ελπίζω η γη να γυρίζει ακόμη και όλα να είναι καλύτερα. Αλλά πάνω απ' όλα ελπίζω να καταλάβεις τι εννοώ όταν λέω ότι ακόμη κι αν δε σε ξέρω κι ίσως ποτέ να μη σε συναντήσω, να γελάσω ή να κλάψω μαζί σου ή να σε φιλήσω, σ' αγαπώ. Με όλη μου την καρδιά. Σ' αγαπώ. 
Βάλερι

Από την ταινία V for Vendetta

Σχόλια

  1. Χμμ...τώρα καταλαβαίνεις για τι σου μιλούσα...:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μμμ, ναι! Πολύ ωραία ταινία και σαφώς πολύ επίκαιρη!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  2. Συγκλονιστική ταινία και αν σκεφτεί κανείς ότι ξεκίνησε ως κόμιξ πριν αρκετά χρόνια αποδεικνύεται ότι τα προβλήματα κι οι φόβοι είναι διαχρονικές αξίες σε όλο τον κόσμο...
    Κι αυτό το σ' αγαπώ απέναντι στον άνθρωπο χωρίς όνομα, χωρίς πρόσωπο, απλώς ως έννοια, ως μια οντότητα μες στις άλλες, υπέροχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπέροχο, σπάνιο και ανεπανάληπτο. Κάποια πράγματα παραμένουν διαχρονικές απαιτήσεις και ζητούμενα.
      Καλό βράδυ!
      Υ.Γ.: Να το το σχόλιο!

      Διαγραφή
  3. Που την θυμήθηκες την ταινία ; Δεν την είχα δεί, δεν έχω διαβάσει το κόμικ. Ξέρω την ιστορία της μάσκας και την πρόσφατη διασημότητα που απέκτησε. Ακουστά έχω και τον (καθολικό) στρατιώτη του Ιακώβου που θέλησε να τον ανατινάξει μαζί με το παλάτι του. Δεν θυμάμαι καλά την ιστορία του, ήταν όμως η πρώτη αναρχική πράξη, καθώς λέν οι ιστορικοί.

    Καλό σου βράδυ Χρυσάνθη.!

    Το καταπληκτικό αυτό "γράμμα" είναι από την ταινία ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα! Πρόσφατα είδα την ταινία από την οποία προέρχεται και το γράμμα. Είναι ακόμα πιο συγκινητική η κινηματογραφική σκηνή του γράμματος από όταν το διαβάζεις στην οθόνη σου. Στη συστήνω ανεπιφύλακτα. Την ιστορία του στρατιώτη δεν τυχαίνει να την γνωρίζω, υποψιάζομαι, όμως, ότι συνδέονται τα νοήματά τους.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι "Αθηναίες" της Σοφίας Κροκιδά, είναι ένα ταξίδι στον ανθρώπινο χωροχρόνο

Στη Μέσα (μας) Μάνη

Το «Ταξίδι στα Κύθηρα» είναι ένα αληθινό ταξίδι.