It's all greek to us

Για κάποιες Κυριακές πριν περίπου ένα χρόνο είχα την τύχη και την τιμή να δίνω τη σκυτάλη στην εκπομπή του "It's all greek to me", να προσφωνώ το όνομά του, Μανώλης Ρασούλης. Τύχαινε να τον συναντώ στους διαδρόμους της ΕΡΤ πριν καλά καλά ξεκινήσει και η δική μου εκπομπή πάντα φορώντας ένα χαρακτηριστικό γκρι καπέλο. Η μόνη μου εμπειρία ήταν μερικές ευγενικές καλησπέρες και χαμόγελα που τις ακολουθούσαν. Γιατί έτσι πρέπει να ήταν, μια ευγενική παρουσία στο χώρο. Γλυκός, αξιοπρεπής, υπομονετικός με τους νέους, σεμνός, κοιτούσε κάτω όταν έστρεφες το βλέμμα σου σε αυτόν αλλά μόλις του επιβεβαίωνες το χαμόγελο, απαντούσε με τον ίδιο τρόπο.
Έζησε με το χειροκρότημα, πέθανε μόνος, με τρόπο που αποδεικνύει πόσο θνητή είναι μια θεότητα! Σίγουρα, όμως, στο θάνατό του δεν είναι και τόσο μόνος. Τον συντροφεύουν η τέχνη, η ευαισθησία, οι φιλόμουσοι άνθρωποι και σίγουρα θα λείψει σε όλα αυτά!

Εδώ στη ρωγμή του χρόνου

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Ερμηνεία: Νίκος Παπάζογλου


Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Κρύβομαι για να γλιτώσω,
απ' του Ηρώδη το μαχαίρι
Μισολειωμένος στη Χιροσίμα σου
Κάτι προγόνων ξύδι και χολή
σ' αυτήν την άδεια πόλη

Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Θάβομαι για να μεστώσω
μες του Διογένη το πιθάρι
Στον όγδοο μήνα της, είναι η ελπίδα μου
Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά
καθώς εσύ κουρνιάζεις

Εδώ στη γιορτή του πόνου
Ντύνομαι να μην κρυώνω
του Ουλιάνωφ το μειδίαμα
Σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου
Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό
μα 'γω θα αναστηθώ . . .