Άνοιξη

Σκέψεις, ανησυχίες, νέοι σε αδιέξοδα, καιροί με πρωτόγνωρες εικόνες και προσλαμβάνουσες. Πολλοί μιλούν για την επανάσταση που θα έρθει. Άλλοι σιχτιρίζουν τον εαυτό τους, το "σύστημα", τους "μπάτσους", τους δημοσιογράφους, τους πολιτικούς. Καμιά φορά σκέφτομαι πόσο γραφικοί έχουμε γίνει, πόσα μυαλά χάνονται, πόση ενέργεια και ζωντάνια πετιέται στα σκουπίδια, πόσοι άνθρωποι σβήνουν στον παράδεισο και άλλοι στην κόλαση. Τι περιμέναμε και τι ζητούσαμε τόσα χρόνια; Πολλοί πάλι λένε ότι στα απλά και "φθηνά" πράγματα βρίσκεται η ουσία, η αληθινή ευτυχία εν πάσει περιπτώση. Και αυτό είναι αλήθεια, αλλά η ζωή προχωράει, το ίδιο και οι απαιτήσεις που μπορεί να είναι κατασκευασμένες, ωστόσο, μας βοηθούν να διανύουμε τη ζωή προς τα εμπρός. Μας φέρνει αντιμέτωπους με τις δυνάμεις μας και το που μπορούμε να φτάσουμε για να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας. Τώρα, όσο απαισιόδοξο κι αν ακουστεί, μπορεί να γυρίσουμε τη ζωή από την ανάποδη. Μάλιστα αναρωτιέμαι αν έπρεπε μια κρίση οικονομική να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε και τη βαθιά ανθρωπιστική κρίση που διανύουμε. Γιατί αν δεν έχεις χρήματα να ξοδέψεις κάθεσαι και σκέφτεσαι. Αναγκαστικά! Ένας συνάδελφος, μεγαλύτερος σε ηλικία, σε συζήτηση που είχαμε, αναρωτιόταν πόσες φορές μπορείς να απολαύσεις στιγμές με φίλους στο σπίτι σου; Κάποια στιγμή θα θέλεις να βγεις έξω και χωρίς χρήματα δεν μπορείς. Η μόνη δωρεάν ευχαρίστηση σήμερα είναι το σεξ, μου είπε. Τελικά τι είναι αυτό που μας λείπει; H ανεκτίμητη γνώση που αποκτάς από τους ανθρώπους, τα βιβλία, τα θεάματα ή η θέα από τα ψηλά τακούνια, οι "εξωτικές" γνώσεις του ουρανίσκου από τα ακριβά εστιατόρια που προσποιούμαστε ότι το φαγητό είναι νόστιμο, η φασαρία των χτύπων από τα δύο κινητά; Τι άραγε; Και γιατί χρειάστηκε τόσο πολύ για να αναθεωρήσουμε και να ξανασκεφτούμε τι μας είναι απαραίτητο εν τέλει; Κάθε χώρα ανοίγει και κλείνει κύκλους. Ο κύκλος μιας νοοτροπίας που ικανοποιούσε τις ανάγκες της δεκαετίας μετά την δικτατορία στη χώρα μας έχει ήδη κλείσει. Αυτό που ζούμε είναι στραβοτιμονιές του διαβήτη που χάραξε τον κύκλο και που σύντομα ο ίδιος αυτός χαράκτης θα φτιάξει έναν καινούριο. Έναν κύκλο που οι άνθρωποι θα γεμίσουν με τα νέα χρώματα που έχουν φτιάξει.
Ένας άλλος συνάδελφος μου έλεγε ότι μέσα από την κρίση ξεπηδούν ευκαιρίες και φαντασία. Και το πιστεύω και ελπίζω και ανυπομονώ! Θέλω φαντασία, θέλω καινοτομία, θέλω πρωτοτυπία, σπιρτάδα, έμπνευση και συγκίνηση. Πάρτε τα μυαλά σας, τα συναισθήματά σας, τις φωνές σας, τα χρώματά σας, τις μυρωδιές σας και ανοίξτε τον κύκλο. Προς οποιονδήποτε και οτιδήποτε μπορούν να τα αντέξουν και πολύ περισσότερο για αυτούς που δεν μπορούν. Γιατί για να τα αντέξουν πρέπει να τα αντέξουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι και για να αντέξουμε εμείς οι ίδιοι, δεν πρέπει να χάνουμε το δρόμο μας και την πίστη μας. Διανύουμε δύσκολες στιγμές και θα συνεχίσουμε, αλλά αναρωτιέμαι και πάλι αν μπορούμε, βρίζοντας η μοίρα μας ή όποιον νομίζουμε ότι μας φταίει ή χάνοντας την ενέργεια και τη ζωντάνια μας, να βγούμε από αυτό το αδιέξοδο.
Εγώ στρέφομαι στους ανθρώπους που σκέφτονται, που αγαπούν, που ερωτεύονται, που γελούν, που λατρεύουν την ποίηση και τη μουσική, που εκστασιάζονται από μια λεμονάδα ή από ένα πιάτο μακαρονάδα με κόκκινη σάλτσα, συνοδευμένο από κόκκινο κρασί. Στρέφομαι στους ανθρώπους και στη συντροφιά, στα τζάκια και τις πανσελήνους, σε αυτά που έρχονται και όχι σε αυτά που χάθηκαν ανορθόδοξα! Θέλω να είμαι αισιόδοξη, θέλω να πιστεύω, θέλω να τα καταφέρω μαζί με άλλους! Και ανυπομονώ!


Struggle for pleasure από Wim Mertens
http://www.youtube.com/watch?v=LvZQOYzycVA