Πόδια στην άμμο

Πόσο ωραίο είναι να θάβεις τα πόδια σου μέσα στην άμμο, να τα βρέχεις στην αρμύρα της θάλασσας κι ύστερα να τα ξαναθάβεις μέσα στην άμμο που κολλάει στα βρεγμένα πόδια σου. Πατάμε στη γη ή αιρωμούμαστε στον αέρα; Είναι ωραίο να αφήνεσαι στα όνειρα που πετούν ψηλά! Είναι ελευθερία να πατάς ξυπόλητος στην άμμο. Είναι λύτρωση να πατάς στα πόδια σου, να γυρίζεις, να μυρίζεις, να πάρεις μια μυρωδιά από τα διαφορετικά, να δίνεις ευκαιρίες στον εαυτό σου και στην ψυχή σου, να παίρνεις χρόνο και αυτός να σου δίνει πίσω αυτόν που έχασες υπομένοντας. Είναι απελευθέρωση να περπατάς κόντρα στον άνεμο στο σημείο που αποτελεί το σύνορο της άμμου και της θάλασσας και να διασχίζεις αργά την παραλία, από τη δύση έως στην ανατολή. Είναι ψυχεδελικές οι φωτιές και οι μουσικές, οι αντηχήσεις στον υγρό αέρα. Είναι γοητευτικά τα μαντίλια στα ανέμελα μαλλιά, τα φουστάνια που κυλούν στην άμμο, τα σκουλαρίκια που κοσμούν ήρεμα το αυτί σου, τα βραχιόλια που χαϊδεύουν τα χέρια σου, οι καπνοί που ανεβαίνουν τόσο ώσπου χάνονται, οι λέξεις που ανάβουν και δε σβήνουν, τα δάχτυλα που επιμένουν και ακολουθούν το περίγραμμα ενός χεριού, ενός προσώπου, ενός κορμιού, τα μάτια που ανταγωνίζονται το φως και οι εκφράσεις μια θεότητα. Οι λέξεις που ανταγωνίζονται τα ποιήματα, οι στιγμές τις ταινίες, η βραδιά τη λάμψη. Τα πνευμόνια φουσκώνουν για να πάρουν όσο ιώδιο αντέχουν, οι φιγούρες όση ομορφιά ποθούν... Πόσες ιστορίες έχουν ακούσει οι θάλασσες και πόσες έχουν πάρει μαζί τους μυστικά! Πόσα πόδια έχουν θαφτεί στην άμμο...

Volver από Estrella Morente
http://www.youtube.com/watch?v=vY7sabq_C1U&feature=related
The Caravan, το soundtrack από την ταινία Chocolat
http://www.youtube.com/watch?v=-N9d9oz-SD8

Σχόλια

  1. Άναυδος26 Φεβρουαρίου 2011 στις 4:33 μ.μ.

    Μπα; Νοσταλγία για το καλοκαίρι;
    Αστειεύομαι, το διάβασα όλο.

    Πολύ καλή γραφή.

    -
    Αν θελήσουμε κάτι για αναδημοσίευση από το δικό σου blog να σε ενημερώσουμε, ή αρκεί η αναφορά στην πηγή, ή απαγορεύεται δια ροπάλου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΧΡΥΣΑΝΘΗ27 Φεβρουαρίου 2011 στις 4:27 π.μ.

    Απαγορεύεται διά ροπάλου!!! Απαντώ στο ίδιο ύφος! Αστιεύομαι, φυσικά! Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Εννοείται ότι μπορείς να φιλοξενήσεις κάτι στο δικό σου blog! Νομίζω ότι αρκεί μια αναφορά στην πηγή.
    Πάντα υπάρχει αυτή η νοσταλγία για το καλοκαίρι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Nalia27 Φεβρουαρίου 2011 στις 12:50 μ.μ.

    panta gyrname sto kalokairi e?
    ax aftes oi zestes meres, posa onira kryvoun...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΧΡΥΣΑΝΘΗ27 Φεβρουαρίου 2011 στις 2:07 μ.μ.

    Πάντα υπάρχει το καλοκαίρι μέσα μας, ακόμα και σε βροχερές μέρες! Ξαναγύρισε το καλοκαίρι, να ξέρεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Makis Del28 Φεβρουαρίου 2011 στις 11:56 π.μ.

    Χρυσάνθη...Χάθηκα με την αφήγηση σου...Έχεις κάνει κάτι πολύ καλό εδώ μέσα...Διαφορετικό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΧΡΥΣΑΝΘΗ28 Φεβρουαρίου 2011 στις 12:00 μ.μ.

    Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ! Αλήθεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Στη Μέσα (μας) Μάνη

Εικόνα
Επειδή τα ημίμετρα δε χωρούν στις μεγάλες αγάπες, τη Μάνη ή θα τη λατρέψεις ή θα τη μισήσεις. Η εξάμηνη παραμονή μου στη βασίλισσα της Λακωνίας, μου άφησε χαμόγελο, λαχτάρα για επιστροφή και αυτονόητη πρόταση για απόδραση σε γνωστούς και φίλους. Θα χρειαστεί να οδηγήσετε για περίπου 3,5 ώρες από την Αθήνα και το εξαιρετικό οδικό δίκτυο, τουλάχιστον μέχρι τη Σπάρτη, είναι βασικά συστατικά που κάνει την απόφαση να την επισκεφτεί κανείς, ευκολότερη. Στις αποσκευές δεν απαιτούνται πολλά, αλλά αρκετή όρεξη και σωστός προγραμματισμός για όσα επιθυμείτε να ρουφήξετε από αυτόν τον τόπο με την ιδιαίτερη ομορφιά. Στον απέραντο αυτοκινητόδρομο που θα ακολουθήσετε μέχρι να φτάσετε στον τελικό προορισμό, δεν υπάρχει περίπτωση να αισθανθείτε μοναξιά, γιατί σταθεροί συνοδοιπόροι είναι η πράσινη πανδαισία κατά μήκος, μπερδεμένη με ορεινούς όγκους, ιδιαίτερα όσο πλησιάζετε στον επιβλητικό Ταΰγετο και η άγουρη μυρωδιά της ελιάς, που έχει ποτίσει τη μανιάτικη γη και στα σίγουρα θα κάνει το στέρνο σας ν...
Διαβάστε περισσότερα

Γιούλικα Σκαφιδά

Εικόνα
Με περίμενε πάνω σε μια μαύρη μηχανή έξω από σταθμό του μετρό. Ευγενική με γλυκό χαμόγελο, μεγάλα, όμορφα και εκφραστικά μάτια, μου άνοιξε το σπίτι της. Η Γιούλικα Σκαφιδά είναι η Μαρία του Νησιού , η Ιωάννα της καρδιάς , η Πένυ . Είναι το κορίτσι από την Καλαμάτα που μελετά τους ρόλους, κάνει σκι στον ελεύθερό της χρόνο, παίζει μουσική και ανησυχεί για τις εξελίξεις. Βραβείο Α' γυναικείου ρόλου για την ταινία Άπνοια σε σκηνοθεσία του Άρη Μπαφαλούκα. Ρόλος Έλσα. Πες μου λίγα λόγια για αυτό. Το βραβείο είναι πολύ σημαντικό γιατί είναι βραβείο κοινού. Ψήφισε ο κόσμος του περιοδικού, είναι ένα ιντερνετικό περιοδικό. Είναι σημαντικό να σε βραβεύει ο κόσμος. Αν και η ταινία εισπρακτικά δεν πήγε πολύ καλά γιατί συνέπεσε με τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας νομίζω, όμως, ότι πολύς κόσμος την είδε σε DVD μετά. Είναι η ιστορία ενός κολυμβητή και μιας ακτιβίστριας, της Έλσα, που υποδύομαι εγώ. Αυτοί οι δύο είναι ζευγάρι και βλέπουμε σε πόσο διαφορετικούς κόσμους μεγαλώνουν και πόσο δι...
Διαβάστε περισσότερα

Οι "Αθηναίες" της Σοφίας Κροκιδά, είναι ένα ταξίδι στον ανθρώπινο χωροχρόνο

Εικόνα
Εννέα γυναίκες στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ. Στην πόλη του κόκκινου, στα μωβιά δειλινά και τις γκρι μπορντούρες της αθηναϊκής ρουτίνας, ανάμεσα στη μαγεία και τον ρεαλισμό, στις λεπτές γραμμές μεταξύ ρομαντισμού/ ευαισθησίας και πραγματικότητας, οι Αθηναίες ξαναγεννιούνται, χαράσσουν ξανά τη ζωή τους, θυμούνται, επιβιώνουν και ανακαλύπτουν τη ζωή απ’ την αρχή. Με σημείο αναφοράς την Αθήνα, η Σοφία Κροκιδά, θέτει στο κέντρο των διηγημάτων της τον γυναικείο ψυχισμό και ιδεαλισμό, ιδωμένο μέσα από την αθηναϊκή παραζάλη, από τις αμέτρητες όψεις που παίρνει η πόλη που μας γοητεύει και παράλληλα μας απογοητεύει. Η μνήμη που προκαλεί πόνο, τα αστικά ερεθίσματα οξύνουν τις θύμησες και αναπόφευκτα, οι Αθηναίες προσδιορίζονται και επαναπροσδιορίζονται, μέχρι να βρουν τη δική τους απανεμιά. Η Σοφία χρειάστηκε να επιστρατεύσει μεγάλες δόσεις λυρισμού, κατασκευάζοντας με ιδιαίτερη μαεστρία τα διηγήματα που μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής. Μικρές καθημερινές ιστορίες ηρώων, μιας ατελεύτητης Αθ...
Διαβάστε περισσότερα