Μουσικό βράδυ
Υποθέτω ότι για τους περισσότερους ένα βράδυ με μουσική μέχρι τις 9:30 (το πρωί!), είναι ιδανικό, ανέμελο, ξέγνοιαστο, ευχάριστο! Τι γίνεται όμως όταν η μουσική δεν προέρχεται από το σπίτι σου, το πάρτυ δεν είναι δικό σου και οι μελωδίες εκτός του ότι είναι κακόγουστες παίζουν και ξαναπαίζουν πολλάκις;;;; Εφιάλτης, λέγεται... Ας το αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία (που λέει και μια ψυχή) και πάνω απ' όλα με χιούμορ! Διαθέτουμε αρκετό, άλλωστε. Ξέρετε, οι άνθρωποι έχουν πολύ ενδιαφέρον. Η διαδικασία ανίχνευσης και αναζήτησης των σκοπών τους, είναι κάτι παραπάνω από συναρπαστική. Καμιά φορά διχάζομαι, δεν ξέρω με ποιο τρόπο να τους αντιμετωπίσω. Υπάρχουν άνθρωποι που τυχαίνει να έχω τη δυνατότητα να τους συναναστρέφομαι και να τους συναντώ τυχαία στο ασανσέρ της πολυκατοικίας, αλλά θέλω να τους αποφεύγω με ευγένεια που μου εμπνέει η ηλικία τους.
Η μεγαλύτερη διατάραξη δεν ήταν αυτή της κοινής ησυχίας, αλλά της προσωπικότητας και του ψυχισμού του μεσήλικα εργένη που διαμένει στο "πατάρι" της πολυκατοικίας. Μετά από ένα μαραθώνιο κατανάλωσης αλκοόλ, επέλεξε να διανύσει τη βραδιά με πολύ δυνατή μουσική. Και να έλεγα ότι η επιλογή ήταν καψουροτράγουδα θα έβρισκα μια λογική στην κατά τα άλλα παράλογη κατάσταση. Ο άνθρωπος έβαζε το "Καλημέρα Ελλάδα" από Going Through. Ξανά και ξανά! Φαντάζεστε την κατάστασή μου; Ας έβαζε κάτι να γουστάρουμε κι εμείς βρε παιδί μου... Κάπου στα μέσα της μουσικής αυτής βραδιάς, η γειτόνισσα του εν λόγω κυρίου έσπευσε να του χτυπήσει την πόρτα για τις απαραίτητες συστάσεις για χαμήλωμα της μουσικής (ή έστω για αλλαγή του ρεπερτορίου θα πρότεινα εγώ), πράγμα που συνεχίστηκε επανειλλημένα αφού δεν ανταποκρινόταν στην ενόχληση της κυρίας. Η έσχατη περίπτωση την οποία και επέλεξαν μερικοί από τους ενοίκους εμφανώς απηυδησμένοι ήταν να κλείσουν το γενικό του συγκεκριμένου μόνο διαμερίσματος. Και εδώ έρχεται το σουρεαλιστικό στοιχείο της όλης υπόθεσης. Ο μεσήλιξ κατέβαινε από τον 4ο, παρακαλώ, και όντας μεθυσμένος και ανέβαζε την ασφάλεια. Το παιχνίδι με τις ασφάλειες συνεχίστηκε μέχρι το πρωί που αποφάσισε ότι ήταν αρκετό το πάρτυ του. (((Το παραπάνω κείμενο είναι προϊόν αναζήτησης διαδικτυακής συμπαράστασης! Μην το λάβετε σοβαρά υπόψη σας!)))
Όλα αυτά τα αναφέρω για να πω ότι μου είναι δύσκολο να βρω τρόπο να συμπεριφερθώ σε ένα άνθρωπο με διαταραγμένη προσωπικότητα, διαπιστωμένο αυτό το τελευταίο! Αισθάνομαι αμηχανία και παράλληλα συμπόνια απέναντι σε αυτόν που την επόμενη μέρα επικαλούνταν διάφορες μακάβριες λύσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της ζωής του. Ο καθένας από εμάς τρέφει μια είδους διαστροφή, άλλοι σε μεγαλύτερο βαθμό άλλοι σε μικρότερο. Στον κόσμο υπάρχει μεγάλη μοναξιά που διοχετεύεται με διαφορετικούς τρόπους που εξαρτώνται από προσωπικά βιώματα. Το γεγονός ότι ο ύπνος μου διαταράχθηκε ήταν το λιγότερο, το έχουμε κάνει κι εμείς άλλωστε αυτό σε δεδομένες φάσεις. Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτό το συμβάν μου επιβεβαίωσε κάποιες σκέψεις μου. Τα προβλήματα του καθενός είναι τα σημαντικότερα του κόσμου κι ας είναι αντικειμενικά κουκιδίτσες στο χάρτη της πραγματικής δυστυχίας. Δεν ξέρω αν πρέπει να θυμώσω γιατί δεν υπάρχει σεβασμός. Το σίγουρο είναι ότι κατανοώ απόλυτα τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβησαν τα εν λόγω γεγονότα. Και λυπάμαι! Λυπάμαι για τη διατάραξη της ψυχής, λυπάμαι για την αδυναμία της απέναντι στη ζωή, λυπάμαι για τις λύσεις που υπάρχουν αλλά δεν αξιοποιούνται, λυπάμαι για τις νύχτες που χάνονται και τις μέρες που περνούν χωρίς καμία δημιουργία λόγω της αφιέρωσής τους στην ιερή διαδικασία του ξεμεθύσματος. Δε σταματώ να ελπίζω! Καλό σας βράδυ!
Wonderful life από Lara Fabian
http://www.youtube.com/watch?v=PFn5U1qInF8&feature=related
Η μεγαλύτερη διατάραξη δεν ήταν αυτή της κοινής ησυχίας, αλλά της προσωπικότητας και του ψυχισμού του μεσήλικα εργένη που διαμένει στο "πατάρι" της πολυκατοικίας. Μετά από ένα μαραθώνιο κατανάλωσης αλκοόλ, επέλεξε να διανύσει τη βραδιά με πολύ δυνατή μουσική. Και να έλεγα ότι η επιλογή ήταν καψουροτράγουδα θα έβρισκα μια λογική στην κατά τα άλλα παράλογη κατάσταση. Ο άνθρωπος έβαζε το "Καλημέρα Ελλάδα" από Going Through. Ξανά και ξανά! Φαντάζεστε την κατάστασή μου; Ας έβαζε κάτι να γουστάρουμε κι εμείς βρε παιδί μου... Κάπου στα μέσα της μουσικής αυτής βραδιάς, η γειτόνισσα του εν λόγω κυρίου έσπευσε να του χτυπήσει την πόρτα για τις απαραίτητες συστάσεις για χαμήλωμα της μουσικής (ή έστω για αλλαγή του ρεπερτορίου θα πρότεινα εγώ), πράγμα που συνεχίστηκε επανειλλημένα αφού δεν ανταποκρινόταν στην ενόχληση της κυρίας. Η έσχατη περίπτωση την οποία και επέλεξαν μερικοί από τους ενοίκους εμφανώς απηυδησμένοι ήταν να κλείσουν το γενικό του συγκεκριμένου μόνο διαμερίσματος. Και εδώ έρχεται το σουρεαλιστικό στοιχείο της όλης υπόθεσης. Ο μεσήλιξ κατέβαινε από τον 4ο, παρακαλώ, και όντας μεθυσμένος και ανέβαζε την ασφάλεια. Το παιχνίδι με τις ασφάλειες συνεχίστηκε μέχρι το πρωί που αποφάσισε ότι ήταν αρκετό το πάρτυ του. (((Το παραπάνω κείμενο είναι προϊόν αναζήτησης διαδικτυακής συμπαράστασης! Μην το λάβετε σοβαρά υπόψη σας!)))
Όλα αυτά τα αναφέρω για να πω ότι μου είναι δύσκολο να βρω τρόπο να συμπεριφερθώ σε ένα άνθρωπο με διαταραγμένη προσωπικότητα, διαπιστωμένο αυτό το τελευταίο! Αισθάνομαι αμηχανία και παράλληλα συμπόνια απέναντι σε αυτόν που την επόμενη μέρα επικαλούνταν διάφορες μακάβριες λύσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της ζωής του. Ο καθένας από εμάς τρέφει μια είδους διαστροφή, άλλοι σε μεγαλύτερο βαθμό άλλοι σε μικρότερο. Στον κόσμο υπάρχει μεγάλη μοναξιά που διοχετεύεται με διαφορετικούς τρόπους που εξαρτώνται από προσωπικά βιώματα. Το γεγονός ότι ο ύπνος μου διαταράχθηκε ήταν το λιγότερο, το έχουμε κάνει κι εμείς άλλωστε αυτό σε δεδομένες φάσεις. Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτό το συμβάν μου επιβεβαίωσε κάποιες σκέψεις μου. Τα προβλήματα του καθενός είναι τα σημαντικότερα του κόσμου κι ας είναι αντικειμενικά κουκιδίτσες στο χάρτη της πραγματικής δυστυχίας. Δεν ξέρω αν πρέπει να θυμώσω γιατί δεν υπάρχει σεβασμός. Το σίγουρο είναι ότι κατανοώ απόλυτα τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβησαν τα εν λόγω γεγονότα. Και λυπάμαι! Λυπάμαι για τη διατάραξη της ψυχής, λυπάμαι για την αδυναμία της απέναντι στη ζωή, λυπάμαι για τις λύσεις που υπάρχουν αλλά δεν αξιοποιούνται, λυπάμαι για τις νύχτες που χάνονται και τις μέρες που περνούν χωρίς καμία δημιουργία λόγω της αφιέρωσής τους στην ιερή διαδικασία του ξεμεθύσματος. Δε σταματώ να ελπίζω! Καλό σας βράδυ!
Wonderful life από Lara Fabian
http://www.youtube.com/watch?v=PFn5U1qInF8&feature=related
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου