Κιβωτός

Όλη τη νύχτα πάλεψαν απεγνωσμένα να σωθούν απ' τον εαυτό τους
δαγκώθηκαν, στα νύχια τους μείναν κομμάτια δέρμα,
γδαρθήκαμε σαν δυο ανυπεράσπιστοι εχθροί, σε μια στιγμή, 
αλλόφρονες, ματωμένοι, βγάλανε μια κραυγή σα ναυαγοί, 
που, λίγο πριν ξεψυχήσουν, 
θαρρούν πώς βλέπουν φώτα, κάπου μακριά.
Κι όταν ξημέρωσε, τα σώματά τους σα δυο μεγάλα ψαροκόκκαλα ξεβρασμένα στην όχθη 
ενός καινούργιου μάταιου πρωινού.

Τάσος Λειβαδίτης

Σχόλια

  1. από τους ξεχωριστούς μου!
    να είσαι καλά Χρυσάνθη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι πανέμορφοι στίχοι...
    Να είσαι κι εσύ καλά!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όλη τη νύχτα πάλεψαν
    απεγνωσμένα να σωθούν απ' τον εαυτό τους..

    Kαλό βράδυ Χρυσάνθη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. e-Apenanti

    ...πιστεύω ότι δεν μπόρεσαν τελικά...
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι σου κλέβει τα όνειρα περισσότερο..;
    Να ξυπνάς πεθαμένος σε μια πολλά νέα υποσχόμενη μέρα
    ή ζωντανός και η μέρα μπροστά να φαίνεται μάταιη συνεχίζοντας να ελπίζεις..;

    Αυτοί, ακόμα και αν τα κατάφεραν, δεν κέρδισαν τίποτα παρά μόνο τον χαμό τους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Nescentes Morimur

    Πριν το χαμό και πριν το μάταιο πρωινό έζησαν το απόλυτο, το δύσκολο, το επικίνδυνο και αυτό είναι ανεκτίμητο. Νομίζω ότι αξίζει η μόνη αυτή φορά στη ζωή...
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι "Αθηναίες" της Σοφίας Κροκιδά, είναι ένα ταξίδι στον ανθρώπινο χωροχρόνο

Στη Μέσα (μας) Μάνη

Το «Ταξίδι στα Κύθηρα» είναι ένα αληθινό ταξίδι.