Τα δώρα δε δωρίζονται

Τον τελευταίο καιρό, εν όψει Χριστουγέννων, παίρνω μικρά γλυκά δωράκια από αγαπημένους φίλους! Πιο πολύ μου άρεσαν τα σοκολατάκια, οι μικρές εκπλήξεις στις χαριτωμένες τσαντούλες. Σε στιγμές στυγνού ρεαλισμού και αυτοκριτικής... καταναλώνονται με λαιμαργία, να ξέρετε. Όλο αυτό το γιορτινό κλίμα που δείχνει ενδιαφέρον, διάθεση για αληθινές ευχές αγάπης και χρόνων καλών και ήρεμων, σε ατμόσφαιρα επιβλητική υπό το φως των κεριών και με τη σκιά αόρατων "δυνατών" φύλων, φέρνει μια όψη μελαγχολίας. Με τους σωρούς των εξωτερικών σκουπιδιών, με το χάος από την παράλυση του κράτους, το σπίτι μοιάζει ξαφνικά καταφύγιο που κλείνει ανάμεικτα συναισθήματα για ανθρώπους φρέσκους! Τριγύρω ανάμεσα σε τόση κενότητα, υπάρχουν άνθρωποι που είναι πλούσιοι και μαζί τους γίνεσαι κι εσύ! Είναι πολύ σπουδαίο πράγμα να έχεις φίλους, αλλά και να συναναστρέφεσαι με ανθρώπους διαφορετικούς από τους άλλου, που σε κάνουν να πιστεύεις ότι τελικά υπάρχει αυτή η αχαϊρευτη ελπίδα, που σε αναζωογονούν! Ακόμα κι αν κάποιες μοναξιές, πολλές φορές, είναι αβάσταχτες (σαν την ελαφρότητα ένα πράγμα...), το βλέμμα (θα επιμείνω) ενός φίλου που επιμένει, υπομένει (κυρίως αυτό!) και περιμένει είναι ανεκτίμητο. Μια φίλη έφτιαξε μια τούρτα. Δεν έφαγα! Τι κρίμα... Πρέπει να ήταν πεντανόστιμη, κατά γενική ομολογία. Αλλά ακόμη και η δελεαστικότατη εικόνα του υπέρτατου γλυκού, δεν ερέθιζε το οπτικό μου πεδίο (παραδόξως!!!!!!) προς τέρψη της στοματικής κοιλότητας αρχικά και του στομαχιού μου εκ των υστέρων. Σίγουρα για εκείνη κάτι έλειπε από τις υπόλοιπες δοκιμές, το ξέρω (απολογούμαι). Αλλά και πάλι.... Συγγνώμη!
Σκέψεις για τα ιδανικά άσπρα Χριστούγεννα, που ποτέ δε χιονίζει, όμως, εκείνη την ημέρα! Πριν και μετά μπορεί, ανήμερα ποτέ! Πάντα κάτι θα λείπει... και δε μιλώ για χιόνι. Κι εκεί που ελπίζεις ότι θα έρθει και η εκείνη η άσπρη μέρα, στο τσακ, κάποιος φεύγει και ίσως να έρχεται αλλιώς. Καλές γιορτές! Κάπου εκεί στα σκοτεινά που σβήνουν κάποια όνειρα και αποχαιρετούνται οριστικά. Σα να μπαίνει μια τελεία, από αυτές που δε θες αλλά που όταν μπαίνει νιώθεις και λύτρωση (μπέρδεμα η κατάσταση, μην το ψάχνετε)... Και όλα καλά! Δύσκολα μπορώ με λόγια να περιγράψω τη στιγμή, το ύφος, τα νοήματα! Από τη νέα χρονιά ποιος ξέρει που θα είμαστε; Χμ, αυτό ξαναπές το! Πόσο δίκιο είχε; Ίσως, να είμαστε στα χαμένα, ίσως κι εμείς οι ίδιοι να χαθούμε. Ίσως, μερικά πράγματα να γίνουν εντονότερα και σημαντικότερα. Ίσως, τα λόγια θερμότερα, τα αγγίγματα φλογερότερα, η μετριότητα εξιδανίκευση όχι μόνο στα συναισθήματα -αυτά καλά κρατούν- αλλά και στο πώς είναι τα πράγματα και όχι στο πώς θα μπορούσαν να είναι...
Θέλω να ελπίζω ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, δεδομένων των αναπάντεχα σκληρών συνθηκών που όλοι αντιμετωπίζουμε, θα έχει ο ένας τον άλλον σε μια ισορροπημένη, αρμονική, αληθινή, γεμάτη και αγαπημένη σχέση. Ναι, σχέση!



Κάπου θα σε (σας) βρω:
I will find you από Clannad
http://www.youtube.com/watch?v=lv6VW4tMZbE
The mystic's dream από Loreena McKennitt
http://www.youtube.com/watch?v=Vt2r2rUHc7Q
Night ride across the Caucasus από Loreena McKennitt
http://www.youtube.com/watch?v=5lMbVzFtvM8

Σχόλια

  1. Bien sure, mademoiselle!!!Kαι να θυμάσαι, το γλυκό επαναλαμβάνεται, η στιγμή είναι που άπαξ και δεν την αρπάξεις να τη ζήσεις όταν περνά, πάει και πίσω δεν γυρνά...Να ζεις τις στιγμές, γιατί δεν επαναλαμβάνονται και γιατί ίσως, στο πέρασμα των ετών, να μην μπορούν να επαναληφθούν ούτως ή άλλως!D' accord?
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. D' accord, γλυκό Παναγιωτάκι! Τις στιγμές και ό,τι υπάρχει γύρω από αυτές προσπαθώ να ζήσω! Αυτό είναι το θέμα... Περιμένω τη δεύτερη απόπειρα γλυκιάς κατασκευής!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πάντα πίστευα πως τα Χριστούγεννα είναι η πιο μελαγχολική γιορτή.Τόσες χιλιάδες λαμπάκια κάποια στιγμή θα σβήσουν,τα επίκαιρα τραγούδια θα πάψουν να ακούγονται & η 1η Ιανουαρίου είναι μόνο λίγες μέρες μακριά.Αυτό το στολιδάκι,όμως,πάνω στο ψυγείο σου θα μείνει για να σου θυμίζει ένα δώρο αγάπης...Καλές γιορτές μικρό μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είναι όντως η πιο μελαγχολική γιορτή του χρόνου! Όταν τα μάγια λύνονται, τα λαμπάκια σβήνουν, οι νεράϊδες σταματούν να πετούν! Εμείς θα είμαστε κάπου εκεί...
    Αγάπης... Νομίζω, θα σωπάσω! Πολλές φορές αυτή τα λέει όλα! Μόνο, σ' ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εντάξει, επειδή εγώ λατρεύω τα Χριστούγεννα γιατί έρχονται στα μέτρα μου, δηλαδή φώτα, χρώματα, χαρά, χαμόγελα και αγάπη που μπορείς να νιώσεις και να μοιράσεις παντού, δεν θα συμφωνήσω γενικά. Αλλά θα σταθώ ΣΤΟ λάθος:Έγραψα το bien sur με -e- στο τέλος!Oh mon dieu!!!
    Και συνεχίζω:Τα Χριστούγεννα είναι όλη η αναμονή για κάτι που θα ταράξει τη ρουτίνα σου, ενώ μπορεί να μην υπάρχει κάτι άλλο που θα το έκανε. Κι αυτό δεν είναι λίγο...Ακόμη κι όταν σβήσουν τα λαμπάκια και φύγουν τα στολίδια θα έχεις κάνει όνειρα, θα έχεις νιώσει, θα έχεις χαρεί έστω και για λίγες στιγμές.Τέλος της έκθεσης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είπες τη λέξη κλειδί! Αναμονή... Ποτέ δεν έρχεται το μετά την αναμονή! Τι κρίμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είναι αυτή η αδιόρθωτη ψευδαίσθηση που δημιουργούν τα ίδια τα Χριστούγεννα.Περιμένεις κάτι που δεν μπορεί παρά να έρθει.Πάντα θα έρχεται!!Από΄κει αντλείται η ηδονή της προσμονής.Πέρα απ'αυτό, είναι μια γιορτή μαγική επειδή ακριβώς κρύβει μια γόνιμη μελαγχολία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τώρα δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά έχουμε βγάλει τις κοσμοθεωρίες μας στο διαδίκτυο...Αυτά είναι!!!Καλά Χριστούγεννα με προσδοκίες που θα βρουν ανταπόκριση και με ένα χαμόγελο για αυτά που θα έρθουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι "Αθηναίες" της Σοφίας Κροκιδά, είναι ένα ταξίδι στον ανθρώπινο χωροχρόνο

Στη Μέσα (μας) Μάνη

Το «Ταξίδι στα Κύθηρα» είναι ένα αληθινό ταξίδι.