Πίσω απ' τις λέξεις, μπροστά απ' τη ζωή

Κάπου πριν 5 χρόνια, κάπου σε ένα κόκκινο κτίριο, έτυχε να συναντήσω τρεις μορφές, που κατάφεραν να γίνουν αγαπημένες. Αρχίσαμε να μοιραζόμαστε τέσσερις διαφορετικές εμπειρίες, προσδοκίες, θέλω, πιστεύω, όνειρα, ελπίδες. Δειλά αλλά σταθερά και ισορροπημένα! Μην μπερδέυεστε! Μην κάνετε κανένα παραλληλισμό με τα εν λόγω πρόσωπα. Δεν είναι καν ισορροπημένα, κάθε άλλο. Κουβαλάνε μια τρέλα ιδιαίτερη και αξιαγάπητη. Άλλη μορφή ρομαντική, άλλη ευαίσθητη, άλλη ταξιδιάρα, άλλη παθιασμένη, άλλη πνευματώδης, άλλη ευγενική, άλλη πολυπράγμων, άλλη θαρραλέα, άλλη ονειροπόλα, άλλη απαιτητική, άλλη εσωστρεφής, άλλη εξωστρεφής. Φαντάζεστε το σύνολο; Εκρηκτικό και κορυφαίο! Στο κόκκινο κτίριο, έφυγαν στιγμές απίστευτου γέλιου για "γραφικές" φιγούρες καθηγητών και πολύ περισσότερο φοιτητών, εκνευρισμού, χαράς και απογοήτευσης, έλλειψης επικοινωνίας και συνεννόησης (αυτό σε μεγάλο βαθμό), συγκίνησης, νύστας, ευχαρίστησης, επαίνου, μελαγχολίας. Όλα στο κόκκινο κτίριο! Μακριά απ' το κτίριο, μπροστά από τη ζωή και πίσω απ' τις λέξεις, μας συνάντησαν ατέλειωτες μέρες και νύχτες τρέλας, συζητήσεων, εκμυστηρεύσεων, ερώτων, γαστριμαγικής ηδονής (!!!), παιχνιδιού, αξέχαστων φοιτητικών εκδρομών, διασκέδασης και πιστέψτε με πολύ κρασιού. Κόκκινου, να μην ξεχνιόμαστε! Αφήσαμε ίχνη με ήλιο και βροχή κάπου στους δρόμους της Αθήνας, σε στέκια, κτίρια, σπίτια, τοίχους. Οι ώμοι χρησίμευαν πολύ, σαν στήριγμα, τα χέρια για σφύξιμο, η καρδιά για να ακούει και να ακούγεται, να βαστάει όλο το βάρος της στιγμής. Πόσα χαμόγελα-ενίοτε κρυφά-, συγκινήσεις, εκπλήξεις, σφιχτές αγκαλιές, βλέμματα όλο νόημα, συμπόνια, απόλυτη κατανόηση! Στο σημείο που οι λέξεις είναι περιττές, οι σκέψεις επικοινωνούν, μοιράζονται και φτιάχνουν ένα σώμα αντί για 4.
4 μορφές, 3 σταθμοί. Νησιά (όπως το πάρει κανείς για κάποιους), πρωτεύουσες, πόλεις. Το σώμα διαιρείται, σκορπίζεται σε κομμάτια, που πάντα επικοινωνούν μεταξύ τους. Το κόκκινο κτίριο ξεθωριάζει σιγά σιγά. Οι στιγμές αδειάζουν και γεμίζουν αλλιώς. To κόκκινο κτίριο θα αποχαιρετήσει μια φάση αγαπημένη και ανυπόμονη... Ο πρώτος κύκλος του αποχαιρετισμού έφτασε χθες στα εισερχόμενά μου, με τον τίτλο "Αιτήσεις για ορκωμοσία". Ο δεύτερος θα γραφτεί λίγο καιρό μετά, στην τελετή. Το τυπικό μέρος των τίτλων τέλους μιας περιόδου μοναδικής, αν μη τι άλλο!
Στην τελετή προβλέπεται να είμαστε αρκετά αγαπημένα άτομα. Τίποτα δεν προβλέπεται για το μετά την τελετή, όμως. Ζωή, εφαρμογή των όσων δίδαξαν τα 4-5 αυτά χρόνια μέσα και έξω από τα έδρανα. Υπάρχουν οι αμφιβολίες για την ακολουθία των γεγονότων καθεμιάς από τις 4 φιγούρες. Κάποια Παρίσια ανοίγονται στον ορίζοντα, επιστροφές στο πίσω μέρος ενός μυαλού, μερικές ακόμα εκφωνήσεις στα ραδιόφωνα, λίγο από την παράξενη αυτή επικοινωνία και αγάπη και πάθους, πολλά ακόμη κρασιά και πολλή ακόμα τρέλα που μοιράζεται σε πολλά μέρη. Αυτές οι 4 φιγούρες ετοιμάζονται να βρίσκονται πάντα πίσω από τις λέξεις, αλλά ποτέ πίσω από τη ζωή. Πάντα μαζί και χώρια, θα δίνουμε τις εμπειρίες μας στον κόσμο που έρχεται και θέλω να ελπίζω ότι μας περιμένει. Σε έναν άλλο κόσμο που έρχεται και αφήνει υπονοούμενα για άλλα χασίματα με τα 4 ή και άλλα σώματα.
Πίσω απ' τις λέξεις, μπροστά απ' τη ζωή ήσασταν εκεί...


Χώμα να πιάνεις από το Γεράσιμο Ανδρεάτο
http://www.youtube.com/watch?v=lxMH29prHIw&feature=related