Παντού δεχόμαστε γροθιές. Βία από παντού. Σωματική, ψυχολογική, συναισθηματική, νοητική. Λες και σου ξεριζώνουν την ψυχή, λες και σε αφήνουν κενό, άδειο. Παρακολουθώντας ξανά και ξανά και ξανά την περιβόητη σκηνή της επίθεσης Κασιδιάρη, ταράχτηκα, ανατρίχιασα, σοκαρίστηκα. Όχι γιατί δεν περίμενα τέτοιες συμπεριφορές από άτομα τέτοιας ιδεολογίας, αλλά γιατί όταν το βλέπεις να συμβαίνει μπροστά στα μάτια σου, εύχεσαι να είχες βγει ψεύτης. Θυμάμαι όταν πήγαινα σχολείο, η ιστορία μας μάς έκανε ήρωες, κατόχους ασύλληπτων κατορθωμάτων, θύματα και καλούς γείτονες. Οι αντίπαλοι φάνταζαν κακοί, τυχοδιώκτες, θύτες και δολοφόνοι. Θυμάμαι και μια νύχτα γυρνώντας από το κέντρο και παίρνοντας το μετρό το πλήθος ατόμων διαφόρων ηλικιών που κρατούσαν δοκάρια και ελληνικές σημαίες. Αργότερα, έμαθα ότι στο Σύνταγμα οι Χρυσαυγίτες είχαν επιτεθεί σε ανθρώπους διαφορετικού χρώματος. Η ασφάλεια security του σταθμού ήταν απασχολημένη στις κλήσεις για τα ελλειπόντα εισιτήρια. Θυμάμαι την ταινία που είχα δει ...
Το είδα κι εγώ αυτό το βιντεάκι... Καλή και η ιντερνετική απειλή, αλλά δεν ξέρω αν φτάνει... Έχω μπουχτίσει πλέον και θέλω κάτι πιο δραστικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά Χρυσάνθη. Καλό βράδυ σου εύχομαι!
Συμφωνώ με τη δραστική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Μην ξεχνάς, όμως, ότι οι διαδηλώσεις στην Τυνησία ξεκίνησαν από ένα ηλεκτρονικό μέσο, το facebook. Το διαδίκτυο είναι ένας σύγχρονος τρόπος για να ενημερωθούν οι πολίτες και γιατί όχι να γίνει μία αρχή.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για το σχόλιο!
Καλό Σ/Κ να έχεις!
μακάρι η φωνή τους να φτάσει στα πέρατα. για να καταλάβουν όλοι την εναντίον μας προπαγάνδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να φτάσει ενωμένη και με τις δικές μας φωνές. Μόνο έτσι...
Διαγραφή