Σε βάθος κρίσης

"Βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν", είπε ο Λουκάς Παπαδήμος στο χθεσινοβραδινό διάγγελμα προς όλους εμάς τους πολίτες. Μίλησε για εμπιστοσύνη, ασφάλεια, σταθερότητα. Έκανε λόγο για βιώσιμη ανάπτυξη, για κίνδυνο απομόνωσης της χώρας μας και ελλείμματος στην υγεία, την παιδεία, την περίθαλψη, τη θέρμανση που εκπορεύεται από την κήρυξη της πτώχευσης. 130 δις ευρώ πρέπει να αποταμιευθούν σύντομα για να συνεχίσει η χώρα την πορεία της προς την σωτηρία και τις προοπτικές ανάπτυξης. Γνωρίζει ο πρωθυπουργός ότι χιλιάδες νοικοκυριά δεν έχουν χρήματα να βάλουν πετρέλαιο; Να έχουν θέρμανση για να προστατευθούν από το κρύο του χειμώνα. Η πολυτέλεια του καλοριφέρ που αν μη τι άλλο θεωρείται κεκτημένο δεδομένο του δυτικού πολιτισμού. Τι λέει για την παιδεία; Παιδιά χωρίς εκπαιδευτικό προσανατολισμό, μονομερής και επιφανειακή μόρφωση, έλλειψη κονδυλίων για όλες τις βαθμίδες, απουσία συγγραμμάτων, άκρως ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση, υποβάθμιση των χώρων των πανεπιστημίων, εισαγωγή των κομματικών φερέφωνων με την ανοχή εννοείται του αρμόδιου υπουργείου, κατάλυση των συμβόλων του πανεπιστημίου και απουσία προστασίας τους, πληρωμένα μεταπτυχιακά και ξεπουλημένα πτυχία. Η υγεία; Μήνες πρέπει να περάσουν για να κλείσει ένας άρρωστος ραντεβού με γιατρό. Χρήστες αφημένοι στη μοίρα των ουσιών που ενθαρρύνει η κυβέρνηση με την άρνηση για δίωξη των εμπόρων και της παράνομης διακίνησης. Επιδόματα αναπήρων που κόβονται με την πρόφαση των ψεύτικων επιδομάτων. Ναι, υπάρχουν και αυτά, αλλά οι πραγματικά άποροι και άρρωστοι αυτής της χώρας γιατί να μην πάρουν το επίδομα που δικαιούνται; Τα νοσοκομεία δεν έχουν κλίνες, γάζες, βαμβάκι, οινόπνευμα και για να εισέλθεις σε ένα δημόσιο νοσοκομείο πρέπει να έχεις κληρονομιά. Ελάχιστα φάρμακα συνταγογραφούνται και οι γιατροί αναγκάζονται να βγάζουν φωτοτυπίες τα έντυπα συνταγογράφησης, γιατί πολύ απλά δεν έχουν. Πολλοί γιατροί επιβάλλουν και δέχονται φακελάκι για  να προσέξουν περισσότερο τον ασθενή στο χειρουργείο. Ζούμε καταστάσεις χρεοκοπίας, οι πολίτες είναι μέσα στην ανασφάλεια, την έλλειψη εμπιστοσύνης και την αστάθεια. Επιβιώνουν με συμβάσεις κάποιου χρόνου, κολλημένοι στις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις για να ξέρουν αν περιλαμβάνονται σε αυτούς των οποίων περικόπτεται ο μισθός. Μετρούν το τελευταίο cent, διστάζουν μπροστά στα ράφια του super market, αγοράζουν τα απαραίτητα (αλήθεια ποια είναι τα απαραίτητα;) και δε φτάνουν, δε φτάνουν ούτε για αυτά. Τα έξοδα αυξάνονται δυσανάλογα, ρεύμα, ΕΥΔΑΠ, πετρέλαιο, ενοίκιο, χαράτσι, φόρος τροφίμων. Αλήθεια κ. Παπαδήμο εσείς τι μισθό παίρνετε; Μπορείτε να ζήσετε με 500 ευρώ στην πόλη αυτή; Μας είπατε ότι πετύχατε μια νίκη. Διαφυλάξατε τον 13ο και 14ο μισθό. Περικόψατε τον κατώτατο και τις συντάξεις. Δε γινόταν αλλιώς, διαμηνύατε. Μεσαία και κατώτερα στρώματα για μια ακόμα φορά φορτώθηκαν τα νέα μέτρα. Στη χρεοκοπία, μας λέτε, θα πληγούν οι ίδιες τάξεις. Είναι η απόλυτη ήττα μπροστά στη διεθνή πολιτική και παράδοση στις απαιτήσεις της Γερμανίας. Η σωτηρία των δύο δώρων δε σημαίνει τίποτα όταν ο μισθός κόβεται κατά 20% την ώρα που ο πολίτης έχει αυξημένες υποχρεώσεις προς τις τράπεζες και το κράτος. Η χώρα μας έχει ήδη κριθεί από τις αγορές και έχει αξιολογηθεί ανεπαρκής και αναξιόπιστη. Οι τράπεζες δρούσαν με τα παράνομα και απαράδεκτα ψηλά επιτόκια ανενόχλητες. Συνεχίζουν να κάνουν το έργο τους χωρίς έλεγχο και στόχος μάλιστα είναι η ρευστότητά τους ώστε να πουλήσουν για μια ακόμα φορά τα χρήματά τους διπλά και τριπλά στα χρεοκοπημένα νοικοκυριά και στα όνειρα. Οι μεγαλοοφειλέτες εδραιώνουν την παράδοση του ρουσφετιού και η Εκκλησία σταυρώνει και υποκλίνεται χωρίς να βάλει το χέρι στην τσέπη που τόσο κρυφά λατρεύει. Τελικά σε αυτήν υποκλίνεται. Μερικοί βουλευτές δήλωσαν την άρνησή τους να ταχθούν υπέρ των μέτρων, άλλοι παραιτήθηκαν. Πριν λίγες μέρες οι 3 αρχηγοί και ο πρωθυπουργός έπαιξαν μια παράσταση, μια απ' τις πολλές, μπαινόβγαιναν στο Μαξίμου, χωρίς σκοπό, έκθετοι μπροστά στη θέληση της Τρόικα και στις κάμερες παρίσταναν τους σοβαρούς με βαρυσήμαντες δηλώσεις. Μετά τη συμφωνία τους, συνέχισαν τις αλληλοκατηγορίες, ο κ. Παπανδρέου είπε πως χρεώθηκε πολλά μα θυσίασε φίλους και οικογένεια στο όνομα της πατρίδας. Πατριωτικό συμφέρον είναι όταν είσαι με το μέρος των πολλών. Αλήθεια το διάγγελμα δε μοιάζει με απειλή παρά με ενημέρωση; Απειλή δεν είναι να επιβιώνει κανείς και όχι να ζει; Να παραμελεί τον εαυτό του και όσα ονειρεύτηκε για αυτόν, να σβήνει όσα έζησε και να μη χαίρεται εμπράκτως γι' αυτά; Να πάρουμε τη δόση ή να χρεοκοπήσουμε; Πείθεις μόνο όταν κάνεις κάτι για αυτούς που πραγματικά ενδιαφέρεσαι. Η μπλόφα των λόγων μούχλιασε. Επιστρατεύεται όταν η δημοκρατία αναμετράται με τον εαυτό της. Παρακολουθούσα χθες τον πρωθυπουργό και αισθανόμουν ότι βρισκόμουν κάπου στο '70. Μόνο τότε έβγαιναν διαγγέλματα.

Ένα βιντεάκι που αξίζει να δείτε για το όνειρο που έγινε εφιάλτης!