Άλμπουμ

Ξεφυλλίζεις παλιά άλμπουμ, διώχνοντας από πάνω το στρώμα σκόνης που φυλάσσει τις ιστορίες και τα μυστικά του εσωτερικού του. Στιγμιαίες εικόνες περασμένης ζωής. Μιας ολόκληρης ζωής που πάγωσε και βαλσαμώθηκε σε ένα συρτάρι. Ένα ποτήρι κρασί, μια τούρτα, ένας γάμος. Παντελόνι καμπάνα, μαλλιά στην αρμύρα με φωτιά στην άμμο που ζεσταίνει παρέα και σιγοτραγουδά. Άνθρωποι πολυαγαπημένοι και αξέχαστοι που έφυγαν γρήγορα και λείπουν. Απουσία που παραδέχεται μια αγάπη αρχέγονη, παρθένα και δυνατή. Απουσία από στιγμές επιτυχίας και εξέλιξης. Απουσία για να ακουμπήσεις στα μαλλιά μου με την ηρεμία σου και να παρηγορήσεις. Αγάπη για την καλοσύνη σου, την αγάπη σου, τον ανδρισμό σου, τη σμαραγδένια ψυχή σου. Κυνηγητό στους αμπελώνες και στις ελιές. Μεσημεριάτικος ήλιος και κοιμόμαστε στα χόρτα, περπατάμε ανάμεσα στις ανεμώνες, μαζεύουμε και μερικές για το στεφάνι σε λίγες μέρες. Αναζητούμε στα σύννεφα τις φωνές από ό,τι μας φοβίζει και μας καθηλώνει και μας κάνει να τρέχουμε για να προλάβουμε να κρυφτούμε στο σπίτι μας. Τα βράδια έχει τόσο ήχο, Θεέ μου, όσο δεν έχουν όλες οι μουσικές του κόσμου. Οι αυλές τόσα φώτα όσο ποτέ δεν έλαμψε ο ήλιος. Η αναμονή για την άφιξη των απέναντι. Οι καλοκαιρινές νύχτες έχουν κρατήσει αστεία, γέλια, αγωνίες, συζητήσεις σχεδόν στρογγυλής τραπέζης. Στη θάλασσα μαζεύουμε σαλιάρες και φτιάχνουμε πύργους στην άμμο. Την επόμενη μέρα υπάρχουν. Τα ταξίδια που κάναμε και αφήσαμε τα ίχνη των παπουτσιών μας σε τόπους ιερούς. Προσευχηθήκαμε. Στις αιώρες που κλείσαμε τα μάτια μας και ονειρευτήκαμε δυνατά και χωρίς φόβο. Στις μπαντάνες που φορέσαμε και απαθανατίσαμε με ένα κλικ ενώ ο ήλιος βουτούσε στο πιο όμορφο σημείο. Στα τραπεζομάντηλα που στρώσαμε, στα ποτήρια που τσουγκρίσαμε, στα πρόσωπα που φιλήσαμε και μας φίλησαν. Αγάπες που έδωσαν όρκους, ελπίδες που τροφοδοτούσαν το μέλλον μας. Κούνιες που χώρεσαν τέσσερα παιδιά. Μεγάλωσαν. Μεγάλωσαν και οι γονείς. To χώμα μυρίζει ζωή και παρουσία. Μυρίζει τροφή και ζύμωση. Χοροί από λεβέντες, αρκούσε μια νότα για να σχηματιστεί ο κύκλος. Πιανόμαστε χέρι-χέρι. Γελάμε με κάτι που βλέπουμε. Τα χιονισμένα τοπία και οι σπιτικές πίτσες. Ύστερα το στήσιμο της παράδοσης με τη συμπλήρωση των ανθρώπων. Τα λάστιχα στις αυλές και τα τζιτζίκια, τα πεσμένα ροδάκινα και τα σύκα. Οι εποχές οι τέσσερις και όσες αλλάζουν με τις γενιές.