Παντού δεχόμαστε γροθιές. Βία από παντού. Σωματική, ψυχολογική, συναισθηματική, νοητική. Λες και σου ξεριζώνουν την ψυχή, λες και σε αφήνουν κενό, άδειο. Παρακολουθώντας ξανά και ξανά και ξανά την περιβόητη σκηνή της επίθεσης Κασιδιάρη, ταράχτηκα, ανατρίχιασα, σοκαρίστηκα. Όχι γιατί δεν περίμενα τέτοιες συμπεριφορές από άτομα τέτοιας ιδεολογίας, αλλά γιατί όταν το βλέπεις να συμβαίνει μπροστά στα μάτια σου, εύχεσαι να είχες βγει ψεύτης. Θυμάμαι όταν πήγαινα σχολείο, η ιστορία μας μάς έκανε ήρωες, κατόχους ασύλληπτων κατορθωμάτων, θύματα και καλούς γείτονες. Οι αντίπαλοι φάνταζαν κακοί, τυχοδιώκτες, θύτες και δολοφόνοι. Θυμάμαι και μια νύχτα γυρνώντας από το κέντρο και παίρνοντας το μετρό το πλήθος ατόμων διαφόρων ηλικιών που κρατούσαν δοκάρια και ελληνικές σημαίες. Αργότερα, έμαθα ότι στο Σύνταγμα οι Χρυσαυγίτες είχαν επιτεθεί σε ανθρώπους διαφορετικού χρώματος. Η ασφάλεια security του σταθμού ήταν απασχολημένη στις κλήσεις για τα ελλειπόντα εισιτήρια. Θυμάμαι την ταινία που είχα δει ...
Πάντα πολύ καλά τα άρθρα του Βαξεβάνη..Δεν έχει κι άδικο....Τι είναι η πολιτική αν όχι μια σειρά ανταλλαγής χαρών;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς λοιπόν,έχει δίκιο...
καλό βράδυ!
Αυτό γίνεται στους κόλπους των μεγάλων ονομάτων της δημοσιογραφίας. Υπάρχει και μια μερίδα που εργάζεται για την ενημέρωση και φυσικά και αυτοί που τρώνε την ταλαιπωρία του απλού υπαλλήλου για να βγάλουν την είδηση. Σταθερή αξία ο Βαξεβάνης, πάντως! Καλό σου βράδυ!
Διαγραφή