Το καπηλειό
Ήτανε όμορφο θαρρώ
εκείνο τον παλιό καιρό
το καπηλειό μου
γιαλός, καημός και τσικουδιά
βαρμένα μέσα στην καρδιά
με τ' όνειρό μου.
Και κάθε μέρα από βραδίς
κουγιουρντισμένος ο Βαρδής
με το λαούτο
με το κρασί του στον οντά
στον αμανέ του να κεντά
τον κόσμο τούτο.
Κι ο Σταύρος πέρα στη γωνιά
που γιά δυό χείλια βυσσινιά
τα σιγοπίνει
παίρνει νερό σαν τραγουδεί
'που το λαούτο του Βαρδή
τον πόνο σβήνει.
Κι ο Μύρος πιάνει το χορό
το χώμα μόνο έχει οχτρό
χρυσά παλάτια
σε κάποια θάλασσα πλατιά
θυμάται, κόκκινα φωτιά
τα δυό του μάτια.
Θυμούμαι κάθε χαραυγή
πού 'λεγα ο ήλιος να μη βγει
στην αγκαλιά σου
όνειρο βάρκα με πανιά
να σεργιανίζω το ντουνιά
με τα φιλιά σου.
Αργό το ζάλο μου, βαρύ
ήτανε ψεύτικος μπορεί
ο έρωτάς σου
ρωτώ διαβάτες στα στενά
αν είδαν μάτια καστανά
σαν τα δικά σου.
Πως να δικάσω μιά ζωή
κι ένα αστέρι το πρωί
που τρεμοσβήνει
στο ερειπωμένο καπηλειό
ένα μου όνειρο παλιό
έχει 'πομείνει.
εκείνο τον παλιό καιρό
το καπηλειό μου
γιαλός, καημός και τσικουδιά
βαρμένα μέσα στην καρδιά
με τ' όνειρό μου.
Και κάθε μέρα από βραδίς
κουγιουρντισμένος ο Βαρδής
με το λαούτο
με το κρασί του στον οντά
στον αμανέ του να κεντά
τον κόσμο τούτο.
Κι ο Σταύρος πέρα στη γωνιά
που γιά δυό χείλια βυσσινιά
τα σιγοπίνει
παίρνει νερό σαν τραγουδεί
'που το λαούτο του Βαρδή
τον πόνο σβήνει.
Κι ο Μύρος πιάνει το χορό
το χώμα μόνο έχει οχτρό
χρυσά παλάτια
σε κάποια θάλασσα πλατιά
θυμάται, κόκκινα φωτιά
τα δυό του μάτια.
Θυμούμαι κάθε χαραυγή
πού 'λεγα ο ήλιος να μη βγει
στην αγκαλιά σου
όνειρο βάρκα με πανιά
να σεργιανίζω το ντουνιά
με τα φιλιά σου.
Αργό το ζάλο μου, βαρύ
ήτανε ψεύτικος μπορεί
ο έρωτάς σου
ρωτώ διαβάτες στα στενά
αν είδαν μάτια καστανά
σαν τα δικά σου.
Πως να δικάσω μιά ζωή
κι ένα αστέρι το πρωί
που τρεμοσβήνει
στο ερειπωμένο καπηλειό
ένα μου όνειρο παλιό
έχει 'πομείνει.
Από Χαΐνηδες
Σε όλες εκείνες τις φοιτητικές βραδιές κρασιού που πέρασαν ανεπιστρεπτί!
Με το φοιτητική συμφωνώ, με το ανεπιστρεπτί θα διαφωνήσω. Φοιτητικές ή μη, όταν οι άνθρωποι θέλουν οι βραδιές βρίσκονται κι έχουν πάντα κάτι παλιό και κάτι καινούργιο, κάτι γνώριμο και κάτι πρωτόγνωρο. Όλα ωραία είναι...Θα τα ζήσουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΉ μήπως διαφωνείς;(και θα με συγχύσεις!χαχα)
Καλά τα λέει η Παναγιώτα!...Από κρασί και κέφι άλλο τίποτα!!Να αναμένεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ: Από τα αγαπημένα μου τραγούδια...
συμφωνώ απόλυτα με την Παναγιώτα. βρες εσύ, παραδώσου στην διάθεση και δώσε στις βραδιές σου ότι όνομα θέλεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήAναφέρομαι στις φοιτητικές βραδιές που όπως και να 'χει πέρασαν... Πάμε για άλλες όμορφες και ξεχωριστές βραδιές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα τα ζήσουμε!
Αναμένω, λοιπόν!
Δίνω ονόματα ή καλύτερα τα όνοματα μπαίνουν μόνα τους!
Ευχαριστώ!