Υπάρχουν μερικές μουσικές που όταν τις ακούς αφήνεις την ψυχή σου, οι χτύποι σου ενώνονται με τη μελωδία της φύσης, το ρυθμό που πλησιάζει και βυθίζεται ο ήλιος στον ορίζοντα. Και το Lullaby είναι μία από αυτές...
Εννέα γυναίκες στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ. Στην πόλη του κόκκινου, στα μωβιά δειλινά και τις γκρι μπορντούρες της αθηναϊκής ρουτίνας, ανάμεσα στη μαγεία και τον ρεαλισμό, στις λεπτές γραμμές μεταξύ ρομαντισμού/ ευαισθησίας και πραγματικότητας, οι Αθηναίες ξαναγεννιούνται, χαράσσουν ξανά τη ζωή τους, θυμούνται, επιβιώνουν και ανακαλύπτουν τη ζωή απ’ την αρχή. Με σημείο αναφοράς την Αθήνα, η Σοφία Κροκιδά, θέτει στο κέντρο των διηγημάτων της τον γυναικείο ψυχισμό και ιδεαλισμό, ιδωμένο μέσα από την αθηναϊκή παραζάλη, από τις αμέτρητες όψεις που παίρνει η πόλη που μας γοητεύει και παράλληλα μας απογοητεύει. Η μνήμη που προκαλεί πόνο, τα αστικά ερεθίσματα οξύνουν τις θύμησες και αναπόφευκτα, οι Αθηναίες προσδιορίζονται και επαναπροσδιορίζονται, μέχρι να βρουν τη δική τους απανεμιά. Η Σοφία χρειάστηκε να επιστρατεύσει μεγάλες δόσεις λυρισμού, κατασκευάζοντας με ιδιαίτερη μαεστρία τα διηγήματα που μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής. Μικρές καθημερινές ιστορίες ηρώων, μιας ατελεύτητης Αθ
Επειδή τα ημίμετρα δε χωρούν στις μεγάλες αγάπες, τη Μάνη ή θα τη λατρέψεις ή θα τη μισήσεις. Η εξάμηνη παραμονή μου στη βασίλισσα της Λακωνίας, μου άφησε χαμόγελο, λαχτάρα για επιστροφή και αυτονόητη πρόταση για απόδραση σε γνωστούς και φίλους. Θα χρειαστεί να οδηγήσετε για περίπου 3,5 ώρες από την Αθήνα και το εξαιρετικό οδικό δίκτυο, τουλάχιστον μέχρι τη Σπάρτη, είναι βασικά συστατικά που κάνει την απόφαση να την επισκεφτεί κανείς, ευκολότερη. Στις αποσκευές δεν απαιτούνται πολλά, αλλά αρκετή όρεξη και σωστός προγραμματισμός για όσα επιθυμείτε να ρουφήξετε από αυτόν τον τόπο με την ιδιαίτερη ομορφιά. Στον απέραντο αυτοκινητόδρομο που θα ακολουθήσετε μέχρι να φτάσετε στον τελικό προορισμό, δεν υπάρχει περίπτωση να αισθανθείτε μοναξιά, γιατί σταθεροί συνοδοιπόροι είναι η πράσινη πανδαισία κατά μήκος, μπερδεμένη με ορεινούς όγκους, ιδιαίτερα όσο πλησιάζετε στον επιβλητικό Ταΰγετο και η άγουρη μυρωδιά της ελιάς, που έχει ποτίσει τη μανιάτικη γη και στα σίγουρα θα κάνει το στέρνο σας ν
Τον τελευταίο καιρό, εν όψει Χριστουγέννων, παίρνω μικρά γλυκά δωράκια από αγαπημένους φίλους! Πιο πολύ μου άρεσαν τα σοκολατάκια, οι μικρές εκπλήξεις στις χαριτωμένες τσαντούλες. Σε στιγμές στυγνού ρεαλισμού και αυτοκριτικής... καταναλώνονται με λαιμαργία, να ξέρετε. Όλο αυτό το γιορτινό κλίμα που δείχνει ενδιαφέρον, διάθεση για αληθινές ευχές αγάπης και χρόνων καλών και ήρεμων, σε ατμόσφαιρα επιβλητική υπό το φως των κεριών και με τη σκιά αόρατων "δυνατών" φύλων, φέρνει μια όψη μελαγχολίας. Με τους σωρούς των εξωτερικών σκουπιδιών, με το χάος από την παράλυση του κράτους, το σπίτι μοιάζει ξαφνικά καταφύγιο που κλείνει ανάμεικτα συναισθήματα για ανθρώπους φρέσκους! Τριγύρω ανάμεσα σε τόση κενότητα, υπάρχουν άνθρωποι που είναι πλούσιοι και μαζί τους γίνεσαι κι εσύ! Είναι πολύ σπουδαίο πράγμα να έχεις φίλους, αλλά και να συναναστρέφεσαι με ανθρώπους διαφορετικούς από τους άλλου, που σε κάνουν να πιστεύεις ότι τελικά υπάρχει αυτή η αχαϊρευτη ελπίδα, που σε αναζωογονούν! Ακόμα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου