Cuba libre

Κόκκινα τριαντάφυλλα στα μαλλιά, εσάρπες, σώματα που τρέμουν ολόκληρα σε έναν ρυθμό που ξεπερνά τα σύνορα, τα έθνη και τους ίδιους τους ανθρώπους. Γράμματα, κραυγές, βλέμματα προς την ελευθερία. Τα χέρια υποτάσσονται στη μουσική και το μυαλό ορίζεται μόνο σύμφωνα με τα βήματα και τις κινήσεις που επιβάλλει το έτερο σώμα, αυτό που συμπληρώνεται από την έλλειψη του άλλου. Ελπίδα που έρχεται από μπερέδες κόκκινους, ζωή από γιασεμιά, βασιλικό και πορτοκάλι. Πιάνο με παρελθόν και μέλλον, μοναδική κληρονομιά της νιότης. Δεκάδες γράμματα, πέντε λέξεις "θέλω να σου κάνω έρωτα για μέρες, για μήνες, για να αναπληρώσω το χαμένο χρόνο", ένας έρωτας που γεννιέται στο χρόνο αναπόφευκτα, η ανάγκη που δεν ορίζεται ούτε προγραμματίζεται, μια αγάπη αθάνατη και αιώνια που δε φτάνει ίσαμε συγκεκριμένα χιλιόμετρα, αλλά δυναμώνει με τους ωκεανούς, το χρόνο, τη φλόγα του ίδιου παθήματος, τον πόνο αυτού του φλογερού παθήματος. "Αγαπώ τον άντρα μου", "ακόμα και αυτό αγαπώ πάνω σου". Σώματα που ξεχάστηκαν και μυαλά που τράφηκαν, ψυχές που ωρίμανσαν. Πιστεύω που δεν προδόθηκαν ποτέ, ούτε στα ελάχιστα τετραγωνικά ενός κελιού, ούτε στην έγκλειστη ζωή δύο χρόνων. Δυο νέα κορίτσια σε ένα σπίτι για τη ζωή που με πάθος πάλεψαν να έχουν, γι' αυτήν που ρίσκαραν, γι' αυτήν που μισήθηκαν από ανθυπολοχαγούς και πιο πολύ που αγαπήθηκαν από μερικούς από αυτούς. Σύγκρουση. Η ελευθερία του να πετάς, να μιλάς, να γελάς, να ερωτεύεσαι, να αισθάνεσαι, "μίλησα με τη θάλασσα, τους ανθρώπους, κάποιος μου είπε τι ωραίο καιρό που έχει σήμερα", να βγαίνεις στους δρόμους μαζί με όλο το νησί και να ενώνεσαι μαζί του. "Μέσα στην προσπάθεια να βρεις τροφή, πρέπει να βρεις τροφή και για το μυαλό σου, επανάσταση μέσα στην επανάσταση." Λίγο ρούμι, πολύ ελευθερία.
Κούβα 1991.

Μουσικές, μυρωδιές, λόγια μαγικά, ερμηνείες εξαιρετικές, σκηνοθεσία υποδειγματική.


Με συνεπήρε, με καθήλωσε, με συγκίνησε.

Chan Chan, Buena Vista Social Club