Άξιον Εστί
-Η ΓΕΝΕΣΙΣ-
Στήν αρχή τό φώς
Στήν αρχή τό φώς
Καί ή ώρα ή πρώτη
πού τά χείλη ακόμη στόν πηλό
δοκιμάζουν τα πράγματα του κόσμου
...
Ήταν ό ήλιος μέ τόν άξονά του μέσα μου
πολυάχτιδος όλος πού καλούσε
καί αυτός αλήθεια πού ήμουνα
Ο πολλούς αιώνες πρίν
Ο ακόμη χλωρός μες στή φωτιά
Ο άκοπος απ' τόν ουρανό
Ένιωσε ήρθε κι έσκυψε
πάνω απ' τό λίκνο μου
ίδια ή μνήμη γινάμενη παρόν
τή φωνή πήρε τών δέντρων, τών κυμάτων:
"Εντολή σου, είπε, αυτός ο κόσμος
καί γραμμένος μές στά σπλάχνα σου είναι
Διάβασε καί προσπάθησε
καί πολέμησε", είπε
"Ο καθείς καί τά όπλα του" είπε
...
Καί αυτός αλήθεια πού ήμουνα
Ο πολλούς αιώνες πρίν
Ο ακόμη χλωρός μές στή φωτιά
Ο Αχειροποίητος
μέ το δάχτυλο έσυρε τίς μακρινές
γραμμές
ανεβαίνοντας κάποτε ψηλά μέ οξύτητα
καί φορές πιό χαμηλά οι καμπύλες απαλές
μία μέσα στήν άλλη
στεριές πού ένιωσα
νά μυρίζουνε χώμα όπως η νόηση
Τόσο ήταν αλήθεια
πού πιστά μ' ακολούθησε τό χώμα
έγινε σέ μεριές κρυφές πιο κόκκινο
καί αλλού μέ πολλές μικρές πευκοβελόνες
Οδυσσέας Ελύτης
...και πολύ πρίν με το νού μου βάλω ή σημάδι φωτιάς ή σχήμα τάφου,
ΑπάντησηΔιαγραφήκατακεί που δεν έσωνε κανείς να δεί με τα χέρια εμπρός του σκύβοντας,
τα μεγάλα ετοίμασε Κενά στη γή και στο σώμα του ανθρώπου:
-Το Κενό του Θανάτου για το ερχόμενο βρέφος.
-Το Κενό του Φονικού για τη δίκαια κρίση.
-Το Κενό της Θυσίας για την ίση ανταπόδοση.
-Το Κενό της Ψυχής για την ευθύνη του άλλου.
Συμπλήρωσα και εγώ με αυτούς τους στίχους το ταξίδι σου στη Γένεσι.
Καλό σου βράδυ Χρυσάνθη
Θανάσης
Κάθε φορά που διαβάζω τη Γένεση, το απόσπασμα αυτό από όλο το ποίημα του Ελύτη, είναι σα να γεννιέμαι ξανά, απ' την αρχή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα 'σαι καλά!