Η δύναμη των χεριών

Κάθε πρωί τους παρατηρώ στο απέναντι πεζοδρόμιο, περιμένοντας το λεωφορείο, κάθε απόγευμα τους συναντώ σε ένα καφενείο περνώντας. Δε θα έλεγα ότι του μοιάζει. Ο πιτσιρικάς κάθεται πάντα δίπλα στον πατέρα του, δεν τους έχω δει ποτέ μεμονωμένα. Με τη χαρακτηριστική επαναλαμβανόμενη κίνηση που παρουσιάζουν τα αυτιστικά παιδιά, πολλές φορές το βλέμμα του ακολουθεί τη φιγούρα μου καθώς περνάω από μπροστά του. Άλλες πάλι κοιτά το δρόμο ή και κάτι απροσδιόριστο. Ο πατέρας σφίγγει στη χούφτα του τη δική του, δείχνοντας μια διαρκή παρουσία και φροντίδα που δε σταματά ούτε στις ημερήσιες μικρές στιγμές αποχωρισμού. Σήμερα λύθηκε μια απορία μου. Στέκονταν όρθιοι έξω από τα σχολεία και αναρωτιόμουν αν ένα συμβατικό ελληνικό σχολείο μπορεί να ανταποκριθεί επάξια σε ιδιαίτερες περιπτώσεις παιδιών. Μα μιλάμε για την Ελλάδα. Απαιτείται ανθρωπιά, επαγγελματισμός, ευαισθησία, σχεδιασμός και θέληση. Όλα αυτά εν πολλοίς λείπουν. Του συγκρατούσε τα χέρια και καμιά φορά σκούπιζε το πρόσωπό του με το χέρι του. Το άσπρο λεωφορειάκι έφτασε, τον βοήθησε να ανέβει τις σκάλες του και φεύγοντας χαιρέτησε τα υπόλοιπα παιδιά που βρίσκονταν μέσα. Υποθέτω ότι παρακολουθεί κάποιο ειδικό σχολείο και είναι αξιομνημόνευτη η προσοχή του πατέρα που φρόντισε να απομακρύνει το παιδί του από ένα ανεπαρκές σχολικό περιβάλλον, προσφέροντάς του ειδική αγωγή. Στη σημερινή κοινωνία μας αναζητούνται τα εφόδια και οι προϋποθέσεις για όλες τις ομάδες του πληθυσμού με ή χωρίς ιδιαιτερότητες. Πάνω απ' όλα λείπει η γνώση για το πώς αντιμετωπίζεται ένα τέτοιο άτομο για να χρειάζεται να τονίζεται το αυτονόητο: ότι δεν υστερεί σε τίποτα από τους υπόλοιπους υγιείς.
Το αυτιστικό σύνδρομο εκδηλώνεται με την προσκόλληση σε αντικείμενα, κυρίως κινούμενα, την απουσία εξωτερικής εκδήλωσης συναισθημάτων, τις διαταραγμένες και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και την αδυναμία φυσιολογικής χρήσης της γλώσσας. Επιστημονικά αναφέρεται ως εγκεφαλική διαταραχή για την ορθή αντίληψη και επεξεργασία των πληροφοριών και ερεθισμάτων. Πρέπει να διευκρινιστεί ότι ο αυτισμός δεν σχετίζεται με την διανοητική στέρηση αλλά τα συμπτώματά του εγγράφονται στην κοινωνική συμπεριφορά και την επηρεάζουν. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη ενημέρωση και καλή πρόθεση!

Σχόλια

  1. Πόσοι θα το διαβάσουν αυτό ;

    Πόσοι μετρούν και παρατηρούν τις χιλιάδες τέτοιες περιπτώσεις, "αδήλωτες πληγές" κάθε σπιτιού, κάθε κοινωνίας. Οι πλείστοι αποστρέφουν το βλέμμα, κλείνουν τα αυτιά τους. Μόνο όταν κάποια πληγή κακοφορμίσει, τότε μόνο και για λίγα κλάσματα του χρόνου, σηκώνουν τα χέρια ψηλά και καταριώνται τις εξουσίες, τους αρμόδιους φορείς..

    Μα οι εξουσίες -σε τέτοιες περιπτώσεις-κάνουν ακριβώς αυτό που υπαγορεύει η συμπεριφορά μας.Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγώτερο.

    Καλημέρα Χρυσάνθη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. e-Apenanti

    Δυστυχώς ζούμε σε μια κοινωνία που κλείνει αυτιά και μάτια σε οτιδήποτε σχετίζεται με την ευαισθησία...
    Όταν υψώνουμε τα χέρια έχουν ήδη πέσει οι αντοχές και οι ανοχές.
    Η εξουσία είναι ο καθρέπτης μας, αυτή μας αναλογεί, ανεπαρκής και λειψή!

    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αγαπη και υπομονη θελουν αυτα τα παιδια.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. iLiAs

    Έχεις πολύ δίκιο. Υπάρχει έλλειψη και στα δύο, δυστυχώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι "Αθηναίες" της Σοφίας Κροκιδά, είναι ένα ταξίδι στον ανθρώπινο χωροχρόνο

Στη Μέσα (μας) Μάνη

Το «Ταξίδι στα Κύθηρα» είναι ένα αληθινό ταξίδι.