Μέσα στα μάτια μας, μέσα απ' τα μάτια μας

Λίγο μετά τις 4 το μεσημέρι χθες, ακριβώς στο κέντρο της Αθήνας, στο κέντρο που ανθίζει η παράνομη και έννομη παρανομία μερικοί μαύροι μετανάστες με κάμποσες τσάντες στα χέρια τους μπαίνουν τρέχοντας σε στενό της Πλάκας προκειμένου να κρυφτούν από την δημοτική αστυνομία που τους κυνηγούσε με φανερά πολύ πάθος να υπηρετήσουν το νόμο. Σταματώντας τις τέσσερις μηχανές τους μπροστά στο στενό αυτό, με τα ασύρματα στο χέρι για να ενημερώνουν και να συνεννοούνται με τους συναδέλφους -η αμοιβαία συνεργασία είναι ίδιον της έννομης τάξης της χώρας τούτης-, ακολούθησαν τους μαύρους(κυριολεκτικά και μεταφορικά) αυτούς ανθρώπους, που πήδηξαν τα συρματοπλέγματα ενός μεγάλου χωραφιού στο οποίο κατέληγε το στενάκι, για να τους συλλάβουν. Ένα δάχτυλο που συνοδεύτηκε από τη φράση "από κει πήγαν, από κει", δείχνοντας εκείνο το στενάκι που κρύφτηκαν, επιβεβαίωσε το αλάνθαστο ένστικτο των αστυνομικών. Το μυστηριώδες αυτό δάχτυλο που ανασηκώθηκε τόσο εύκολα και πρόδωσε την απόδραση των μεταναστών ανήκε σε έναν άλλον κατά πάσα πιθανότητα μετανάστη -έτσι έδειχνε τουλάχιστον- που δούλευε σε ένα από τα μαγαζάκια της περιοχής και εξυπηρετούσε μια κυρία που ήθελε να ανανεώσει την καρνταρόμπα της με τις τσάντες. Ο απόλυτος σουρεαλισμός! Κάποιος άντρας φώναξε ότι άρχισαν να τους χτυπούν. Και αν όντως έτσι έγινε τότε ο εξευτελισμός των συνθηκών διαβίωσης και συμβίωσης, νομίζω ότι είναι αρκετός, για να υποστούν και έναν ακόμα, αυτόν της σωματικής βίας. Κανείς δε διαφωνεί ότι είναι λογικό και απολύτως δεοντολογικό για την αστυνομία να συλλαμβάνει την παρανομία. Όμως, που είναι οι συλλήψεις των εθνικών μας ληστών που την εποχή της εθνικής μας δικτατορίας βοηθούσαν την Ελλάδα από το εξωτερικό και εξέφραζαν απόψεις για την ευημερία της και σήμερα εμφανίζονται με τη βούλα ως προστάτες της πατρίδας με το θράσος άσκησης εξουσίας, που είναι οι συλλήψεις των δήθεν αναρχικών που σαμποτάρουν τον παλμό των συλλαλητηρίων, που είναι οι συλλήψεις των εμπόρων ναρκωτικών, των δολοφόνων αθώων παιδιών και συμμετεχόντων σε συμμορίες που έχουν μετατρέψει το κέντρο σε απόκεντρο και έχουν απλώσει πάνω από την Ελλάδα ένα κύμα καπνού που τη θολώνει και αναισθητοποιεί όσους βρίσκονται κάτω από αυτό. Και που είναι οι συλλήψεις της παρανομίας των συνόρων όταν οι αρχές τους "μας κορόϊδευαν και μας ρίχνανε στο χιόνι στα μέσα του χειμώνα", όπως μου είχε πει κάποτε ένας Αλβανός μετανάστης. Ο σεβασμός του ανθρώπου προστατεύεται διεθνώς ακόμη και σε παράνομους. Κι αν ακόμη τα πρόσφατα συνθήματα των ΟΥΚ αυξάνουν τον εθνικισμό και τον πατριωτισμό μας, υποστηρίζω ότι οι μετανάστες δεν έχουν καμία απολύτως προθυμία ούτε καν επιθυμία να ονομάζονται Έλληνες και μάλιστα σύγχρονοι. Απλά φαντάζονταν ότι η Ελλάδα είναι η γη της επαγγελίας ή ένα πέρασμα για αυτήν. Για να αγγίξουν το όνειρο μιας αξιοπρεπούς ζωής. Γιατί ήλπιζαν ότι θα βρουν καλύτερες συνθήκες από αυτές της χώρας τους. Γιατί ήλπιζαν ότι θα μπορούν να εκφράζονται, να ψηφίζουν, να εργάζονται, να ονειρεύονται υπό κανονικές συνθήκες και όχι σαν αυτές που επικρατούν σε εκείνο τον τρίτο και υπανάπτυκτο κόσμο όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Και αν κάνουν υπομονή που ζουν 50 άτομα σε ισάριθμα τετραγωνικά και αφοδεύουν δίπλα στα στρώματα αντί για κρεβάτια ύπνου δεν είναι γιατί αυτό ήθελαν και ονειρεύονταν από την ξενιτιά και την προσφυγιά αλλά γιατί πιστεύουν ότι θα ξανακερδίσουν τη ζωή τους μέσα από αυτό το βήμα. Και γιατί πίστευαν ότι σίγουρα θα είναι κάπου καλύτερα από τη χώρα τους. Σίγουρα. Σίγουρα καλύτερα από χούντα του 21ου αιώνα και από στέρηση της ελευθερίας να σκέφτονται και να εκφράζονται. Κρίμα που αποδειχτήκαμε όλοι, ακόμη και οι πολίτες, χειρότεροι από χούντα. Κρίμα που τους απογοητεύσαμε. Και δεν τους εκπροσωπώ, απλώς εκφράζω μια γνώμη.