Βρεγμένες γάτες

Θαρρείς ότι κατέκτησες την ευτυχία; Θαρρείς ότι ανέκτησες το χαμένο έδαφος κάτω από τα πόδια σου; Θαρρείς ακόμα ότι κάνεις τη σκοτεινή σου επανάσταση; Ο Χοσέ Μουχίκα, ο επονομαζόμενος ως ο πιο φτωχός πρόεδρος του κόσμου, διατείνεται ότι η ευτυχία επί της γης είναι τέσσερα πέντε πράγματα, τα ίδια από την εποχή του Ομήρου: η αγάπη, τα παιδιά, λίγοι φίλοι... Έξω ο κόσμος τρέχει να προλάβει το λεωφορείο, άλλοι διαμαρτύρονται για τις επαναλαμβανόμενες απεργίες των ΜΜΜ και τα χρήματα που ξοδεύουν άσκοπα για την έκδοση της μηνιαίας κάρτας, άλλοι προσπαθούν να κρατήσουν τις δουλειές τους, άλλοι πάλι χαζεύουν τις πλανόδιες μελωδίες στις εξόδους των σταθμών του μετρό. Ο άλλος κόσμος, αυτός ο ακόμα πιο έξω από εμάς θριαμβολογεί για τις σκληρές διαπραγματεύσεις, άξιες δημόσιου λόγου βεβαίως, αναφέρεται στις θυσίες που έπιασαν τόπο αλλά φυσικά κανένας λόγος για τα μέτρα που ακολουθούν κάθε μνημόνιο, για την ανεργία που όλο και καλπάζει, για τους νέους που μπαγιατεύουν σε καναπέδες, pc, μπυραρίες και δεκάδες άλλους που επιλέγουν τη φυγή, την εγκατάλειψη της χώρας για να απασχοληθούν ως εργάτες, δημοσιογράφοι, φωτογράφοι, σκηνοθέτες, προγραμματιστές κτλ. Γίνεται να τα καταφέρεις ως πρωθυπουργός με το να σηκώνεις το φρύδι για να δηλώσεις μεγαλοπρεπώς τη μαγκιά σου; Τη μαγκιά σου ως πρωθυπουργός μπορείς να την επιδείξεις σε εταίρους, κεφαλαιοκράτες, διεθνείς τοκογλύφους. Αλλά σαν τη βρεγμένη γάτα αποδέχεσαι, γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, νιώθεις στριμωγμένος, απειλημένος και φυσικά πολύ ευνοημένος. Την ημέρα ψήφισης του μνημονίου 3, την ημέρα της βροχής και της κάθαρσης, χιλιάδες άνθρωποι κατέκλεισαν το κέντρο από την Ομόνοια μέχρι το Σύνταγμα, διαφωνώντας, φωνάζοντας και υπομένοντας τον καιρό και έχοντας υπομείνει τους καιρούς, την ίδια στιγμή που νέες μέθοδοι εφαρμόζονταν έξω από το Κοινοβούλιο με μάνικες και πυροσβεστικά οχήματα. Μέσα στα έδρανα και οι αντιφρονούντες υπάλληλοι αγωνίζονται να διατηρήσουν τον ίδιο μισθό με τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου. Άλλωστε η θέση απαιτεί μοναδικά προσόντα. Ξέρετε τι ταλέντο χρειάζεται για να αλλάξει κανείς το ποτήρι με το νερό μόλις αλλάζει ο ομιλών βουλευτής; Οξύνοια πνεύματος και master πάνω στις πόσες φράσεις θα πνιγεί ο εισηγητής. Η αλληλεγγύη φτάνει εκεί που αρχίζει η ξεφτίλα της ευνοιοκρατίας και της φαμίλιας των κλάδων. Το πιο κλειστό επάγγελμα είναι η ευνοιοκρατία και αν δεν το ανοίξουν, η κοινωνία θα αργοπεθαίνει μαζί με την ελπίδα και την αξιοπρέπεια. Οι υποσχέσεις του Στουρνάρα επαρκούσαν για να επιστρέψουν στις εργασίες τους, άλλωστε ήταν μια συνηθισμένη μέρα, η κίνηση στο κέντρο ήταν σε σταθερούς ρυθμούς, οι πολίτες βρίσκονταν στις δουλειές τους, η οικονομία ήταν ανθισμένη, η φορολογία δεν αφορούσε τον κλάδο τους και η αύξηση των μισθών ήταν στα επόμενα σχέδια της κυβέρνησης. Κοινωνία και πολίτες δύο ταχυτήτων, οι φραπεδόφιλοι που παρακολουθούν σαν σε παρέλαση όσους συγκεντρώθηκαν στην πορεία, οι υπαλληλίσκοι που χρησιμοποιούν τη μορφή της πίεσής τους προς όφελος του κλάδου τους και όχι της κοινωνίας. Πολιτική ώρα μηδέν. Η τριανδρία μόνο ανδρεία δεν επιδεικνύει, συσκέπτεται πότε πότε, ανταλλάσσει απόψεις κι ύστερα διαμηνύει τις αμφιταλαντεύσεις της, τις δυσκολίες της υπόθεσης και εν τέλει την αίσια έκβασή της. Η λογική κοροϊδεύει την οικονομία, τους αριθμούς που, με τους πρόχειρους υπολογισμούς της Τρόικας, δεν βγαίνουν. Βία και εξέγερση των ηθών. Φασισμός και τρομοκρατία, μίσος που εκπορεύεται και καταλήγει στους ανθρώπους, στις ψυχές. Η πρωτοπορία που καταχωνιάστηκε κάπου στην ακρούλα ενός λαβύρινθου που έχει πολλές διακλαδώσεις και μπερδεύει. Και ένα κουβάρι από άλλη εποχή πλεγμένο που σιγά σιγά ξετυλίγεται και μαζί του πλέκει την περηφάνια για τη διαπλοκή και την κατάντια μας. Η αιώνια περηφάνια μας για τον Όμηρο υιοθετήθηκε από άλλους ανθρώπους εκτός Ελλάδας και έγινε τρόπος ζωής. Από αυτούς που υποστηρίζουν ότι η εργασία όταν ξεπερνά τη ζωή σου γίνεται σκλαβιά, ότι η ελευθερία και η ευτυχία βρίσκεται στα λίγα και καλά ανθρώπινα, από αυτούς που είναι πρόεδροι χωρών και όχι βασιλιάδες κρατών...